ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ: Η Άλις, μια χωρισμένη μητέρα, είναι μια αφοσιωμένη επιστήμονας που εξειδικεύεται στην ανάπτυξη νέων ειδών φυτών για λογαριασμό μιας εταιρείας. Έχει σχεδιάσει ένα ειδικό είδος βαθυκόκκινου λουλουδιού, ξεχωριστό όχι μόνο για την ομορφιά του αλλά για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Αν διατηρηθεί σε ιδανική θερμοκρασία, του δίνονται ως τροφή τα κατάλληλα συστατικά και οι άνθρωποι του μιλούν συχνά, το φυτό θα κάνει τον ιδιοκτήτη του ευτυχισμένο. Σε αντίθεση με την πολιτική της εταιρείας, η Άλις παίρνει ένα λουλούδι στο σπίτι της σαν δώρο για τον γιο της Τζο. Οι δυο τους βαφτίζουν το λουλούδι Μικρός Τζο, αλλά όσο μεγαλώνει, τόσο αυξάνεται η υποψία της Άλις ότι η δημιουργία της δεν είναι τόσο αθώα όσο νόμιζε.
Η Γιέσικα Χάουσνερ, η 47χρονη πλέον Αυστριακή δημιουργός του
Τρελή Αγάπη και του Λούρδη (2009), εμπνέεται από τη μυθολογία του Invasion of the Body Snatchers και σκηνοθετεί στη Βρετανία τη πρώτη της Αγγλόφωνη ταινία. Ένα ανησυχητικό παραμύθι, με συχνά απρόσμενο χιούμορ, για το αιώνιο κυνήγι της ευτυχίας σε ένα σύγχρονο τεχνολογικά προηγμένο αλλά βαθιά αποξενωμένο κόσμο και για τις ανθρώπινες επιλογές και το κόστος τους σε αυτό το αβέβαιο ταξίδι προς ένα στόχο φευγαλέο και συχνά απατηλό.
Εδώ τα φυτά, δεν βγάζουν κουκούλια, ούτε αναπαράγουν εξωγήινα πλάσματα με τη μορφή των ιδιοκτητών τους, απλά αλλάζουν τη ψυχολογία τους, εθίζοντάς τους καθώς φαίνεται στη γύρη τους, η οποία στεγνώνει τον αυθορμητισμό από τη προσωπικότητά τους, την ίδια στιγμή που τους μετατρέπει σε ορκισμένους φύλακες της επιστημονικά μεταλλαγμένης ποικιλίας τους. Μαζί σκιαγραφεί, όπως και στις προηγούμενες ταινίες της, το πορτρέτο μιας ανεξάρτητης γυναίκας με τους δικούς της προσωπικούς φόβους και καταπιεσμένα πάθη, που διχάζεται ανάμεσα στα προσωπικά της όνειρα, την εργασιομανία της, τους επιβεβλημένους ρόλους και τη μητρική αγάπη. Αρνείται να πιστέψει πως τα φυτά της αλλάζουν τη ψυχολογία των ιδιοκτητών τους με απρόβλεπτο και διαφορετικό τρόπο από αυτόν για τον οποίο σχεδιάστηκαν. Όταν πειστεί κι εκείνη γι αυτό, πιθανόν και να είναι αργά για να κάνει κάτι.
Η ταινία ακολουθεί τη δομή ενός θρίλερ επιστημονικής φαντασίας μέσα από μια arthouse προοπτική στην οποία ξεχωρίζει η ψυχρή, αποστειρωμένη και ταυτόχρονα πολύχρωμη σκηνογραφία και η γεωμετρική πλανοθεσία της. Η παρουσία του Μπεν Γουίσοου (Το Άρωμα: Η Ιστορία Ενός Δολοφόνου, Cloud Atlas, Paddington 1&2), φέρνει αναπόφευκτα στο νου τον Αστακό του Λάνθιμου και κάποιος μπορεί μονάχα να φανταστεί, πόσο καλύτερα και με πόσο περισσότερο βιτριολικό χιούμορ θα είχε αντιμετωπίσει μια τέτοια ιστορία, ο Έλληνας δημιουργός. Η Χάουζνερ, αντλεί το όποιο σασπένς από τη συνεχή χρήση ήχων και της μουσικής που από κάποια στιγμή και μετά γίνονται εκνευριστικά. Η αλληγορία της έχει (και κινηματογραφικό), ενδιαφέρον, αλλά δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες της, ενώ ο συσχετισμός της δομής της ιστορίας της με τα Body Snatchers, από τη ταινία του 1958 μέχρι σήμερα, κάνει την εξέλιξη και το φινάλε της εντελώς προβλέψιμο σε όσους τη γνωρίζουν.
Info: Το Λουλούδι της Ευτυχίας (Little Joe). Δραματική Επιστημονικής Φαντασίας. Βρετανία, Αυστρία, Γερμανία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Γιέσικα Χάουζνερ. Παίζουν: Έμιλι Μπίτσαμ, Μπεν Γουίσοου, Κέρι Φοξ, Κιτ Κόνορ. Διανομή: One From the Heart.
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΟΥΕΛ: Στη βομβιστική επίθεση σε μια μουσική συναυλία σε ένα πάρκο της Ατλάντα τον Ιούλιο του 1996, που ήταν μια εκδήλωση παράλληλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς, δράστης θεωρήθηκε ο Ρίτσαρντ Τζούελ, ο σεκιουριτάς που στη πραγματικότητα είδε πρώτος τη τσάντα με τα εκρηκτικά και που προσπάθησε να προστατέψει τα πλήθη. Πέρα από το ότι αυτή είναι μια στάνταρτ προσέγγιση (το να θεωρείται ως πρώτος ύποπτος αυτός που ανακαλύπτει το πακέτο ή την όποια συνωμοσία), ο Τζούελ είχε βεβαρυμένο παρελθόν αυταρχικής συμπεριφοράς λόγω υπερβάλλοντα ζήλου, που του είχε κοστίσει τη δουλειά του. Στη πραγματικότητα επρόκειτο για έναν ολίγο αφελή νεαρό άντρα που αγαπούσε τα όπλα και που πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι που κινούνται σε δομές που έχουν σαν στόχο τους την εφαρμογή του νόμου, είτε έχουν, είτε λειτουργούν με αγαθές προθέσεις. Ένας δικηγόρος που τον είχε γνωρίσει σε μια παλαιότερη βοηθητική εργασία, αναλαμβάνει την υπεράσπισή του, έχοντας να αντιμετωπίσει τα ΜΜΕ και το FBI που ψάχνουν εναγωνίως να βρουν πάση θυσία, έναν ένοχο.
Ο Κλιντ Ιστγουντ σκηνοθετεί άλλη μια πραγματική ιστορία σε μια ταινία παραγγελίας που ήρθε για δεύτερη φορά στα χέρια του, αφού είχε περάσει από τα δημιουργικά πλάνα μιας σειράς σκηνοθετών, με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Τζόνας Χιλ που θα έπαιζαν τους δύο βασικούς ρόλους, να παραμένουν ως παραγωγοί. Ο Ρίτσαρντ Τζούελ, μοιάζει με έναν αλά Φόρεστ Γκαμπ Αμερικανό χαρακτήρα της αληθινής ζωής που αν και οι προθέσεις του είναι αγαθές, ως ένα βαθμό, είναι και θεωρούνται επικίνδυνες.
Βασισμένη σε ένα άρθρο της Μαρί Μπρένερ του Vanity Fair που είχε αποκαλύψει και το σκάνδαλο της βιομηχανίας του καπνού, όπως το είχαμε δει στο The Insider (1999), του Μάικλ Μαν, η ταινία - όπως και μια σειρά παλαιότερων ταινιών του Ιστγουντ που περιλαμβάνει τα: Αληθινά Εγκλήματα (1999), Σκοτεινό Ποτάμι (2003), Η Ανταλλαγή (2008) & Sully (2016) - εξετάζει το ρόλο των Αρχών και των ΜΜΕ σε ό,τι αφορά την σώνει και καλά αναζήτηση ενός αποδιοπομπαίου τράγου, για διαφορετικούς λόγους των πρώτων και των δεύτερων φυσικά.
Είναι λίγο μεγάλη σε διάρκεια, αλλά η σημασία στη λεπτομέρεια και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Αν η μετάνοια της δημοσιογράφου που διαπόμπευσε τον Τζούελ μοιάζει υπερβολική, το πραγματικό πρόσωπο που υποδύεται η Ολίβια Γουάιλντ, μετά από μια μακριά περίοδο κατάθλιψης και εθισμού στα αντικαταθλιπτικά, βρέθηκε νεκρή το 2001 από υπερβολική δόση. Τον εξαιρετικό πρωταγωνιστή Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, τον έχουμε ξαναδεί στη Παρείσφρηση (BlackKklansman) και στο Εγώ, Η Τόνια. Η Κάθι Μπέιτς είναι υποψήφια για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου.
Info: Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ (Richard Jewell). Δραματική Αστυνομική. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Κλιντ Ιστγουντ. Παίζουν: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Σαμ Ρόκγουελ, Κάθι Μπέιτς, Ολίβια Γουάιλντ. Διανομή: Tanweer.
ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ, ΛΕΥΚΗ ΜΕΡΑ: Σε μια απομακρυσμένη πόλη της Ισλανδίας, ένας Αστυνομικός εκτός υπηρεσίας, υποψιάζεται πως ένας άντρας, είχε ερωτική σχέση με τη σύζυγο του, την οποία έχασε πρόσφατα σε τροχαίο ατύχημα. Η εμμονή του αυτή, βάζει σε κίνδυνο τον ίδιο, αλλά και τους ανθρώπους που αγαπά.
O εικαστικός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Χλίνουρ Πάλμασον (Winter Brothers), επιστρέφει με μια ιστορία απώλειας, εκδίκησης, μα πάνω απ’ όλα αδιαπραγμάτευτης και ανιδιοτελούς αγάπης, με τον εμβληματικό Ινγκβαρ Σίγκουρντσον να αποσπά το Βραβείο Ερμηνείας στην Εβδομάδα Κριτικής του 72ου Φεστιβάλ των Καννών. Την ίδια στιγμή αναγάγει το απέριττο τοπίο και την αλλόκοτη ατμόσφαιρα που αυτό αποπνέει, σε έναν επιπλέον χαρακτήρα στην ιστορία αντικατοπτρίζοντας τον ψυχισμό ενός άντρα που δεν μπορεί να διαχειριστεί τη θλίψη και το θυμό του, θέτοντας σε κίνδυνο το μοναδικό πρόσωπο που τον αγαπά πραγματικά, τη μικρή εγγονή του.
Ο τίτλος αφορά σύμφωνα με την ισλανδική παράδοση τις ημέρες που λόγω των καιρικών συνθηκών, κάποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει στον ορίζοντα που σταματά η γη και που ξεκινάει ο ουρανός. Εκείνες τις ημέρες, οι νεκροί μπορούν να μιλήσουν με τους ζωντανούς. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο, εικαστικά τολμηρό και κινηματογραφικά ανήσυχο, σκανδιναβικό δράμα. Ήταν η επίσημη υποψηφιότητα της Ισλανδίας για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας 2020.
Info: Μια Λευκή, Λευκή Μέρα (Hvitur, Hvitur Dagur/A White, White Day). Δραματική. Ισλανδία, Δανία, Σουηδία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Χλίνουρ Πάλμασον. Παίζουν: Ινγκβαρ Σίγκουρντσον, Ιντα Μέκιν Χλινσντότιρ, Χίλμιρ Σνερ Γκούντνασον. Διανομή: Weird Wave.
ΆGA: Στα χιονισμένα χωράφια του Βορρά, ο Νανούκ και η Σέντνα ζουν σύμφωνα με τις παραδόσεις των προγόνων τους. Μόνοι στην παγωμένη έρημο, μοιάζουν με τους τελευταίους ανθρώπους στη Γη. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής τους αρχίζει να αλλάζει - αργά, αλλά αναπόφευκτα. Το κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, τα ζώα γύρω τους πεθαίνουν από ανεξήγητους θανάτους και ο πάγος λιώνει νωρίτερα από κάθε χρόνο. Ο Τσένα, που τους επισκέπτεται τακτικά, είναι η μόνη σύνδεση τους με τον έξω κόσμο μαζί με την κόρη τους Αγκα, που έχει εγκαταλείψει τη παγωμένη τούνδρα πριν από πολύ καιρό λόγω μιας οικογενειακής διαμάχης. Όταν η υγεία της Σέντνα επιδεινώνεται με αναπάντεχο τρόπο, ο Νανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει την επιθυμία της. Ξεκινάει ένα ταξίδι για να βρει την Αγκα.
Η δεύτερη ταινία του Βούλγαρου Μίλκο Λαζάροφ, γνωστού μας από την Αποξένωση του 2013 στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Χρήστος Στεργιόγλου, θέλει να έχει συγγένεια με το κλασικό βουβό αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ του 1922,
Ο Νανούκ του Βορρά, το οποίο είχε σκηνοθετήσει ο Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι, ένας πιονιέρος των σύγχρονων ταινιών τεκμηρίωσης, που πέρασε ένα χρόνο με τον Νανούκ και την οικογένειά του, στον Αρκτικό Κύκλο. Ξεκίνησε με το τίτλο Νανούκ, τον οποίο αναγκάστηκε να αλλάξει για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων και είναι κάτι σαν μια δραματοποιημένη συνέχεια εκείνης της ταινίας, η οποία ανακατεύει επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς και είναι γυρισμένη στη Γιακούτια της Ρωσίας και όχι στο αρκτικό τμήμα του Καναδά, όπως το ντοκιμαντέρ του Φλάερτι πριν από 98 ολόκληρα χρόνια.
Στο μεγαλύτερο μέρος της παρακολουθούμε τη καθημερινή ζωή του ηλικιωμένου ζευγαριού που αρνείται να αφήσει το παραδοσιακό τρόπο ζωής στη παγωμένη τούνδρα και να μεταναστεύσει στη κοντινότερη (βιομηχανική), πόλη, όπως ο περισσότερος κόσμος. Σιγά σιγά ο Νανούκ στη καθημερινή του προσπάθεια για αναζήτηση τροφής, ανακαλύπτει σημάδια που έχουν να κάνουν με την οικολογική καταστροφή του τόπου του, κυρίως νεκρά ζώα και ίχνη καυσίμων στο χιόνι. Όταν η Σέντνα αρρωστήσει και μετά από μια αναπάντεχη εξέλιξη, ο Νανούκ θα ξεκινήσει για τη πόλη, να βρει την αποξενωμένη κόρη τους, στη δουλειά της σε ένα παγωμένο ορυχείο-νταμάρι.
Η αργή σε χρόνους αλλά εικαστικά πανέμορφη σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες της παραδοσιακής ζωής και τη χρήση του σινεμασκόπ, αφήγηση του πρώτου μέρους, με το τοπίο να αναλαμβάνει κι εδώ πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, πιθανόν να κουράσει κάποιους από τους θεατές, όμως η συναισθηματική και η συγκινητική δύναμη του δεύτερου μέρους (με τη συνδρομή και της γνωστής από το Θάνατο στη Βενετία, 5ης Συμφωνίας του Μάλερ), θα αποζημιώσει και με το παραπάνω τους πιο υπομονετικούς θεατές. Εξαιρετικό το πρωταγωνιστικό δίδυμο, αλλά και το τοπογραφικό εύρημα του φινάλε.
Info: Άga. Δραματική. Βουλγαρία, Δανία, Γερμανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Μίλκο Λαζάροφ. Παίζουν: Μικαίλ Απροσίμοφ, Φεοντόσια Ιβάνοβα. Διανομή: New Star.
ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ: Ένας άνεργος εργάτης φτάνει στο Λος Άντζελες σε αναζήτηση εργασίας κι εκεί συναντά τον Φρανκ, έναν αντικαπιταλιστή πρώην εργάτη βιομηχανίας χάλυβα στο Ντιτρόιτ που τον μυεί σε μια μυστική οργάνωση που μάχεται για την απελευθέρωση της πόλης από εξωγήινους που έχουν ενδυθεί ανθρώπινη μορφή, θέλουν να υποτάξουν με αόρατα στο γυμνό μάτι μηνύματα υποταγής τους ανθρώπους της γης και που μπορεί να τους ξεχωρίσει κανείς, ή να διαβάσει τις παραινέσεις τους που βρίσκονται σε κάθε σημείο της πόλης, μονάχα φορώντας ένα ζευγάρι ειδικά γυαλιά.
Πρόκειται για μια παραγνωρισμένη στην εποχή της ταινία επιστημονικής φαντασίας του Τζον Κάρπεντερ, ο οποίος εν μέσω Ριγκανικού νεοφιλελευθερισμού το 1988, διασκευάζει ένα διήγημα (Eight O'Clock in the Morning), του Ρέι Νέλσον από το 1963, που συνδυάζει τη πλοκή του Invasion of the Body Snatchers που είδαμε και στο Λουλούδι της Ευτυχίας πιο πάνω, με το 1984 του Τζορτζ Όργουελ και διάφορες θεωρίες συνωμοσίας.
Αρκετά πιο γυαλιστερό σαν παραγωγή, από τις πρώτες, χειροποίητες ταινίες του σκηνοθέτη της δεκαετίας του '70, απέκτησε cult status μέσα στα χρόνια και έγινε σημείο αναφοράς. Ευκαιρία να τη δείτε ή να τη ξαναδείτε αυτό το Σάββατο 18 Ιανουαρίου στην Ααβόρα της οδού Ιπποκράτους, στα πλαίσια του Midnight Express που διοργανώνει ο Άκης Καπράνος.
Info: Ζουν Ανάμεσά Μας (They Live). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 1988. Ειδική Προβολή: Σάββατο 18 Ιανουαρίου στην Ααβόρα (Ιπποκράτους 180). Σκηνοθεσία: Τζον Κάρπεντερ. Παίζουν: Ρόντι Πάιπερ, Κιθ Ντέιβιντ, Μεγκ Φόστερ.
ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΣΕΦ: Ο διάσημος σεφ Jiho Im πιστεύει ότι η Μητέρα-Φύση βρίσκεται στην καρδιά της μαγειρικής και περιπλανιέται σε όλη την Κορέα σε αναζήτηση πρώτων υλών. Η ταινία τον συναντά καθώς αναλαμβάνει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του: να δημιουργήσει μέσα σε μόλις 24 ώρες 108 νέα πιάτα –σημαδιακός αριθμός για τους Βουδιστές– ως φόρο τιμής στη θετή του μητέρα.
Ντοκιμαντέρ 85 λεπτών του Κορεάτη Παρκ Χιέ-ριούνγκ που θα προβληθεί το Σάββατο 18 και τη Κυριακή 19 Ιανουαρίου, στις 16:00 στο Δαναό της οδού Κηφισίας και τη Κυριακή 26 Ιανουαρίου, στις 16:00 στην Ααβόρα της οδού Ιπποκράτους. -H προβολή την Κυριακή 19 Ιανουαρίου γίνεται σε συνεργασία με το Wok Shop (κατάστημα Ασιατικών Τροφίμων) που θα προσφέρει γευστική δοκιμή στους θεατές.
Info: Ο Περιπλανώμενος Σεφ (The Wandering Chef). Ντοκιμαντέρ. Νότιος Κορέα 2018. Ειδικές Προβολές 18&19/01 στο Δαναό και 26/01 στην Ααβόρα. Γενική Είσοδος 6 Ευρώ. Διανομή: CineDoc.