Κι ο θάνατος δε θα ‘χει πια εξουσία του Ντίλαν Τόμας (μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας)
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.DOCTV.GR
27 Οκτωβρίου 2022
Γυμνοί οι νεκροί στον άνεμο και το γερτό φεγγάρι
Με τον άνθρωπο θα σμίξουνֹ
‘Οταν γλυφτούν τα κόκκαλα τους
και τα γλυμμένα κόκκαλα χαθούν,
Θα ‘χουν αστέρια σε αγκώνα και ποδάριֹ
Αν και τρελοί, θα συνεφέρουν,
Αν θαλασσόπνιχτοιν θ’ αναδυθούν,
Αν κι εραστές χαμένοι αυτοί, δεν θα χαθεί η αγάπηֹ
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Κάτω απ’ τις δίνες τις θαλάσσης
Χρόνια χωμένοι αυτοί, θάνατο ανεμόδαρτο δεν θα ‘βρουνֹ
Σε μέγκενη στριμμένοι, με τους τένοντες λυμένους,
Παιδεμένοι σε τροχό, δεν θα τσακίσουνֹ
Στα χέρια τους η πίστη θ’ ανοίξει
Και μονόκερα στοιχειά θα τους ξεσκίσουν,
Κουρελιασμένοι ολόκληροι, και δεν θα σπάσουνֹ
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Ας πάψουν πια να σκούζουν στ’ αυτιά τους οι γλάροι
Και στις ακτές τα κύματα να σκάζουν άγριαֹ
Λουλούδι όπου ξεμύτισε μην ξεμυτίσει πια
Να υψώσει το κεφάλι του στους χτύπους της βροχής.
Αν και τρελοί, αν και νεκροί σαν τ’ άψυχα καρφιά,
Κεφάλια σημαδιών αυτοί, χτυπούν με μαργαρίτεςֹ
Χτυπούν τον ήλιο, όσο που να ξεκαρφωθείֹ
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει πια εξουσία.
Κι ο θάνατος δε θα ‘χει πια εξουσία, του Ντίλαν Τόμας, Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας. Ο Ντίλαν Τόμας (27 Οκτωβρίου 1914 - 9 Νοεμβρίου 1953) ήταν Ουαλός ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Σουόνσι της Ουαλίας, ένα λιμάνι γεμάτο ψαράδες και φτωχούς εργάτες. Οι εικόνες αυτές επανέρχονται συχνά στην ποιητική του διαδρομή. Δημοσίευσε ποιήματά του για πρώτη φορά στην εφημερίδα Sunday Referee, στη στήλη Poet's Corner, τo 1933. Η βράβευσή τους οδήγησε τον εκδότη της Victor Neuburg να τα τυπώσει σε μια συλλογή με τίτλο 18 Ποιήματα, το 1934. Οι κριτικοί το απορρίπτουν, πράγμα που τον οδηγεί στο αλκοόλ, πάθος που τον συντροφεύει ως το τέλος. Επανέρχεται δύο χρόνια αργότερα και εκδίδει τα 25 ποιήματα. Τότε υιοθετεί οριστικά πια με σιγουριά το προσωπικό, χαρακτηριστικό του ύφος. Το 1940 η επιτυχία του παίρνει την ανιούσα, όταν του αναθέτουν μια ραδιοφωνική εκπομπή που τον κάνει διάσημο. Το έργο Κάτω από το Γαλατόδασος είναι «γραμμένο για φωνές» όπως λέει ο ίδιος, και παρουσιάζεται ραδιοφωνικά, με τον ίδιο σε διπλό ρόλο. Η τέταρτη συλλογή του Θάνατοι και Είσοδοι (1946) κερδίζει το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Από το 1950 μέχρι του 1953, κάνει μια περιοδεία απαγγελιών στην Αμερική. Πέθανε ξαφνικά από αλκοολική τοξίνωση ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη.
Διαβάστε επίσης:
Λουντέμης: Αγάπη
Χριστιανόπουλος: Το δάσος
Μάραϊ: «Έτσι πεθαίνουμε, ο ένας για τον άλλο»
εμφάνιση σχολίων