Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Συνηθίσαμε το ασυνήθιστο

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Συνηθίσαμε όλοι το ασυνήθιστο. Βιαστήκαμε να το συνηθίσουμε. Χωρίς να το παίρνουμε είδηση επισπεύδαμε την προσαρμογή μας, τρέχαμε πίσω από πράγματα που μισούσαμε κι απεχθανόμασταν.

Φτάσαμε ν' αγαπούμε ακόμα και την ίδια τη δυστυχία μας, όπως αγαπάει κανείς τον πιστό εχθρό του. Βρίσκαμε καταφύγιο στη δυστυχία μας. Και της ήμασταν ευγνώμονες, επειδή κατάπινε τις μικρές, ξεχωριστές, προσωπικές μας στεναχώριες, αυτή η μεγάλη τους αδελφή, η Μεγάλη Δυστυχία• μπροστά της έσβηνε κάθε παρηγοριά - αλλά και κάθε μικρό καθημερινό βάσανο.

Κατά τη γνώμη μου μπορεί κανείς να καταλάβει, ακόμη και να συγχωρήσει την τρομακτική υποχωρητικότητα των ανθρώπων σήμερα απέναντι στους ακόμα πιο τρομακτικούς καταπιεστές του - αν σκεφτεί ότι είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να προτιμάει τη σαρωτική καταστροφική συμφορά από τις μικρές σκοτούρες. Η τρομερών διαστάσεων καταστροφή καταπίνει τις μικρές δυστυχίες, τις ατυχίες. Γι' αυτό κι εμείς εκείνα τα χρόνια την αγαπούσαμε τη Μεγάλη, την Τρομερή μας Δυστυχία.


Από το βιβλίο του Joseph Roth, Η κρύπτη των καπουτσίνων, εκδ. Άγρα. Ο Γιόζεφ Ροτ (Joseph Roth, 2 Σεπτεμβρίου 1894 - 27 Μαΐου 1939) ήταν Αυστριακός συγγραφέας και δημοσιογράφος εβραϊκής καταγωγής, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Το εμβατήριο Ραντέτσκυ. Έζησε και έγραψε την περίοδο του Μεσοπολέμου, και τα μυθιστορήματά του αντικατοπτρίζουν όλες τις πτυχές της ζωής σε εκείνη την ταραγμένη εποχή.


Διαβάστε επίσης:
Δυστυχείς είναι…
Βατσλάβικ: Εγχειρίδιο δυστυχίας
Να υπερασπιστούμε τη χαρά

εμφάνιση σχολίων