0
10
σχόλια
187
λέξεις
210

Σαράντα χιλιάδες αθηναίοι ανταλλάσσουν απόγνωση με αγανάκτηση και τσιγάρα με μπύρες

ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΡΑΛΗ
26 Μαΐου 2011
Κάθε τόσο ένα κύμα με «ου». Ένα κύμα χειροκρότημα. Ένα κύμα με μούντζες. Ένα κύμα με «Κλέφτες». Λίγα τύμπανα που δυναμώνουν όσο περνά η ώρα.

Ελληνικά και ισπανικά πανό. Σκύλοι, κυριούλες, παιδιά, ποδήλατα. Τουρίστες φωτογραφίζουν από τα ρετιρέ των ξενοδοχείων. Άνθρωποι ανεβασμένοι στην οροφή του τραμ.

Και τρία κορίτσια μετράνε τα ευρώ τους. «Γράψτο, μόνο αυτά έχουμεεε» φωνάζουν. Και γελάνε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Πολλοί κάθονται στο χορτάρι. Κάποια σπρέι γράφουν στα μάρμαρα. «Είμαστε φτωχοί». «Ηθική επανάσταση». «Να γίνουμε η κρίση τους»


Και τα συνθήματα είναι λίγα και επαναλαμβανόμενα. «Ουστ». «Τα πρόβατα ξύπνησαν». «Να καεί το μπουρδέλο η βουλή». Ένας μεσόκοπος κύριος αποδοκιμάζει: «Είναι βλακεία το σύνθημά σας. Και να καεί τι θα γίνει δηλαδή;». Ο φίλος του απαντάει: «Βρε Γρηγόρη, σημειολογικό είναι!».

Και μέσα σε όλα μια πορτοκαλί διαδήλωση με γιγαντιαίους γερανούς της ΔΕΗ που συγκέντρωσε μαζική γιούχα και απαξίωση. «Αυτοί έχουν δουλειές. Τι θέλουν ρε τώρα;».

«Μίσος ταξικό» μονολογώ και ο διπλανός μου δίνει ένα τσιγάρο και μια μπύρα. «Πιες πριν φορολογηθεί κι άλλο. Κι έλα να ακούσεις ένα τραγούδι για να δεις τον κόσμο που γίνεται ήδη καλύτερος».
εμφάνιση σχολίων