ΜΟΥΣΙΚΗ Στέρεο Νόβα, σήμερα

ΜΟΥΣΙΚΗ Συναυλία Στέρεο Νόβα, Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. 18 Ιουνίου 2018

 
Θα τη θυμάμαι επειδή υπήρχε λόγος για να γίνει η συναυλία. Επειδή η μουσική μίλησε. Επειδή τα ηχεία άλλαξαν. Επειδή οι Στέρεο Νόβα είναι ζωντανοί στο σήμερα. Και το απολαμβάνουν.

Όχι νοσταλγία, όχι reunion, και όχι πολλά λόγια για όσους σκέφτονται με μουσική. Νέα τραγούδια, φίλοι από το πριν και το μετά, αισθήματα παλιά και νέα σε ζωές που διασταυρώνονται και δεν μένουν πίσω, όχι επιβεβλημένη νοσταλγία. Και μερικά κλικ που μένουν (στου καθένα) το μυαλό.

 
Ο Μιχάλης στο backstage, πριν τη συναυλία: δεν έχει αγωνία, μόνο χαρά.

Ένας φίλος λέει «τα σύννεφα το αποφάσισαν να γίνει η συναυλία» (ούτε μια σταγόνα βροχής).

Το Ξέφωτο στο Νιάρχος τρίζει. Γεμάτο πιο πολύ από ποτέ. Όχι, δεν ήρθαν οι «τζαμπατζήδες» που τρώνε πατατάκια και μιλάνε δυνατά στο τηλέφωνο.

Το πλήθος δεν έχει ηλικία. Είναι ηλεκτρισμένο, με προσμονή για το τι θα ακολουθήσει μετά από κάθε κομμάτι.

«Σάββατο στην άκρη της πόλης»: το χορεύουν και το τραγουδάνε μια άφρο-ελληνίδα και το αγόρι της δίπλα μας. Είκοσι ετών.

Όχι, δεν είναι το 1995. Τα κινητά τραβάνε video, οι συναυλίες είναι «δωρεάν», τα drones γυρνάνε πάνω από τα κεφάλια μας, τα μικρά παιδιά δεν πάνε για ύπνο, κι ένα «Κλεμμένο Ποδήλατο» στη μέση του γκαζόν.

Σκαρφαλωμένοι σ ένα κιγκλίδωμα, κοιταζόμαστε με νόημα επειδή η «Φάλαινα» δεν είναι πια αυτό που ήταν, αλλά έγινε κάτι νέο που το αγαπάμε από την αρχή. «Νέα ζωή».

Η μικρή, άκουσε όλα τα άλμπουμ των στέρεο νόβα προτού έρθει. Πρώτη φορά μαζί σε συναυλία. «3000 μέρες».

Ο φίλος μου ο Νίκος δούλευε εδώ και μήνες για τα visuals της συναυλίας των μουσικών του φίλων. Τώρα χαίρεται σαν «Μικρό Αγόρι». Τέχνη και ζωή που μοιράζεται.

Η φωνή του Κωνσταντίνου το πρωί στο κεφάλι μου, σαν ηχώ. «Και κάπως έτσι περπατάει ο ένας πίσω από τον άλλο, σ΄ένα κόσμο μεγάλο». «Μεγάλος Κόσμος»
 

εμφάνιση σχολίων