ΕΡΕΥΝΑ: Η επιστήμη ΚΟΣΜΟΣ της απιστίας

ΚΟΣΜΟΣ Μέχρι διακόσια χρόνια πριν, τα ζευγάρια παντρεύονταν ως απόδειξη της γενετικής μονογαμίας, προκειμένου να κρατήσουν τη γη και τα ζώα τους στην οικογένεια. Σήμερα παντρεύονται όχι μόνο για λόγους περιουσίας αλλά και λόγω αγάπης και επιθυμίας. Αλλά παντρεύονται «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος» ή μέχρι να τους χωρίσει ένας τρίτος άνθρωπος;

Τα ποσοστά της απιστίας στην κουλτούρα μας σήμερα τείνουν προς το δεύτερο. Έρευνες δείχνουν ότι περίπου το 60% των ανδρών και πάνω από το 45% των γυναικών θα απιστήσουν κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του γάμου τους. Αυτό σημαίνει πως σχεδόν το 1/3 απιστεί.

Οι μελέτες σχετικά με το γιατί συμβαίνει αυτό ποικίλλουν. Μερικοί λένε ότι ευθύνεται η έκκριση ντοπαμίνης, ορμόνη που απελευθερώνεται όταν λέμε ψέματα και απιστούμε. Πολλοί πιστεύουν ότι η απιστία είναι καθαρά ευκαιριακό γεγονός.

Σε μια πρόσφατη μελέτη, ο Rafael Wlodarski και η ομάδα του, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, εξέτασαν το ποσοστό της απιστίας σε σχέση με το μήκος των δακτύλων. Ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν μακρύτερο παράμεσο από τον δείκτη ήταν πιο επιρρεπείς στην απιστία. Τα ποσοστά αυτά βέβαια ήταν μικρά (62% άπιστοι και 57% πιστοί άνδρες και 50% έναντι 57% στις γυναίκες), οπότε καλύτερα να μη μετράμε τα γάντια του συντρόφου μας.

Μελέτες που έγιναν στους άκρως μονογαμικούς αρουραίους του αγρού, προσπαθούν να ρίξουν φως στην υπόθεση της βιολογίας της απιστίας. Αυτό που ανακάλυψαν είναι ότι οι αρουραίοι αυτοί έχουν μεγάλα ποσοστά βαζοπρεσίνης και οξυτοκίνης, ορμόνες που δυναμώνουν τον δεσμό και δημιουργούν μεγαλύτερο δέσιμο. Ως εκ τούτου, μπορεί να υπάρχει μια κυτταρική βάση για τη μονογαμία, αλλά οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμα να καθορίσουν το τι συμβαίνει με αυτές τις ορμόνες στους δεσμούς των ανθρώπων, μιας και για παράδειγμα όταν μια γυναίκα βρίσκεται σε περίοδο άγχους, τα επίπεδα της βαζοπρεσίνης μειώνονται πολύ, αλλάζοντας τα δεδομένα.

Μετά την απιστία, ωστόσο, πολλά ζευγάρια που επιμένουν στη μονογαμία παραμένουν μαζί και επαναπροσδιορίζουν τη σχέση τους. Η ειλικρίνεια φαίνεται πως είναι η καλύτερη οδός, αφού όπως ανακάλυψε η Peggy Vaughan, συγγραφέας του βιβλίου Ο Μύθος της Μονογαμίας, ένα ζευγάρι είναι πιο πιθανό να παραμείνει παντρεμένο όταν συζητά διεξοδικά την όλη κατάσταση. Συγκεκριμένα, ανακάλυψε ότι το 86% των ανθρώπων με τους οποίους συζήτησε, παρέμειναν παντρεμένοι μετά την ομολογία.

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το 50% των γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο. Ίσως η απάντηση στο τεράστιο ποσοστό διαζυγίων να είναι οι ανοιχτοί γάμοι, δηλαδή δεσμοί ανάμεσα σε ζευγάρια που ορίζουν τους δικούς τους όρους μονογαμίας, συνήθως ως εξής: η μονογαμία είναι συναισθηματική αλλά όχι απαραίτητα σωματική. Στην «ανοιχτή σχέση», η σεξουαλική πίστη δεν είναι αυτό που κρατά τη σχέση μονογαμική, αλλά είναι η συναισθηματική σύνδεση που καθορίζει τη μονογαμία. Αυτές οι ανοιχτές σχέσεις φαίνεται να αποτελούν περίπου το 4-5% του γενικού πληθυσμού των ετεροφυλόφιλων.

Σε σχετική έρευνα αναφέρεται μάλιστα πως αυτά τα ζευγάρια είναι πιο ευχαριστημένα από τη σχέση τους, σε σύγκριση με τα πιο παραδοσιακά ζευγάρια. Έχουν λιγότερη ζήλια και περισσότερο συναρπαστική σεξουαλική ζωή. Ωστόσο, δεν είναι σαφές ακόμα αν τα ζευγάρια αυτά είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο ζηλιάρικα, ενώ δεν προσδιορίζεται το πώς ήταν οι σεξουαλικές τους σχέσεις πριν.

Όπως και να έχει, ακούγεται καλό το να είναι κάποιος χαρούμενος και ικανοποιημένος σεξουαλικά από τη σχέση του. Οπότε, μήπως αυτό είναι το μέλλον;

εμφάνιση σχολίων