Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μπρετόν: Η απελπισία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. (...) Έτσι και αρχίσουμε, δεν μπορούμε να πάψουμε να απελπιζόμαστε. Εγώ απελπίζομαι από το αμπαζούρ γύρω στις 4 η ώρα, απελπίζομαι από τη βεντάλια γύρω στα μεσάνυχτα, απελπίζομαι από το τσιγάρο που καπνίζουν οι καταδικασμένοι σε θάνατο.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. Η απελπισία δεν έχει καρδιά, το χέρι μου όμως μένει πάντα πάνω στη λαχανιασμένη απελπισία, στην απελπισία οι καθρέφτες της οποίας δεν μας λένε ποτέ εάν είναι πεθαμένη. Βιώνω αυτή την απελπισία που με γοητεύει. Μου αρέσει αυτή η γαλάζια μύγα που πετά στον ουρανό την ώρα που τα αστέρια σιγοτραγουδούν.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ με μακριές λεπτές εκπλήξεις, την απελπισία της υπερηφάνειας, την απελπισία της οργής. Σηκώνομαι κάθε μέρα όπως όλος ο κόσμος και απλώνω τα χέρια μου πάνω σε μια ταπετσαρία με λουλούδια, δεν θυμάμαι τίποτα και ανακαλύπτω, πάντοτε με απελπισία, τα ωραία ξεριζωμένα δέντρα της νύχτας. Ο αέρας της νύχτας είναι ωραίος σαν τυμπανόξυλα. Κάνει έναν καιρικό καιρό.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. Είναι σαν τον άνεμο της κουρτίνας που μου δίνει την ευκαιρία να επανορθώσω. Μπορείς να σκεφθείς κάποια παρόμοια απελπισία! Φωτιά! Α πάλι ξαναέρχονται... Βοήθεια! Νάτοι που πέφτουν από τη σκάλα. Και οι αγγελίες της εφημερίδας και οι φωτεινές διαφημίσεις κατά μήκος του καναλιού. Σωρός από άμμο, άντε από κει, παλιοσωρέ από την άμμο!

ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. Είναι μια αγγαρεία από δέντρα που πάνε πάλι να σχηματίσουν ένα δάσος, είναι μια αγγαρεία από αστέρια που πάνε πάλι να δημιουργήσουν μια μέρα λιγότερη, είναι μια αγγαρεία από όλο και λιγότερες μέρες που πάνε πάλι να αποτελέσουν τη ζωή μου.


Το απόσπασμα περιέχεται στον τόμο Αντρέ Μπρετόν, Γαιόφως και άλλα ποιήματα (1916-1936). O Αντρέ Μπρετόν (19 Φεβρουαρίου 1896 - 28 Σεπτεμβρίου 1966) ήταν σημαντικός Γάλλος λογοτέχνης. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή. Το 1919 ίδρυσε με τον Σουπό και τον Αραγκόν το περιοδικό Litterature. Η ομάδα τού περιοδικού ξεκίνησε την ντανταϊστική δραστηριότητα. Το 1922 ήρθε σε ρήξη με το κίνημα και το 1924 δημοσίευσε το Μανιφέστο του υπερρεαλισμού. Ποιητής και δοκιμιογράφος, o Mπρετόν είναι ο κυριότερος θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ίσως η σημαντικότερη μορφή του. Είναι ουσιαστικά η προσωποποίηση του λεγόμενου ορθόδοξου υπερρεαλισμού.

Πηγή: αντικλείδι

εμφάνιση σχολίων