Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η αέναη βλακεία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Έδώ μ’ έφερε μια νέα κρίση μισανθρωπίας ή, μάλλον, ανθρωποφοβίας, αφού τους ανθρώπους πιο πολύ τους φοβάμαι παρά τους μισώ. Μου κόλλησε κι εμένα εκείνη η αξιοθρήνητη ιδιότητα που δεν είναι άλλη από το να βλέπεις τη βλακεία και να μην μπορείς να την ανεχτείς.

Πάντως το χειρότερο δεν είναι να την βλέπεις, αλλά να την ακούς – ν’ ακούς τις βλακείες που πετάνε κάθε μέρα, ανυπερθέτως, νέοι και γέροι, βλάκες και ξύπνιοι• γιατί εκείνοι που περνιούνται για ξύπνιοι λένε και κάνουν τις περισσότερες βλακείες».

«Και θυμάμαι εκείνη τη μεγαλοπρεπή βλακεία του ψευτοπεσιμιστή Σοπενχάουερ, που είπε ότι οι βλάκες, ακριβώς επειδή δεν είχαν σκέψεις ν’ ανταλλάσσουν, επινόησαν κάτι χρωματιστά χαρτονάκια για να δίνουν ο ένας στον άλλον: την τράπουλα. Αλλά αφού οι βλάκες επινόησαν τα χαρτιά, δεν πρέπει να ‘ταν τόσο κουτοί, ενώ ο Σοπενχάουερ ούτε καν αυτό επινόησε, παρά μόνο ένα σύστημα διανοητικής τράπουλας που ονομάζεται πεσιμισμός, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στον κόσμο από τον πόνο, λες και δεν υπάρχουν η ανία, η πλήξη, αυτά ακριβώς που καταπολεμούν οι χαρτοπαίκτες».

 
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, Το Μυθιστόρημα του Δον Σανδάλιο Σκακιστή, εκδ. Άγρα. Ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο (Miguel de Unamuno y Jugo, 29 Σεπτεμβρίου 1864-31 Δεκεμβρίου 1936) ήταν Ισπανός ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και φιλόσοφος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς της εποχής του. Το έργο του απεικονίζει την πάλη ενός ανθρώπου που θέλει αλλά δεν μπορεί να πιστέψει στον Θεό και που δυσπιστεί επίσης απέναντι στην επιστήμη και την λογική. Το πιο γνωστό του μυθιστόρημα είναι το Άμπελ Σάντσεθ: Μια ιστορία πάθους, μια σύγχρονη ματιά στην ιστορία του Άβελ και Κάιν που αποτελεί ανατομία του φθόνου. Στο μυθιστόρημά του Καταχνιά, ο ήρωας του έργου εξεγείρεται κατά του συγγραφέα που σχεδιάζει να τον «σκοτώσει», όπως ο καταδικασμένος σε θάνατο Άνθρωπος εξεγείρεται κατά του Θεού για την μοίρα του.

εμφάνιση σχολίων