ΚΟΣΜΟΣ Παζαρεύοντας την εκεχειρία

ΚΟΣΜΟΣ Του παραλογισμού του πολέμου προηγείται πάντα ο άνθρωπος. Άλλωστε πόλεμος δίχως αυτόν δεν γίνεται. Ο άνθρωπος ορίζει τις αιτίες ενός πολέμου, τον επαναπροσδιορίζει ανάλογα με τα ζητούμενα, κλιμακώνει ή περιορίζει τη δράση του και τον σταματά όταν κατακτά τα προσδοκώμενα ή εξαναγκάζεται από τα γεγονότα και τις πιέσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες από ξένες διπλωματικές πηγές, ήδη από χθες το μεσημέρι, είχε διαμορφωθεί ένα πλαίσιο πιθανής αποδοχής της εκεχειρίας από τις εμπλεκόμενες πλευρές στον πόλεμο της Γάζας. Το εν λόγω σχέδιο, μέχρι την ώρα που γράφτηκε αυτό το κείμενο, ήταν μια αναθεωρημένη εκδοχή της αιγυπτιακής πρότασης, με πινελιές από μια συνεργασία μέσω τρίτων με το Κατάρ. Από την προηγούμενη εβδομάδα είχα επισημάνει πως το Ισραήλ δεν επιθυμούσε εμπλοκή της Τουρκίας, η οποία τελικά έμεινε εκτός των διαμεσολαβητών, και πως η Χαμάς δεν εμπιστευόταν την Αίγυπτο. Η διαπραγμάτευση εξακολούθησε μεν στην Αίγυπτο, ωστόσο δίχως τις επαφές που πραγματοποίησε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς στην Ντόχα τίποτα δεν θα είχε προχωρήσει.

Ο Αμπάς συναντήθηκε στο Κατάρ με το πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος της Χαμάς, της ισλαμικής Τζιχάντ, και φέρεται να διαπραγματεύτηκε τα ανταλλάγματα για την εκεχειρία με τις δύο ισλαμικές οργανώσεις.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το Ισραήλ απέρριψε το αίτημα της Χαμάς για άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Έτσι κι αλλιώς οι πιέσεις της Ουάσιγκτον προς τις δύο πλευρές ήταν για άμεση εκεχειρία, δίχως όρους και προϋποθέσεις.

Η αντιπρόταση που έγινε από τον Παλαιστίνιο πρόεδρο προς την ηγεσία της Χαμάς δεν είχε γίνει γνωστή μέχρι που ολοκληρώθηκε αυτό το άρθρο. Διπλωματικοί κύκλοι πάντως εκτιμούσαν πως για να χρυσώσει το «χάπι» ο Αμπάς θα αναλάμβανε τη δέσμευση να βάλει στο μισθολόγιο τα μέλη της Χαμάς που εργάζονται στον δημόσιο τομέα και παραμένουν απλήρωτοι επί επτά μήνες. Αυτό άλλωστε αποτελούσε αίτημα της Χαμάς και πριν τον πόλεμο. Ενδεχομένως επίσης να αποδεχθεί την εκπροσώπηση της οργάνωσης στις τάξεις της PLO, κάτι που διεκδικεί η Χαμάς εδώ και μια δεκαετία.

Τέλος, η πλευρά του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσι φέρεται να συμφωνεί αρχικά με την ιδέα μιας πιο χαλαρής πολιτικής στα σύνορα με τη Γάζα, κάτι που απλώς σημαίνει πως θα προχωρήσει ίσως σε ένα μόνιμο άνοιγμα των συνόρων (αυτό που ζητάνε από το Ισραήλ, να προκύψει από την Αίγυπτο). Αναφορικά με το Ισραήλ, το αίτημα που είχε θέσει περί αφοπλισμού της ισλαμικής οργάνωσης εννοείται πως δεν θα γινόταν αποδεκτό σε καμία περίπτωση.

Η αντιπρόταση της Αιγύπτου φέρεται να είναι για μια ξένη, ίσως κυανόκρανη δύναμη, η οποία θα αναλάβει την επιτήρηση του βόρειου, ανατολικού και νοτίου τομέα της Γάζας, ώστε να διασφαλίσουν την παύση της εκτόξευσης ρουκετών. Ενδεχομένως η δύναμη να μπορούσε να είναι κι από τις τάξεις της Φατάχ, ώστε μέσω της εκεχειρίας να επαναφέρουν την οργάνωση της οποίας ηγείται ο Αμπάς στη Γάζα.

Νικητές και ηττημένοι: Μετά από 14, σήμερα 15 ημέρες πολέμου, το ερώτημα που γεννάται είναι: ποιος κέρδισε τον πόλεμο. Κανένας. Το Ισραήλ ανέφερε ως στόχο την καταστροφή των τούνελ και το σταμάτημα των ρουκετών. Έχουν χαρτογραφήσει και καταστρέψει 40 τούνελ. Αστείος αριθμός μπροστά στο τι υπάρχει και οι ρουκέτες εξακολουθούν. Γιατί όμως δεν συνεχίζει;

Πρώτον, γιατί η περίοδος χάριτος ή αλλιώς σιωπής απέναντι στις «παράπλευρες απώλειες» έληξε. Ακόμα κι ο Τζον Κέρι, όταν κατά λάθος πιάστηκε με το μικρόφωνο ανοιχτό στον αέρα του Fox News, είπε αυτά που λέει κατ’ ιδίαν στο τηλέφωνο στον Νετανιάχου…

Το Ισραήλ σκότωσε περισσότερους από 500 Παλαιστίνιους και τραυμάτισε κοντά 3.500. Η πλειοψηφία, άμαχοι. Παιδιά, γυναίκες. Βομβάρδισε νοσοκομεία και σχολεία. Στα κοινωνικά δίκτυα έχασε τη μάχη των εντυπώσεων. Στο πεδίο των μαχών έχασε 25 στρατιώτες και τουλάχιστον 75 τραυματίστηκαν.

Τα παραπάνω στατιστικά δεν μπορεί να ανήκουν στον πλέον ηθικό στρατό -όπως αυτοχαρακτηρίζεται- ούτε στην πλέον εξελιγμένη πολεμική μηχανή. Το ότι αναλογικά έχασαν περισσότερους στρατιώτες από ό,τι το 2006 στον Λίβανο υποδεικνύει την ελαφρότητα εκτίμησης του αντιπάλου και την προχειρότητα του σχεδιασμού.

Ασχέτως των δημόσιων τοποθετήσεων, το Τελ Αβίβ επιζητεί την απομάκρυνσή του από τη Γάζα. Η Χαμάς επίσης έχασε το μισό της οπλοστάσιο, την αφρόκρεμα των μαχητών της, η Γάζα ξεσπιτώθηκε, μάτωσε, πενθεί και εξακολουθεί να αιμορραγεί. Το όφελος, μια αύξηση των ποσοστών της Χαμάς, που μπορεί να αντιστάθηκε αλλά δεν κέρδισε τίποτα ως αντίκρισμα αφού ο αποκλεισμός από το Ισραήλ εξακολουθεί.

Ο Μαχμούντ Αμπάς απώλεσε ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη της Δυτικής Όχθης. Ο νικητής δεν προκύπτει πουθενά. Οι μεγάλοι χαμένοι ξεχειλίζουν τα δωμάτια των νοσοκομείων και στοιβάζονται σε πρόχειρες τρύπες στα νεκροταφεία της Γάζας. Κι εδώ έρχεται το ερώτημα, τελικά γιατί έγινε αυτός ο πόλεμος;

Από τον Έλληνα δημοσιογράφο και ανταποκριτή στη Μέση Ανατολή Πάνο Χαρίτο


Διαβάστε επίσης:
Ένας ήχος ξερός
Γάζα, ο φόβος και το μίσος

εμφάνιση σχολίων