Α' ΠΡΟΣΩΠΟ SEX:

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Το τελευταία χρόνια ό,τι φανταστήκαμε, ό,τι ελπίσαμε, ό,τι ονειρευτήκαμε φαίνεται να το διαλύει ένας ανηλεής τυφώνας. Περίμενα από την εφηβεία μου να κυβερνήσει κάποια στιγμή η Αριστερά κι όταν επιτέλους έφτασε η στιγμή είναι σα να βλέπεις μια φρικτή θεατρική μεταφορά ενός αγαπημένου σου βιβλίου: ίδιος τίτλος αλλά όλοι οι ήρωες τόσο παραποιημένοι που δεν τους αναγνωρίζεις.

Αισθάνομαι την ίδια απογοήτευση και για τους επαναστάτες, τους νομοθέτες και τους καταναλωτές της σεξουαλικής επανάστασης. Για δεκαετίες κάθε αριστερός, προοδευτικός, ή φεμινίστρια προσεύχονταν να έρθει η μέρα που η υποκρισία και οι αντιφάσεις της παλιάς ηθικής θα έδιναν την θέση τους σε μια περίοδο λιγότερο επικριτική στη μεγάλη γκάμα της σεξουαλικότητας. Αυτό το όνειρο άρχισε να υλοποιείται στα τέλη του 20ού αιώνα. Για μια στιγμή φάνηκε ότι η κοινωνία μέσα από τραντάγματα, πίεση και ανάγκη άρχισε να πετάει από πάνω της την ντροπή της οποιασδήποτε σεξουαλικής ταυτότητας.

Το ζήτημα είναι ότι οι μεγάλες αλλαγές –η νομιμοποίηση της πορνογραφίας, ο ομοφυλόφιλος γάμος/σύμφωνο συμβίωσης, η πτώση της ηλικίας για την ομοφυλόφιλη συναίνεση, η πρόσβαση στην υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια– δεν είναι νίκες των πολιτών αλλά συνθηκολόγηση των κυβερνήσεων: υπουργοί και βουλευτές εγκρίνουν επειδή το θεωρούν «αναπότρεπτο. Με λίγα λόγια η σεξουαλική επανάσταση δεν ήταν ένα μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας αλλά ο θρίαμβος της κατανάλωσης και του εμπορίου πάνω στην ιδέα της συλλογικής ηθικής. Οι νόμοι για την πορνογραφία έχουν φιλελευθεροποιηθεί μόνο και μόνο γιατί η προσβασιμότητα στο πορνό του ίντερνετ κάνει τη οποιαδήποτε απόπειρα λογοκρισίας καταγέλαστη.

Να τονίσω εδώ ότι κάνουμε λάθος μιλώντας για σεξουαλική επανάσταση στη δεκαετία του 1960. Αυτό που συνέβη δεν ήταν η ανάδειξη της σεξουαλικής ελευθερίας, ή της διαφορετικότητας αλλά η έντονη αύξηση της σεξουαλικής δραστηριότητας. Το δεύτερο κύμα σεξουαλικής «επανάστασης» που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εμπορικό φαινόμενο με στόχο την εκμετάλλευση της σεξουαλικότητας. Κι αυτό την κάνει άσχημη. Γι’ αυτό άνθρωποι σαν κι εμένα -που ούτε σεμνότυφοι ούτε απόστρατοι ηθικολόγοι είμαστε αντιμετωπίζουμε με δυσφορία τα σεξουαλικά τρελαμένα τηλεοπτικά στελέχη, τους εκδότες, τους διαφημιστές και τους δημοσιογραφούντες που δημιουργούν σεξουαλικές ανάγκες που δεν έχουμε σεξουαλικοποιώντας και τον αέρα που αναπνέουμε.

Η διαδεδομένη ιδέα που λειτουργεί ως άλλοθι στους πλασιέ του σεξ και ισχυρίζεται ότι ως κοινό εξωθούμε τα μίντια προς το σεξ είναι πασιφανώς λανθασμένη. Λένε επίσης ότι ανταποκρινόμαστε περισσότερο σε διαφημίσεις βιβλίων, βουτύρου ή ρούχων που έχουν γυμνό. Ακόμα κι αυτό να συμβαίνει το γούστο μας έχει διαμορφωθεί από τη διαφήμιση με τέτοιου είδους εικόνες. Εάν οι άνθρωποι της διαφήμισης ξόδευαν το μισό διάστημα από τον χρόνο που σπαταλάνε για να βρουν ένα σλόγκαν με σεξουαλικά υπονοούμενα για να διαφημίσουν ένα γιαούρτι ή ένα απορρυπαντικό και στόχευαν κατευθείαν στα αισθήματά μας θα εντυπωσιάζονταν με το αποτέλεσμα. Οι διαφημιστές να βάλουν τον κώλο τους κάτω και να σκεφτούν κάτι πιο πρωτότυπο από την ευκολία του σεξουαλικού υπονοούμενου.

Περιοδικά, πορνό, διαφημίσεις, τηλεόραση, σινεμά, μισόγυμνα αγόρια και κορίτσια στους δρόμους και στο instagram η κουλτούρα του σεξ είναι τόσο ολοκληρωτική και πανταχού παρούσα που όταν είσαι ξύπνιος ζεις μέσα σε αυτήν. Υπάρχει παντού σε κάθε παραλλαγή και κάτω από οποιαδήποτε μεταμφίεση: σαν συμβουλή σε περιοδικά, σαν ελαφριά ανακούφιση, στο βίντεο ενός οποιοδήποτε τραγουδιού, σε ένα τάχα σοβαρό ντοκιμαντέρ, παντού. Είναι η πιο διάχυτη, επίμονη αναφορά σε κάθε κομμάτι της ζωής. Γατί;

Όσο γελοία κι αν είναι η ερώτηση είναι λογική. Πώς γίνεται το σεξ να έχει γίνει εμμονή και να διατρέχει όλο το φάσμα της ζωής όταν αναλογικά καλύπτει ένα μικρό κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας και πρακτικά ακόμα μικρότερο κομμάτι στην καθημερινότητά μας; Καταναλώνουμε περισσότερο χρόνο τρώγοντας, ταξιδεύοντας, διαβάζοντας, καθαρίζοντας, γκρινιάζοντας, στον ύπνο, μιλώντας για τον καιρό, βλέποντας τηλεόραση, διασκεδάζοντας, ή μιλώντας παρά κάνοντας σεξ. Αν ερχόταν στη Γη ο γνωστός Εξωγήινος που επιστρατεύουμε κάθε φορά για να δείξουμε τον ανθρώπινο παραλογισμό θα σκεφτόταν ότι είμαστε ένα είδος που τα μέλη του πηδιούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν κουνέλια και θα διαπίστωνε ότι είμαστε εμμονικά προσηλωμένοι σε μια μάλλον μπανάλ λειτουργία.

Α, ναι… Η τελειότητα που προβάλλεται στο σεξ μέσα από φωτογραφίες, ταινίες, εικόνες και διαφημίσεις δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όσοι δημιουργούν εικόνες σεξ θεωρούν ότι το σεξ είναι σεξ μόνο όταν είναι ασυγκράτητο και χωρίς αναστολές. Ο καθένας μας έχει πιθανόν νιώσει μια ή δύο φορές αυτή την έξαψη και την τρέλα του έρωτα αλλά τις υπόλοιπες προλαβαίνουμε να βγάλουμε τα παπούτσια πριν πέσουμε στο κρεβάτι κι όχι μέσα στο ταξί ή το ασανσέρ. Τις περισσότερες φορές μάλιστα είμαστε διστακτικοί και λίγο αμήχανοι. Το σεξ δεν ρέει εύκολα στην πραγματική ζωή. Εάν σταματήσεις για να σκεφτείς –εννοώ να σκεφτείς πραγματικά– τη διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθήσεις στο σεξ τη γάμησες. Ακόμα και με το/η σύντροφο που εμπιστεύεσαι και αφήνεσαι δεν είναι εύκολο το σεξ με την έννοια που πλένεις τα δόντια σου ή χτενίζεις τα μαλλιά σου. Το σεξ είναι σεξ γιατί δεν έχει οδηγίες χρήσεως. Εάν ήταν πάντα φανταστικό δεν θα υπήρχε χώρος για επιθυμία.

Θα ακουστεί παράξενο αλλά η σεξουαλικότητα σήμερα οπισθοχωρεί. Η σεξουαλική επανάσταση υφίσταται μόνο στο επίπεδο της απεικόνισης. Αυτό έχει θετικό αντίκτυπο από μία πλευρά -κανείς σήμερα π.χ. δεν ντρέπεται να πει τα σεξουαλικά όργανα με το όνομά τους χωρίς ευφημισμούς. Επικοινωνούμε περισσότερο αλλά η γλώσσα που χρησιμοποιούμε έχει φθαρεί από την διαφημιστική της κατάχρηση. Αν επαναλαμβάνεις συνεχώς μια λέξη κάποια στιγμή αδειάζει από νόημα. Το αποτέλεσμα στη σεξουαλική ορολογία είναι το ίδιο. Όσο περισσότερες φορές οι λέξεις και οι εικόνες επαναλαμβάνονται στο κοινωνικό επίπεδο τόσο δυσκολευόμαστε να τις επαναλάβουμε στο προσωπικό.

Κι αν κυριαρχήσει η πολιτική ορθότητα που μετατρέπει το σεξ σε επικίνδυνη δραστηριότητα από την οποία κινδυνεύουν όσοι παίρνουν μέρος σε αυτή και η διαδικασία της συναίνεσης επιβληθεί ως πρακτική –«μπορώ να πιάσω το χέρι σου;» «Μου επιτρέπεις να σε φιλήσω;» κλπ– οι γυναίκες και οι άντρες που θα θέλουν να κάνουν σεξ θα το βρίσκουν τόσο βαρετό που δεν θα αξίζει το κόπο. Οι υπέρμαχοι της πολιτικής ορθότητας και πολλές γυναίκες που καλλιεργούν έναν απάνθρωπο πολιτισμό μιζέριας προσπαθούν να στεγνώσουν το σεξ από τους χυμούς του δημιουργώντας ήθη, νόρμες και χάρτες που χρειάζεται να αξιολογηθούν, συμφωνηθούν και να εγκριθούν πριν από οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη. Σεξ με συμβόλαιο, απαγορεύσεις, ποινικές ρήτρες και μπόνους χειρουργικά γάντια; Ευχαριστώ δεν θα πάρω -porn hub έρχομαι κι αυτή τη φορά για να μείνω.

Το σεξ πάει να γίνει μια ύποπτη πράξη που χρειάζεται μια σειρά από κανονισμούς που μηχανεύονται ένα τσούρμο από ασεξουλικούς ειδικούς των σχέσεων και φεμινίστριες που πέρασαν από την σεξουαλική επανάσταση των γυναικών στην αγανάκτηση εναντίον των αντρών που ακουμπάνε το γόνατο μιας γυναίκας χωρίς προηγούμενη συμφωνία. Πώς υποτίθεται ότι οι άνθρωποι θα ξέρουν εάν ένα άγγιγμα στον ώμο ή η πρόσκληση για ένα ποτό ή η δήλωση «θέλω να σε γαμήσω/ γαμηθώ» είναι αρεστά ή όχι προτού ειπωθούν με κάποιο τρόπο;

Από πότε ο άνθρωπος έπαψε να ρισκάρει, να παίρνει συναισθηματικά και φυσικά ρίσκα που άλλα του βγαίνουν κι άλλα όχι. Το να παγώσουμε αυτό το χαρακτηριστικό μας, το να ποινικοποιήσουμε ή να δαιμονοποιήσουμε, το να φοβίσουμε τους ανθρώπους επαναλαμβάνοντας τους συνεχώς ότι κάθε συναισθηματική και σωματική έκφραση έχει τρομακτικές συνέπειες σημαίνει ότι αφαιρούμε από τη ζωή όλα όσα την κάνουν να έχει νόημα, να είναι ωραία και να είναι διασκεδαστική. Ο πόλεμος κατά του σεξ σε μια εποχή που το σεξ είναι παντού είναι η καινούργια αιχμή του αντιανθρωπισμού.


Διαβάστε επίσης:
O ακήρυκτος πόλεμος εναντίον των γυναικών
Η κατάθλιψη είναι πολιτικό ζήτημα 
Είμαστε επιλεκτικοί στον πόνο των άλλων; ΝΑΙ

εμφάνιση σχολίων