O παιδικός της φίλος Θάνος Αλεξανδρής θυμάται (με αγάπη)
DOC TV4 Φεβρουαρίου 2015
ΟΤΑΝ ΑΦΗΝΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ, ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΛΒΙΝΑ. Που μισούσε το καλοκαίρι, τη θάλασσα, τις διακοπές. Που περνούσαμε τον Αύγουστο κλεισμένοι σε ένα σπίτι σαν παράνομοι. Που λέγαμε κουλά, μιλάγαμε καλιαρντά και τρώγαμε μακαρόνια της πλάκας παραγγελία. Την αναπολώ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, όταν κάναμε το «Ντάλε-Ντάλε». Ήταν μια ένδοξη εποχή για τον ΣΚΑΪ, που ακόμα κι αν έβαζες Μαρινέλλα, θεωρούνταν χαμηλό επίπεδο. Ένα άβατο της έντεχνης ελληνικής μουσικής, με Καγιαλόγλου, Βενετσάνου, Βασίλη Λέκκα, μόνο. Το πρώτο βράδυ με τη Μαλβίνα παίξαμε Μενιδιάτη, Καφάση, Περπινιάδη, Ξανθόπουλο και η υπεύθυνη της δισκοθήκης κόντεψε να πάθει ή μπορεί και να 'παθε κάνα ελαφρό εγκεφαλικό. Ο Αλαφούζος μέτρησε τον χαμό που έγινε -νταλίκες να κορνάρουν απέξω, κοτόπουλα, σουβλάκια, μπίρες κερασμένες, να σπάσει το τηλεφωνικό κέντρο με γραμμές απ' όλη την Ελλάδα και μας έκανε από πέντε μέρες εκπομπή την εβδομάδα σε επτά. Εξαντληθήκαμε! Ο Ηλίας Πετρόπουλος έπαιρνε για συγχαρητήρια από το Παρίσι. Χαμός».
«ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, Η ΜΑΛΒΙΝΑ, ΚΙ ΟΜΩΣ EΧΩ ΖΗΣΕΙ από κοντά σε κάθε έναρξη καινούργιου της κόνσεπτ, διευθυντές παραγωγής και διοικητικά στελέχη να κάνουν τον σταυρό τους και να αναθεματίζουν την τρελή, πίσω από την πλάτη της». (...)
«ΟΤΑΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ TRASH TV, ΑΝ Η ΙΔΙΑ Η ΜΑΛΒΙΝΑ δεν έπαιρνε τηλέφωνο τον Κουρή -που εδώ που τα λέμε εμπιστεύεται τους ανθρώπους του- και συγγνώμη για την αλαζονεία αλλά ήταν μια εκπομπή που τάραξε τα νερά, δεν θα την κάναμε ποτέ. Τα συνεργεία απειλούσαν με παραίτηση για να μη γίνει το γύρισμα και τα διοικητικά στελέχη κοκκίνιζαν από ντροπή. Αρχισυνταξία, παραγωγή και όλα ήμασταν εμείς, με φίλους και ξαδέλφια. Ούτε κασέτα δεν μας έδιναν για γύρισμα. Κρατούσα τσίλιες και έκλεβε ο Θανάσης ο Αναγνωστόπουλος τις κασέτες. Και μια μέρα -να με συγχωρέσει ο Θεός- σβήσαμε την κηδεία του Τρίτση, για να γράψουμε τα καλλιστεία με υποψήφιες την Σνάιντερ, τη Βασιλάκη και την Καλή Φέρρη. Στην ίδια κασέτα γράψαμε και τον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα, με πρωταγωνίστριες τις ίδιες κυρίες, που μάλωναν ποια θα 'ναι η νύφη και ποια η μάνα-πεθερά. Καμία δεν ήθελε φυσικά να είναι η μάνα και ήθελαν και οι τρεις να είναι η νύφη. Έτσι αναγκάστηκα να βάλω το χέρι μου και να προσαρμόσω τον Λόρκα χωρίς πεθερά -ξανά Θεέ μου σχώρα με! Αυτά συνέβαιναν λοιπόν, ώσπου απ' αυτήν την εκπομπούλα πολιτογραφήθηκε το τρας στο λεξιλόγιο».
«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΑΣ. ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΑ ΥΛΙΚΑ, φτηνά, και αν σου βγει, στην πορεία να φτιάχνεις ποίηση. Στη πορεία, αυτό υιοθετήθηκε, έγινε μόδα, ευτελίστηκε και δεν είχε νόημα να υπάρχει. Τα λάιφ στάιλ στις τηλεοράσεις, οι Πετρούλες και άλλες σαν αυτήν, έκαναν όλη την τηλεόραση τρας. Έγιναν πρωταγωνιστές αυτοί που υπογράμμιζαν τη φτήνια και την αυθεντικότητα. Το υιοθέτησαν και έγιναν πρωταγωνιστές. Τότε στην ουσία υπήρξε χυδαιότητα εκεί που υπήρχε ποίηση» (...)
«ΤΗ ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ. ΜAΘΗΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ και αυτή η σταρ της πόλης. Πραγματική σταρ. Πώς ήταν η Ναθαναήλ στο "Εκείνο το καλοκαίρι"; Έτσι! Την πρωτόειδα με ένα σιελ καφτάνι, μια θεά, στο βιβλιοπωλείο του Κάραλη, μέσα από τη βιτρίνα, να φιλιούνται συνέχεια και η πόλη απέξω να βλέπει. Μαθήτρια εκεί, πήγαινε έγκυος με την ποδιά σχολείο! Για όλους μας ήταν το ίνδαλμά μας. Μια φορά τούς είπε η καθηγήτρια να ζωγραφίσουν την Αγία Παρασκευή, πολιούχο της Χαλκίδας. Η Μαλβίνα τη ζωγράφισε γυμνή! Φυσικά έφαγε αποβολή. Κυκλοφορούσε με καυτό σορτς σε μια πόλη που σοκαριζόταν!
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ, ΦΩΝΑΖΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ! Τη λάτρευα, φυσικά! Το μαγαζί μας ήταν απέναντι από το βιβλιοπωλείο του άντρα της. Ξεκίνησε μια μεγάλη φιλία. Για πάντα. Τι να θυμηθώ; Τη μέρα που μπήκε το τανκς στο Πολυτεχνείο, ανέβηκε στην ταράτσα της πολυκατοικίας και ύψωσε μια μαύρη σημαία, ενώ ούρλιαζε μόνη της "Ψωμί - παιδεία - ελευθερία". Και τη μάζεψαν στην ασφάλεια».
Ο Θάνος Αλεξανδρής είναι ο συγγραφέας του Αυτή η Νύχτα Μένει. Αυτά είναι αποσπάσματα από συνέντευξη που δόθηκε στη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Τσόλκα.
εμφάνιση σχολίων