Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι. Λεβιάθαν. Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο Του τη Νύχτα. Kingsman. Andrey Tarkovsky
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
12 Φεβρουαρίου 2015
Η σκηνοθέτις του Nowhere Boy (2009), της βιογραφίας των νεανικών χρόνων του Τζον Λένον, αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού μπεστ σέλερ. Ανάμεσα στο Άρλεκιν και την πορνογραφία, η ιστορία της σχέσης της Άνα και του κυρίου Γκρέι για κάποιους έδωσε φωνή στις «ανομολόγητες» γυναικείες φαντασιώσεις, ενώ κάποιοι άλλοι είδαν σε αυτή έναν κατάφωρο υποβιβασμό του ρόλου της γυναίκας και μια εξιδανίκευση της κακοποίησής της. Στο hastag #50dollarsnot50shades μάλιστα, έχει στηθεί μια ολόκληρη καμπάνια μποϊκοτάζ της ταινίας, όπου κάποιος δωρίζει 50 δολάρια σε οργανώσεις που στηρίζουν ψυχολογικά και οικονομικά γυναίκες θύματα κακοποίησης, αντί να πάει να δει την ταινία.
Η ηδονή της ταπείνωσης ή της κατάκτησης από ένα ρωμαλέο αρσενικό (ή θηλυκό) είναι μια κοινή φαντασίωση, την προέλευση της οποίας υπάρχουν άλλοι, πιο αρμόδιοι από τη στήλη ή και από την ίδια την ταινία, για να αναλύσουν. Οι Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι δεν είναι ούτε 9μισι Εβδομάδες αλλά ούτε και Nymphomaniac. Όσοι διάβασαν το βιβλίο θα πάνε να τις δουν για να κάνουν συγκρίσεις, κάποιοι άλλοι λόγω του ντόρου γύρω από αυτές. Αν περιμένετε πολλά κεράσια, κρατήστε μικρό καλάθι. Αν δεν περιμένετε τίποτα, μπορεί και να σας διασκεδάσουν. Οι υπόλοιποι αρκεστείτε στη σιγουριά και την αστείρευτη σε φαντασία και ποσότητα προσφορά του δωρεάν διαδικτυακού πορνό.
Ιnfo: Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι (Fifty Shades of Grey). Ερωτικό Δράμα. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον. Παίζουν: Ντακότα Τζόνσον, Τζέιμι Ντόρναν, Λουκ Γκράιμς. Διανομή: UIP.
ΛΕΒΙΑΘΑΝ: Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη του ρωσικού βορρά, ένας οικογενειάρχης ζει με τον γιο του και τη δεύτερη γυναίκα του σε ένα ξύλινο σπίτι πάνω από ένα συνεργείο αυτοκινήτων, τα οποίο έχει φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια. Ο ανέντιμος δήμαρχος της πόλης επιθυμεί να «αξιοποιήσει» τουριστικά την περιοχή, ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται το σπίτι τους και η έκταση γης που το περιβάλλει. Απαλλοτριώνει την περιοχή και αγοράζει την έκταση σε εξευτελιστική τιμή. Με τη βοήθεια ενός δικηγόρου, φίλου του ιδιοκτήτη του σπιτιού από τον στρατό, θα γίνει προσπάθεια να αποδειχθεί η παράνομη αυτή ενέργεια και να αποτραπεί η εξαγορά. Όμως τα κίνητρα του δικηγόρου λοξοδρομούν και πυροδοτούν μια σειρά από δραματικά γεγονότα.
Γνωρίσαμε τον Αντρέι Βγιάγκιντσεφ το 2003 από την Επιστροφή, το συνταρακτικό ντεμπούτο του που έφτασε μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Τότε όλοι μιλούσαν για έναν νέο Ταρκόφσκι. Ποιητικός και συμβολικός, παρουσίασε μια παραβολή για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας του, εκείνα τα πρώτα χρόνια της ρωσικής «μεταπολίτευσης». Η Elena, του 2011, ήταν ένα εντελώς διαφορετικό φιλμ ως προς το στυλ, ένα κοινωνικό δράμα για τις «νέες» ταξικές διαφορές της σύγχρονης Ρωσίας.
Στο Λεβιάθαν, με ύφος και αφήγηση που συνδυάζουν την ατμόσφαιρα της Επιστροφής με τους χαρακτήρες της Elena, αφήνει την πολιτική διάσταση του δράματος να επιπλεύσει ξεκάθαρα στην επιφάνεια. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, αστυνόμοι και παπάδες, στήνουν έναν ξεδιάντροπο χορό πάνω στις πλάτες των λιγότερο προνομιούχων. Όσο γι' αυτούς τους τελευταίους, χαμένοι μέσα στα δικά τους μικρά προσωπικά δράματα, καθώς βλέπουν τα όνειρά τους να συνθλίβονται κάτω από την εκδικητική μανία της εξουσίας, βρίσκουν παρηγοριά στο αλκοόλ ή ενδίδουν σε άλλες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, αδυναμίες που κάνουν τη ζωή τους στιγμιαία υποφερτή, αλλά γκρεμίζουν στη συνέχεια την όποια συνοχή μεταξύ τους.
Απαισιόδοξη και γκρίζα (σε περισσότερες από πενήντα αποχρώσεις), συνταρακτική και βαθιά μελαγχολική, κάποιες στιγμές και με σατιρική διάθεση για το παρόν και το μέλλον της Ρωσίας, η ταινία του Βγιάγκιντσεφ σάρωσε τα βραβεία (καλύτερου σεναρίου στις Κάννες, καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στο Λονδίνο και στις Χρυσές Σφαίρες, υποψηφιότητα για Όσκαρ), αλλά και δίχασε στη χώρα προέλευσής της κοινό και κριτικούς. Μία από τις καλύτερες ταινίες της περσινής χρονιάς. Μία από τις καλύτερες της φετινής σεζόν.
Ιnfo: Λεβιάθαν (Leviathan). Κοινωνική Πολιτική Δραματική. Ρωσία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Αντρέι Βγιάγκιντσεφ. Παίζουν: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Έλενα Λιάντοβα, Ρομάν Μαντιάνοφ, Άννα Ουκόλοβα, Σεργκέι Πογκόνταεφ, Αλεξέι Ροζίν. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΠΙΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΗ ΝΥΧΤΑ: Περίεργα πράγματα πρόκειται να συμβούν σύντομα στην «Κακιά πόλη». Η ιρανική πόλη-φάντασμα που φιλοξενεί πόρνες, τοξικομανείς, μαστροπούς, περίεργα πλάσματα της νύχτας και λοιπές πρόστυχες ψυχές, είναι ένα προπύργιο διαστροφής και απελπισίας. Εκεί, στα βάθη της Μέκκας της αμαρτίας, κατοικεί και ένα μοναχικό βαμπίρ, ένα νεκροζώντανο κορίτσι που παραμονεύει στις σκιές και παρακολουθεί τις ζωές των πιο ανήθικων ψυχών που περιφέρονται στην πόλη. Όταν το κορίτσι γνωρίσει τον έρωτα, μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης αναμένεται να ανθίσει και στο όνομά της θα χυθεί αίμα!
Για τρεις δεκαετίες τώρα, από τη θριαμβευτική εμφάνιση στα φεστιβάλ ταινιών του Κιαροστάμι και του Μαχμαλμάφ, το ιρανικό σινεμά δεν έχει πάψει να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Το Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο Του τη Νύχτα, αν και δεν είναι πραγματικά ιρανικής παραγωγής (πώς θα μπορούσε άλλωστε με ένα τέτοιο θέμα), υποτίθεται ότι εξελίσσεται στο Ιράν, σε μία φανταστική πόλη, σε ένα γουέστερν με βαμπίρ που αν και παραπέμπει σε Ροντρίγκεζ και Ταραντίνο, μοιάζει περισσότερο με Τζάρμους της πρώιμης (Stranger Than Paradise) αλλά και της ύστερης (Μονάχα Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί) περιόδου.
Ασπρόμαυρο, εξπρεσιονιστικό, αστείο, ατμοσφαιρικό αλλά και φαταλιστικό, με ένα '80s σάουντρακ, ανακατεύει με χάρη κινηματογραφικά είδη. Κι αν κάπου μοιάζει να θέλει να είναι μια παραβολή για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στο θεοκρατικό Ιράν, εκείνο που αναδεικνύεται τελικά είναι η ρομαντικά μελαγχολική, ερωτική του διάσταση. Ήδη cult, με προδιαγραφές να γίνει κλασικό στα ρεπερτόρια των μεταμεσονύκτιων προβολών, είναι γυρισμένο στην Αμερική, στα περσικά και με ιρανικής καταγωγής ηθοποιούς.
Ιnfo: Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο Του τη Νύχτα (A Girl Walks Home Alone at Night). Ρομαντικό Θρίλερ Τρόμου. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Άνα Λίλι Αμιρπούρ. Παίζουν: Σέιλα Βαντ, Αράς Μαραντί, Μάρσαλ Μανές, Μοζάν Μαρνό. Διανομή: Odeon.
KINGSMAN: Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ του Μαρκ Μίλερ και σε σκηνοθεσία του Μάθιου Βον (Kick Ass, Χ-Men: Η Πρώτη Γενιά), η ταινία περιστρέφεται γύρω από την Kingsman, μία άκρως μυστική υπηρεσία. Τη στιγμή που όλος ο πλανήτης απειλείται από μία παρανοϊκή hi-tech ιδιοφυία, η Kingsman θα στρατολογήσει έναν άξεστο αλλά πολλά υποσχόμενο νεαρό, με σκοπό να ενσωματωθεί στο ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της υπηρεσίας.
Καθώς η καινούργια σειρά των ταινιών του Τζέιμς Μποντ έχει σοβαρέψει πολύ τα τελευταία χρόνια, το Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία ξαναφέρνει πίσω το (καρτουνίστικο) χιούμορ στην περιπέτεια κατασκοπίας. Σπιντάτο, υπερθεαματικό, αστείο και με έναν χαρισματικό πρωταγωνιστή και πολλά τρελά γκάτζετ, αποτελεί την εναλλακτική πρόταση για τα αγόρια που θα θελήσουν να την κάνουν με πλαϊνά πηδηματάκια μακριά από τον κύριο Γκρέι και τις πενήντα αποχρώσεις του.
Ιnfo: Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία (Kingsman). Περιπέτεια Κατασκοπίας. Αγγλία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Μάθιου Βον. Παίζουν: Τέιρον Έγκερτον, Κόλιν Φερθ, Σάμιουελ Τζάκσον, Μάικλ Κέιν, Μαρκ Στρονγκ, Μαρκ Χάμιλ. Διανομή: Odeon.
ANDREY TARKOVSKI: EIKONA KAI ΧΡΟΝΟΣ: Η Ταινιοθήκη της Ελλάδας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Αντρέι Ταρκόφσκι, τον σπουδαιότερο Ρώσο σκηνοθέτη της εποχής του και έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Από την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου μέχρι και την Τετάρτη 18 του μήνα, θα παρουσιαστούν και οι 7 αριστουργηματικές μεγάλου μήκους ταινίες του, η μικρού μήκους πτυχιακή εργασία του (Ο Οδοστρωτήρας και το βιολί), το οποίο γυρίστηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών του, καθώς και τέσσερα ντοκιμαντέρ άλλων για το έργο του.
Γιος του ποιητή Αρσένι Ταρκόφσκι (ποιήματά του ακούγονται σε διάφορες ταινίες του) και της ηθοποιού Μαρίας Ιβάνοβα (η γηραιά μητέρα στον Καθρέφτη), γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1932 στη Μόσχα και πριν φοιτήσει στην κρατική σχολή κινηματογράφου VGIK της Μόσχας, σπούδασε ζωγραφική, μουσική, γλυπτική, καθώς και Αραβικά. Το 1960 βραβεύεται για την πτυχιακή του εργασία, στην οποία αποκαλύπτονται σημαντικά στοιχεία που συναντάμε στο μετέπειτα έργο του.
Όταν στην Ευρώπη επικρατούν οι υποκειμενικές προσεγγίσεις των δημιουργών, ο Ταρκόφσκι επιστρέφει σε μια μεταφυσική προσέγγιση της κινηματογραφικής δημιουργίας. Την ώρα που οι συνάδελφοί του στη Δύση εμπνέονται από τον «θάνατο του συγγραφέα» και τον «θάνατο του θεού», ο Ταρκόφσκι οδηγείται σε μια ανανέωση της εικονογραφικής παράδοσης. Ποιητικός και μυστικιστικός, σε σημείο που να αντιμετωπίζει συνέχεια προβλήματα με τη λογοκρισία της πατρίδας του, ακόμα και όταν μεταφέρει στο σινεμά έργα άλλων, ή έργα είδους (βιογραφίες, επιστημονικής ή μελλοντολογικής φαντασίας), εννοιολογικά και από άποψη προβληματισμού και προσέγγισης, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα περισσότερο προσωπικά έργα του.
Όπως αναφέρει και η Γ.Γ. του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης και πανεπιστημιακή καθηγήτρια Μαρία Κομνηνού: «Ο Ταρκόφσκι αποκηρύσσει τα στοιχεία της προπαγάνδας και το στοιχείο της ρητορικής της επανάστασης και επανέρχεται προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει την εικόνα για να δημιουργήσει ένα δικό του σύμπαν, πέραν της εικαστικής σκέψης και πέραν της ουτοπίας της διαλεκτικής. Ένα ρεπερτόριο εικόνων διαπερνά το έργο του και δημιουργεί μυστικά περάσματα ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο. Μια κατεξοχήν ποιητική φύση σμιλεύει τον χρόνο και υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι στόχος τους δεν είναι η ευτυχία, αλλά το να ανακαλύψουν το νόημα της ζωής».
Επειδή η στήλη θα σας πρότεινε να δείτε όλες τις ταινίες, αν είναι να κάνετε μία επιλογή, διαβάστε και ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σας, επιλέξετε μία ή δύο ταινίες από εδώ.
Ιnfo: Andrey Tarkovsky: Εικόνα και Χρόνος. 12-18 Φεβρουαρίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός, μετρό Κεραμεικός). Τιμή εισόδου: 5 ευρώ ανά προβολή.
εμφάνιση σχολίων