0
4
σχόλια
521
λέξεις
ΚΟΣΜΟΣ
Φύτεψε ένα δέντρο και τον είπαν τρελό. Τελικά μεγάλωσε μια ολόκληρη οικογένεια δασών κι ένα κίνημα που όλο εξαπλώνεται
 
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
23 Ιουνίου 2017

Όταν ο κύριος Antonio Vicente αγόρασε ένα κομμάτι γης στο Σάο Πάολο και δήλωσε ότι θέλει να το χρησιμοποιήσει για να φυτέψει ένα δάσος, οι άνθρωποι τον είπαν τρελό. Ήταν το 1973 και τα δάση θεωρούνταν από πολλούς εμπόδιο στην πρόοδο και το κέρδος. Η τότε στρατιωτική κυβέρνηση της Βραζιλίας ενθάρρυνε τους πλούσιους ιδιοκτήτες γης να επεκταθούν, προσφέροντας γενναιόδωρες επιδοτήσεις για να επενδύσουν σε σύγχρονες γεωργικές τεχνικές, κίνηση με την οποία οι κυβερνώντες πίστευαν ότι θα ενισχυόταν η εθνική γεωργία. Αλλά το νερό -ή καλύτερα η επικείμενη έλλειψή του- ήταν η μεγάλη ανησυχία του Vicente καθώς παρακολουθούσε την ιλιγγιώδη επέκταση της βιομηχανίας, την καταστροφή των τοπικών δασών και την ταχεία αστικοποίηση.

Ο Vicente μεγάλωσε μαζί με τα 13 αδέρφια του στο αγρόκτημα όπου εργαζόταν ο πατέρας του. Τον παρακολουθούσε να κόβει τα δέντρα σύμφωνα με τις εντολές των ιδιοκτητών, για να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή ξυλάνθρακα και να υπάρξει περισσότερο έδαφος για βοσκή. Τελικά οι πηγές νερού της φάρμας ξεράθηκαν για πάντα.

Η διατήρηση των δασών είναι απαραίτητη για την παροχή νερού, επειδή τα δένδρα απορροφούν και συγκρατούν το νερό στις ρίζες τους και βοηθούν στην πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους. Έτσι, μαζί με μια μικρή ομάδα ανθρώπων και μερικά γαϊδουράκια, ο Vicente εργάστηκε πάνω στα 31 εκτάρια γης που είχαν μετατραπεί σε χώρο βοσκής και η αναγέννηση ξεκίνησε.

Οι γείτονές του, γεωργοί, κτηνοτρόφοι και γαλακτοπαραγωγοί του έλεγαν: «Είσαι χαζός. Το να φυτεύεις δέντρα, είναι σπατάλη γης. Δεν θα έχεις εισόδημα αν η γη είναι γεμάτη δέντρα, δεν θα έχεις χώρο για αγελάδες ή καλλιέργειες». Αλλά αυτό που ξεκίνησε ως ημιαπασχόληση για τον Vincente, έχει γίνει τρόπος ζωής εδώ και δεκαετίες.
Σήμερα, ο Vicente  εκτιμά ότι τα τελευταία 40 χρόνια έχει φυτέψει περίπου 50.000 δέντρα. «Αν με ρωτήσει κανείς ποια είναι η οικογένειά μου, λέω όλα αυτά τα δέντρα. Κάθε ένα από αυτά, φυτεύτηκε από σποράκι».

Ο Vicente παλεύει ενάντια στην εθνική τάση της βιομηχανοποίησης. Μόνο μεταξύ Αυγούστου 2015 και Ιουλίου 2016, σχεδόν 8000 εκτάρια τροπικού δάσους του Αμαζονίου καταστράφηκαν. Αυτή η έκταση είναι 135 φορές μεγαλύτερη από το Μανχάταν. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι πίσω από την άνοδο της αποψίλωσης, και κυρίως η εισαγωγή ενός αμφιλεγόμενου Δασικού Κώδικα του 2012, ο οποίος έδωσε αμνηστία στους ιδιοκτήτες ακινήτων που διέπραξαν παράνομη αποψίλωση των δασών. Το 2015, η Βραζιλία δεσμεύτηκε να αναδημιουργήσει 2,9 εκατομμύρια στρέμματα γης μέχρι το 2030, ως μέρος της πρότασης της Βόννης, στόχος που θεωρήθηκε από πολλούς ως μη ρεαλιστικός. Όμως αν όλοι ακολουθούσαν το παράδειγμα του Vicente, ίσως και να μην ήταν τόσο δύσκολο.

Ευτυχώς μερικοί εμπνέονται από αυτόν και ακολουθούν το δρόμο του. Ο πιο διάσημος υποστηρικτής του Vicente είναι ο φωτογράφος και ακτιβιστής, Sebastião Salgado, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του, Lélia, αναδασώνουν τα 7.000 εκτάρια Ατλαντικού δάσους που βρίσκονται στον τόπο της πατρικής του κατοικίας.

Στη γη του Vicente, υπάρχουν τώρα οκτώ καταρράκτες, μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος. Μιλώντας για το έργο του στην οροσειρά Mantiqueira, λέει: «Δεν το έκανα για χρήματα. Το έκανα γιατί όταν πεθάνω, αυτό που είναι σήμερα εδώ θα παραμείνει. Και τότε οι άνθρωποι δεν θα με λένε πια τρελό».
 
εμφάνιση σχολίων