Ο Μάνος Τσίζεκ διαβάζει ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου
DOC TV
27 Μαΐου 2014
Διαβάζοντας τους τίτλους των ποιημάτων της συλλογής στα αγγλικά παρατήρησα ένα που λέγεται 25 Μαΐου. Λόγω της σημασίας αυτής της ημερομηνίας φέτος, που σηματοδοτεί στο πλαίσιο των δημοτικών εκλογών τη μάχη ουσιαστικά μεταξύ της φασιστικής Χρυσής Αυγής και των δυνάμεων της αριστεράς στον τόπο μας, θεώρησα καίριο να μοιραστώ μαζί σας αυτό το ποίημα».
25 Μαΐου
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ’ άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας «φασίστες!!»
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ’ ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ’ ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
-γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
«έτσι» «αόριστα»
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ’ όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
25 Μαΐου, από τη συλλογή ποιημάτων της Κατερίνας Γώγου «Τρία κλικ αριστερά» (1978).
Διαβάστε επίσης: Η ποιήτρια των Εξαρχείων
εμφάνιση σχολίων