Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μανιφέστο για φίλους

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Το σημείο που συναντιόμαστε όταν είμαστε στο ενδιάμεσο. Το προηγούμενο καλοκαίρι ανάμεσα σε «ανάσες» από την πλατεία. Όταν έχει Χάος στην Αθήνα και ησυχία στο σπίτι και θέλουμε να μοιράσουμε τις αποστάσεις. Στην εντατική μας χαρμολύπη. Αυτό το μέρος μας φωτίζει μέχρι που γινόμαστε διάφανοι.

Στριμωχνόμαστε στη μικρή στοά κάτω από τις σόμπες, μιλάμε δύο-δύο, μετά αλλάζουμε θέσεις για να προλάβουμε να μιλήσουμε με όλους. Καλύπτουμε το χαμένο χρόνο. Λέμε δεν πιστεύουμε τίποτα, λέμε πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Πίνουμε παραπάνω για να μείνουμε περισσότερο μαζί.

Ο Νικήτας στο τέλος παρατάει τα πικ-απ του και μας θυμίζει σε ποιο πάρτι έκανε αυτή την τεράστια τρύπα το βινύλιο του Μάρβιν Γκέι ή ποιο κομμάτι έπαιζε όταν γνωριστήκαμε εσύ κι εγώ. Όταν έχουμε ξορκίσει όλα μας τα παράπονα και τη γκρίνια και γελάμε χαζά, έχουμε πια την αίσθηση ότι αυτό το Χάος δεν είναι τόσο σπουδαίο όσο θέλει να νομίζει.

Κι εγώ ξαναψάχνω το φεγγάρι μπας και φάνηκε ανάμεσα στα κτίρια. Αλλά δεν είναι πουθενά κι επιστρέφω στους πίνακες του Δημήτρη που έχουν σταθερά το φως της πιο αγαπημένης ώρας: όταν τελειώνει η μέρα κι έρχεται η νύχτα, όταν τελειώνει η νύχτα και έρχεται η μέρα. Δύσκολο να πεις μέχρι να σκάσει το φεγγάρι, ή ο ήλιος.


Ιnfo: Φωτογραφική έκθεση «Τοπία 6» -Δημήτρης Γαλάνης. Έως 30 Νοεμβρίου 2011. Toy Cafe, Καρύτση 10.

εμφάνιση σχολίων