Γιάλομ: Ζήσε με Α' ΠΡΟΣΩΠΟ τρόπο που σου αρέσει

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Με αφορμή την αναμονή της ταινίας Ο Κήπος του Γιάλομ, με άξονα και ξεναγό τον ίδιο τον Ίρβιν Γιάλομ, ξαναδιαβάζουμε ένα αγαπημένο απόσπασμα από το μπεστ σέλερ του Όταν έκλαψε ο Νίτσε.


- ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΜΟΝΑΣ σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου, θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία; Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν' αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ και γω, απλοί κόκκοι στη διαδικασία.

- ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ που κάνω, κάθε πόνος που νιώθω, θα βιώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα;

-  ΝΑΙ, Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι κάθε φορά που επιλέγεις μια πράξη, θα την επιλέγεις αιώνια. Και ισχύει το ίδιο για κάθε πράξη που δεν κάνεις, κάθε εμποδισμένη σκέψη, κάθε επιλογή που απέφυγες. Και όλη η αβίωτη ζωή θα μένει να φουσκώνει μέσα σου, αβίωτη για όλη την αιωνιότητα. Κι η αδιόρατη φωνή της συνείδησής σου θα σου διαμαρτύρεται αιώνια. Τη σιχαίνεσαι αυτή την ιδέα; Ή σ' αρέσει; «Τη σιχαίνομαι».

- ΤΟΤΕ ΖΗΣΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ η ιδέα. Δεν διδάσκω, Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν' αντέχει τον θάνατο ή να «συμβιβάζεται» μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση, προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!

- «ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ». Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στον Μπρόιερ. Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.«Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς; Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ' το 'χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;»

- ΘΕΤΕΙΣ ΔΥΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ. Σε ποιο από τα δυο να απαντήσω; «Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή»

- ΖΗΣΕ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του, αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δεν ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή.

- ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ; ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.
- Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;
- Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση. Φρήντριχ!

- ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ την απάντησή τους, αντέκρουσε ο Νίτσε.
- Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;
- Για ν' αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ, ο Νίτσε παρέμενε προσηλωμένος: έγνεφε επιδοκιμαστικά με το κεφάλι σε κάθε ερώτηση. Τον Μπρόιερ δεν τον παραξένευε αυτό. Δεν είχε ποτέ συναντήσει ασθενή που να μην απολάμβανε κρυφά την εξέταση της ζωής του στο μικροσκόπιο. Κι όσο μεγαλύτερη η μεγέθυνση, τόσο χαιρόταν ο ασθενής. Η χαρά να σε παρατηρούν ήταν τόσο μεγάλη που ο Μπρόιερ πίστευε ότι ο αληθινός πόνος των γηρατειών, του πένθους, του να ζεις αφού οι φίλοι σου έχουν πεθάνει, ήταν η απουσία εξονυχιστικής παρατήρησης -η φρίκη του να ζεις μια ζωή που δεν την παρατηρεί κανείς.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ, Όταν έκλαψε ο Νίτσε, εκδόσεις Άγρα. Ο Ίρβιν Γιάλομ (Irvin David Yalom,13 Ιουνίου 1931) είναι Αμερικανός ψυχοθεραπευτής, συγγραφέας και ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας. Εκτός από το ακαδημαϊκό του έργο είναι γνωστός και για τα μυθιστορήματα του. Από τα πιο γνωστά του είναι Ο Δήμιος του Έρωτα και Όταν έκλαψε ο Νίτσε.


Διαβάστε επίσης:
Γιάλομ: Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές
Γιάλομ: Τόσα πολλά «θέλω»
Γιάλομ: Ζωή Ξανά 

εμφάνιση σχολίων