Γινόμαστε εξασκημένοι θεατές της ζωής. Ποιάς ζωής; Η Δήμητρα Χατζημαγιόγλου αναρωτιέται
ΒΙΟΧΗΜΕΙΑ. ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Θετική κατεύθυνση. Εμείς που είμασταν καλοί στα θεωρητικά, αρνητική κατεύθυνση. Κι ότι κατέβασε ανά τους αιώνες η κούτρα του ανθρώπου για να σωπάσει το δεξί μέρος του εγκεφάλου το φαντασιόπληκτο, να μην ενοχλεί τον υπηρέτη του ενός και μόνο αφεντικού (money makes the world go round), το παπαγαλίσαμε για να μη μείνουμε εκτός. Εκτός εποχής. Εκτός ζωής. Ποιάς ζωής; Των άλλων;
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ την οικονομική κρίση για να πάθουμε κρίση. Περάσαμε κρίσεις ουκ ολίγες. Κρίσεις ταυτότητας, κρίσεις ηλικίας, κρίσεις υπερφαγίας, κρίσεις πανικού, κρίσεις στις σχέσεις, κρίσεις στις αξίες, κρίσεις χωρίς κρίση, αμέτρητες. Και υπερβολικοί όπως είμαστε, βολικοί και βολεμένοι διαπιστώσαμε τη μεγάλη έλλειψη. Το λίγο έπιασε όλο το χώρο. Το μέτριο ήρθε και κατσικώθηκε στο σβέρκο μας με το έτσι θέλω. Το δυνατό καταπίνει το αδύναμο. Το άσπρο είναι πιο καθαρό από το μαύρο. Η κλειδαρότρυπα κερδίζει το ανοιχτό παράθυρο. Το διαφορετικό πρέπει να χαθεί μέσα στο ίδιο. Αυτό που φαίνεται είναι και αυτό που είναι δε φαίνεται. Και η ζωή συνεχίζεται… Ποιά ζωή; Των άλλων;
ΜΗ ΚΛΕΒΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η Μ. όταν σκεφτόμουν αν θα μπω ή δε θα μπω εδώ μέσα. Άμα μπεις πως θα βγεις, πως θα την κάνεις, η καλομαθημένη φωνή μέσα μου με τριβελίζει. Άμα είσαι χρόνια καθισμένος σε μια πολυθρόνα, γίνεσαι εξασκημένος θεατής της ζωής. Ποιάς ζωής; Των άλλων;
ΜΗΝ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΠΑΚΙ. Οι ωραιότερες ιδέες είναι πάντα πανάλαφρες και αλαφροϊσκιωτες, έχουν την υφή του ονείρου, τη σύσταση και την πυκνότητα μιας παρέας. Και πολλή δόση τρέλας. Οι ωραιότερες ιδέες δεν εξαιρούν κανένα, όλους τους ενέχουν γιατί όλους τους αφορούν. Όπως εδώ. Όπως στη ζωή. Και μη με ρωτήσεις ποιά ζωή.
*Φλουοξετίνη: Εκλεκτικός ανταγωνιστής της επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή SSRI. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό στη θεραπεία της κατάθλιψης.