Συνέντευξη μ’ έναν Α' ΠΡΟΣΩΠΟ νεαρό Χιλιανό

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Γιατί ξεκίνησαν οι αντιδράσεις στη Χιλή κατά τη γνώμη σου; Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν επειδή η άνοδος της τιμής του εισιτηρίου στο μετρό, που το έκανε ένα από τα πιο ακριβά της Λατινικής Αμερικής. Νέοι και φοιτητές ξεκίνησαν να μπαίνουν στους σταθμούς χωρίς εισιτήριο και κάλεσαν τον λαό να κάνει το ίδιο. Μετά από αυτό, η κυβέρνηση εξαπέλυσε αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες άρχισαν μια βίαιη καταστολή, ρίχνοντας δακρυγόνα ακόμα και στο εσωτερικό των σταθμών, έστω κι αν ήταν γεμάτοι με παιδιά και ηλικιωμένους. Η αστυνομία ενεργεί έτσι, χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες.

Εξαιτίας  της αστυνομίας, οι άνθρωποι άρχισαν να αντιδρούν κι αυτοί με πιο βίαιο τρόπο και ξεκίνησαν μια «πολιτική ανυπακοή» με μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους. Η οργή αυξανόταν. Έγιναν εμπρησμοί σε σταθμούς του μετρό, σε κτίρια, σε σούπερ μάρκετ… Οι περισσότερες φωτιές όμως μπήκαν από την αστυνομία, η οποία έκανε μοντάζ για να παρουσιάσει τον λαό ως τον απόλυτο εχθρό, τον οποίο ο πρόεδρος Piñera θα έπρεπε να εξολοθρεύσει με στρατιωτικές δυνάμεις. Έτσι φτάσαμε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και στη συνέχεια σε απαγόρευση της κυκλοφορίας.
 

Είναι δύσκολο να ζεις σε μια κοινωνία που είναι πραγματικά κουρασμένη. Που όλοι είναι θυμωμένοι με τους εαυτούς τους, πνιγμένοι στα χρέη, κι εργάζονται ώρες αμέτρητες για να κερδίσουν έναν άθλιο μισθό  

Χάρη σε αυτό το γεγονός όμως, η Χιλή πλέον ξυπνά. Και δεν είναι μόνο η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου. Είναι όλη η αδικία απέναντι στους πολίτες μετά τη δικτατορία του Pinochet (1973). Με τη δημιουργία του συντάγματος το 1980, οι πολιτικοί και ο ιδιωτικός τομέας έγιναν οι πραγματικά προνομιούχοι. Ο Pinochet ήταν εκτός εξουσίας και ξεκίνησε μια ψευδή δημοκρατία, την «τέλεια δικτατορία» για να το πω με λόγια του Aldous Huxley. Με τη βοήθεια διαταγμάτων, νόμων κ.λπ., επιχειρηματίες και πολιτικοί άρχισαν να κερδίζουν πολλά εις βάρος των απλών πολιτών κι εργαζομένων. Η ζωή των ανθρώπων εδώ είναι άθλια επειδή έχουμε μια μίζερη δημόσια εκπαίδευση, υγεία, σύνταξη και μισθούς. Εάν δεν μπορείτε να πληρώσετε το γιατρό ή τη θεραπεία της ασθένειάς σας, πιθανότατα θα πεθάνετε περιμένοντας στην ουρά.

Γι αυτό οι Χιλιανοί ξύπνησαν. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά τώρα, αλλά εξαιτίας της δράσης της αστυνομίας εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν κυριολεκτικά την όρασή τους από αδέσποτα βλήματα. Έχουν επίσης συμβεί εκατοντάδες περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης σε κορίτσια και αγόρια, ενώ γυναίκες και άνδρες έχουν υποστεί βασανιστήρια. Στη Χιλή πεθαίνουμε και ο Piñera δεν λέει τίποτα. Αυτός είναι στη φούσκα του κι απλώς θέλει να ποινικοποιήσει την διαμαρτυρία.

Τί σε έκανε να νιώσεις το ξύπνημα της Χιλής; Το ξύπνημα της Χιλής με έκανε να νιώσω ελπίδα και φυσικά θέλω να συλλάβω και να απαθανατίσω αυτή την ελπίδα και τον αγώνα της κοινωνίας. Η αφύπνιση αυτή δημιουργεί μια ενότητα. Πριν ήμασταν ένας θυμωμένος λαός. Θυμωμένος με εμάς τους ίδιους. Τώρα που ο θυμός στρέφεται προς την κυβέρνηση, δεν θα στραφούμε ξανά ο ένας εναντίον του άλλου.

Πώς είναι η ζωή για έναν άνθρωπο της ηλικίας σου; Οι άνθρωποι της ηλικίας μου παρασύρονται πραγματικά από το σύστημα. Για να σπουδάσουμε σε ένα πανεπιστήμιο πρέπει να πάρουμε δάνειο το οποίο θα το αποπληρώνουμε για πολλά χρόνια. Οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να σπουδάσουν, ακριβώς επειδή είναι πανάκριβο. Είναι πολύ δύσκολο να φροντίσουμε τους γονείς μας, οι οποίοι θυσιάζουν όλη τη ζωή τους για να πάρουν στα γεράματα μια σύνταξη που με το ζόρι είναι αρκετή για τα φάρμακά τους. Τι θα φάνε; Είναι δύσκολο να ζεις σε μια κοινωνία που είναι πραγματικά κουρασμένη. Που όλοι είναι θυμωμένοι με τους εαυτούς τους, πνιγμένοι στα χρέη, κι εργάζονται ώρες αμέτρητες για να κερδίσουν έναν άθλιο ελάχιστο μισθό. Είναι δύσκολο να παρακολουθείς μια κοινωνία σε κατάθλιψη. Γι ‘αυτό η νέα γενιά κουβαλά τον θυμό όλων αυτών των ετών μιας συστηματικής σκλαβιάς.
 

Δεν είναι μόνο οι αυξήσεις. Είναι όλη η αδικία απέναντι στους πολίτες μετά τη δικτατορία του Pinochet (1973). Με τη δημιουργία του συντάγματος το 1980, οι πολιτικοί και ο ιδιωτικός τομέας έγιναν οι πραγματικά προνομιούχοι  

Σε τι μέλλον πιστεύεις; Πιστεύω σε ένα μέλλον όπου το ανθρώπινο είδος θα μπορεί να είναι πραγματικά ευγενικό, με θεραπευμένη ψυχική υγεία, σε μια ισχυρή κοινωνία που θα μπορεί να μιλάει όταν κάτι δεν λειτουργεί και να το αλλάζει χωρίς φόβο. Πιστεύω σε ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι θα νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και η κοινωνία μας θα μπορεί να είναι πραγματικά ενωμένη.

Τι σου δίνει έμπνευση για τη τέχνη σου, τη φωτογραφία; Η νοσταλγική μου αίσθηση. Είμαι νοσταλγικός άνθρωπος και αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Τα φωτογραφικά καρέ μου προκύπτουν ως επί το πλείστον από ένστικτο, αν και έχω την τύχη να σπουδάζω επαγγελματική φωτογραφία χάρη στη θυσία της μητέρας μου. Έτσι μπορώ να μελετήσω τους καλύτερους της τέχνης μου, αλλά το σημαντικότερο είναι αυτό που έχουμε μέσα μας. Γι αυτό πιστεύω πως η έμπνευσή μου ξεκινά από το σκοτάδι που έχω δει, την ελπίδα που ζει μέσα μου, καθώς και την αποδοχή των εμπειριών που μας κάνουν ουσιαστικά να μεγαλώνουμε.

εμφάνιση σχολίων