Σ’ αυτό που Α' ΠΡΟΣΩΠΟ δε θα συμβεί

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ 1. Έρωτας είναι η καρδιά που χάλασε. Ήσυχα ξεκουρντίζεται η καρδιά, ήσυχα χαλάει. Αρκεί να την αφήσεις στα χέρια των ξένων.

2. Έρωτας είναι το ψέμα, όλα τα ψέματα που είπαμε. Μια πυραμίδα φτιαγμένη από ψέματα. Τη βλέπεις, ανήκει στον κόσμο του αισθητού. Μπορείς να την ανέβεις και να την κατέβεις. Σε κάθε της σκαλί ενταφιασμένη μια αλήθεια.

3. Έρωτας είναι το πάθος για το ανέφικτο. Αλλά όχι με τον τρόπο του Ελύτη. Δεν ονειρεύεσαι το εφικτό. Δε θες αυτό που, αν το αποκτήσεις, θα σε μεταμορφώσει σε κάτι βάναυσο. Μακριά απ’ τη φύση σου, κοντά στη φύση του θηρίου.

4. Έρωτας είναι η ευχή που σε καταστρέφει. Ίσως η ίδια η λαγνεία της καταστροφής. Αλίμονο αν δεν την δοκιμάσεις. Κι αν δεν της ξεφύγεις, πάλι αλίμονο.

5. Έρωτας είναι οχτώ φορές να πέσεις, κι εφτά να σηκωθείς. Οι άλλοι σε βλέπουν στο έδαφος. Δεν ξέρουν πως έχεις στήσει αυτί. Κάπου κοντά κυλάει το ρυάκι της ζωής σου. Το ακούς προτού να το γευτείς.

6. Έρωτας είναι να φοβάσαι. Να φοβηθείς, αφού έχεις ήδη σπάσει το σχήμα σου. Φοβάσαι γιατί δεν ξέρεις με ποιο σχήμα να επανέλθεις. Βλέπεις τον κόσμο, αλλά όχι εσένα μέσα του. Έρωτας είναι να μη βλέπεις.

7. Έρωτας είναι η ενέργεια που χάνεται. Προορισμένη να χαθεί. Αν τη μαζέψεις θα εκραγεί. Καλύτερη η σπατάλη. Καλύτερη η σπαταλημένη ζωή. Αφού δεν γεννήθηκες για να ράβεις λίρες στο στρώμα σου.

8. Έρωτας είναι το εισιτήριο στην ανυπαρξία. Η λαχτάρα σου να μην υπάρχεις. Εκείνες οι στιγμές, οι λαχτάρες. Να χυθείς μέσα στον Άλλο. Ο Άλλος να σε εμπεριέχει, κι εσύ πουθενά.

9. Ο έρωτας είναι κάτι απλό. Σου δίνω ένα φυλαχτό. Δώσ’ μου ένα χάδι.

10. Έρωτας είναι ο συγγραφέας που δεν γράφει. Το πένθος που δεν εξατμίζεται. Από το πένθος κι ο Πενθέας. Η διαμελισμένη αφορμή για τη νέα καρποφορία. Την άνοιξη.

11. Έρωτας είναι τα «σε θέλω» που είπες και σου τ’ αρνήθηκαν.

12. Έρωτας είναι τα τραγούδια. Αυτά που μιλάνε για έρωτα. Μιλάνε για σένα. Δεν πειράζει αν δεν έχεις φωνή. Ο βουβός σου έρωτας σου λέει «τραγούδησε».

13. Έρωτας είναι το μετά τον έρωτα. Έχει μόλις χαράξει. Κι εσύ, σαν να ’σαι αληθινός, πονάς ακόμα. 

14. Μου λες να γράφω. Να μην ξοδεύομαι σε έρωτες. Σου λέω τη φράση του Πικάσο: πως «κάθε πίνακας είναι ένα άθροισμα από καταστροφές.» Όπως και κάθε ιστορία  είναι ένα άθροισμα από έρωτες που δεν πρόλαβαν. Κι από τους πρόωρα χαμένους.

 15. Δεν συνάντησα ευτυχισμένους έρωτες, αλλά συνάντησα ευτυχισμένους τσιγγάνους. Μεθυσμένους από έρωτα. Τον Τόνιο Κρέγκερ. Τον Ζυλιέν Σορέλ. Τον Γιώργο. Τη Μαντάμ Αρνού. Τους φίλους μου.

ΥΓ. Συνάντησα κι έναν που δεν πίστευε στον έρωτα. Τον πιο ερωτευμένο απ’ όλους.


Ο Χρήστος Αγγελάκος (1962 – 24 Ιανουαρίου 2019) ήταν Έλληνας συγγραφέας. Αποφοίτησε από το τμήμα Βυζαντινών- Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης, θέμα της διατριβής του, «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα μυθιστορήματα «Η τελευταία εικόνα» (Κέδρος 1998), «Το δάσος των παιδιών» (Μεταίχμιο 2011, βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature περιοδικού (δε)κατα 2012), την ποιητική συλλογή «Τα φώτα απέναντι» (Ίκαρος, 2008), και τη μετάφραση των δοκιμίων του Jean Starobinski, «Τρεις μανίες», (Εστία, 1992). Το τελευταίο του βιβλίο Οι Ψεύτικοι Δίδυμοι (εκδ. Μεταίχμιο) κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Διαβάζω, Λόγου Χάριν, Εντευκτήριο, Λογοτεχνικός Πολίτης και με τις εφημερίδες Αναγνώστης, Εφσυν κ.ά. δημοσιεύοντας συνεντεύξεις, παρουσιάσεις και κριτικές λογοτεχνικών βιβλίων.​ Πέθανε μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 58 ετών.


Διαβάστε επίσης:
Η Αργυρώ του Πειραιά 
«Οι δυο μας τώρα»

εμφάνιση σχολίων