Η φτώχεια των ηλικιωμένων είναι ένα ανύπαρκτο θέμα για τα ελληνικά ΜΜΕ καταγγέλει το γερμανικό μέσο
«Η φτώχεια στην τρίτη ηλικία δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση κι έπειτα ο κορωνοϊός επιδείνωσαν την κατάσταση. Η πραγματικότητα δεν καταγράφεται πάντα στα στατιστικά».DOCTV.GR | UNSPLASH
15 Νοεμβρίου 2021
Το επίπεδο του Πολιτισμού κρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο μια οργανωμένη κοινωνία φέρεται στους αδύναμους. Στην Ελλάδα η κοινωνική πρόνοια δεν υπήρξε ποτέ. Το γερμανικό DW κάνει ένα ρεπορτάζ για τους ηλικιωμένους Έλληνες που πρέπει να ζουν με τη βοήθεια της εκκλησίας. «Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιεύθηκαν το 2019 -δηλαδή τη χρονιά πριν από την πανδημία-το 28,9% των ανθρώπων ηλικίας 18 έως 64 ετών απειλούνταν από τη φτώχεια. Kι αυτό μολονότι το μέσο εισόδημα είχε αυξηθεί κατά 7% (σε σχέση με το προηγούμενο έτος) στα 10.041 ευρώ. Συγχρόνως όμως αυξήθηκε και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
«Γεγονός είναι ότι το ζήτημα της φτώχειας είναι ένα βαθύτερο πρόβλημα, που αφορά ολοένα περισσότερες κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο δεν συζητιέται σχεδόν καθόλου στα ΜΜΕ»
«Γεγονός είναι ότι το ζήτημα της φτώχειας είναι ένα βαθύτερο πρόβλημα, που αφορά ολοένα περισσότερες κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο δεν συζητιέται σχεδόν καθόλου στα ΜΜΕ. Η αναζήτηση στο google δίνει λίγες αναφορές. Το ζήτημα των συνταξιούχων που ζουν στα όρια της φτώχειας ή υποφέρουν από φτώχεια δεν βρίσκεται στο επίκεντρο.
«Πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία είτε δεν φαίνονται στις στατιστικές είτε δεν θέλουν οι ίδιοι να παρουσιάζονται εκεί» δηλώνει ο Χρήστος Τσιρώνης, κοινωνιολόγος και καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ που επισημαίνει ότι η κατάσταση είναι ανησυχητική: «το κοινωνικό κράτος διαρκώς συρρικνώνεται και προβάλλεται το πρότυπο μιας κοινωνίας των επιδόσεων».Η DW εξηγεί πως η φτώχεια επέρχεται σταδιακά πχ. με την απώλεια ενός συνοικιακού καταστήματος λίγο πριν από τη σύνταξη. «Στην κρίση, με τη σύνταξη που έπαιρναν βοηθούσαν και τα παιδιά τους που ήταν άνεργα. Πλέον πολλοί δεν έχουν καν χρήματα για να πληρώσουν το ρεύμα, τη θέρμανση ή να εξασφαλίσουν ένα ζεστό γεύμα. Παλιά έρχονταν εδώ 50 με 60 άνθρωποι. Σήμερα 200 με 220» αναφέρει η DW μεταφέροντας τα λόγια του εφημέριου. Ελευθέριου Κουτσαυτάκη, εφημέριου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της Θεσσαλονίκης.
«Πλέον πολλοί δεν έχουν καν χρήματα για να πληρώσουν το ρεύμα, τη θέρμανση ή να εξασφαλίσουν ένα ζεστό γεύμα»
Η εκκλησία του έχει καθημερινά ανοιχτές τις πόρτες της για όσους έχουν ανάγκη ενώ στην κουζίνα το φαγητό ετοιμάζουν εθελοντές. «Στην ουρά περιμένουν πολλοί άνθρωποι κρατώντας σακούλες, τάπερ, καροτσάκια. Στην πόρτα γυναίκες μοιράζουν ψωμί και κι ένα μικρό γλυκό. Τα τάπερ έχουν φακές. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ για ένα πιάτο φαγητό είναι άνω των 60. «Δεν έχουμε face control, ποιοι θα μπουν και ποιοι όχι. Μπαίνουν όλοι. Όλοι νιώθουν ίσοι στον χώρο της εκκλησίας. Αυτό προσπαθούμε να περάσουμε στον κόσμο. Παρατηρούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν αποκομμένοι από την κοινωνία. Γι αυτό προσπαθούμε να τους δείξουμε αγάπη κι ότι είναι μέλη αυτής της κοινωνίας. Όταν μοιράζεσαι το πρόβλημά σου μικραίνει».
Via Deutsche Welle
εμφάνιση σχολίων