11 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: Mikael ΜΟΥΣΙΚΗ Delta

ΜΟΥΣΙΚΗ
- Μιχάλη έχεις δημιουργήσει μια σειρά από πρότζεκτ αυτήν την εποχή. Τι να περιμένουμε; Τον Φεβρουάριο δημιουργήθηκαν οι Commonot, ένα καινούργιο group μαζί με την αγαπημένη μου Ελένη Τζαβάρα-Etten. Στις 15 Μαΐου θα παρουσιάσουμε στο ΤΩΡΑ Κ44 το πρώτο μας Live Set, που θα περιλαμβάνει παλιά μου κομμάτια αλλά και της Etten, μερικές διασκευές σε αγαπημένα μας τραγούδια καθώς και καινούργιο υλικό από τους Commonot, που είναι ένας συνδυασμός  σύγχρονης χορευτικής μουσικής και electro pop. Ολοκληρώνω επίσης έναν προσωπικό δίσκο ο οποίος έχει αναφορές σε ακουστικές και ηλεκτρονικές επιρροές. Live έγχορδα από τον Νίκο Βελιώτη, πιάνο και drones, λιτά πνευστά αλλά και μια δυνατή διασκευή σε αγαπημένο τραγούδι από βρετανικό group που πραγματικά είναι έκπληξη. Τον Φεβρουάριο ταξίδεψα στο Βερολίνο όπου μίξαρα ένα remix που έκανα για μια νεανική γερμανική μπάντα, τους Leon and the folks. Το τραγούδι λέγεται Honky Tonk και θα κυκλοφορήσει λογικά πριν το καλοκαίρι. Επίσης το Techno e.p. Emphasis από τη γερμανική Young Society Records δρομολογείται για κυκλοφορία μέσα στο 2014. Τέλος, μια καινούργια σημαντική εμπειρία στη ζωή μου πέρα από τα μουσικά μου δρώμενα είναι το ότι εδώ και κάποια χρόνια γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Είναι αυτοβιογραφικό και με βοηθάει στο να κατανοήσω μεγάλα κεφάλαια της μέχρι τώρα εμπειρίας μου, με συντονίζει με το παρόν μέσω της παρατήρησης και με καθοδηγεί στο να να εξελιχθώ ως αναζητητής. Είναι μια επώδυνη διαδικασία που όμως παράλληλα είναι και αναμφισβήτητα αναγκαία. Ευελπιστώ να το τελειώσω μέχρι το τέλος της χρονιάς.

- Το πρότζεκτ Staunch Hearts κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκε; Ήταν μια περίοδος που χρησιμοποιούσα καθημερινά το μετρό έχοντας πάντα μουσική στα αφτιά. Μου άρεσε να παρατηρώ διακριτικά τους ανθρώπους, τα πρόσωπά τους, τη στάση τους μέσα στο subway. Όλοι σκεφτικοί, σιωπηλοί, κάποιοι μελαγχολικοί, έπαιρναν μια άλλη διάσταση μέσα από τη μουσική. Τολμώ να πω ότι τους έβρισκα όμορφους. Μια μέρα κουραστική επέστρεψα στο στούντιο, άνοιξα τον υπολογιστή, τα synths και έγραψα το Staunch Hearts σε μια μέρα. Βέβαια η τελική παραγωγή ολοκληρώθηκε μετά από μεγάλο διάστημα. Η δισκογραφική Seamless Recordings έχει τη βάση της στο Λονδίνο και στην Ίμπιζα. Είχα κάποια 12inch singles τους και σκέφτηκα να στείλω το υλικό, το οποίο τους άρεσε και προχώρησαν στην κυκλοφορία του τον Μάρτιο που μας πέρασε.

- Ποια είναι η ατάκα που χρησιμοποιείς περισσότερο αυτούς τους περίεργους καιρούς που ζούμε; «Θα περάσει κι αυτό», «Καλή δύναμη».

- Ποια είναι η στάση σου απέναντι στα πράγματα, η οποία θεωρείς ότι σ’ έχει βοηθήσει περισσότερο; Όταν ήμουν μικρό παιδί αντιλαμβανόμουν τη σκληρότητα αυτού του κόσμου σαν ένας ενήλικας. Θυμάμαι κάποιες φορές είχα πονέσει τόσο που ήθελα να μη ζω, κοίταζα λοιπόν τον ουρανό και ψιθύριζα «Μάθε με γιατί είμαι εδώ, αλλιώς πάρε με πάλι επάνω». Στην πορεία έμεινε το «Μάθε με γιατί είμαι εδώ». Αρχικά αυτή η φράση είναι μια ομολογία αναγνώρισης μιας πραγματικότητας που με αφορά. Ξέρω από παιδί πως η αλήθεια αποκρύπτεται σε αυτόν τον κόσμο και πως οφείλω με έναν τρόπο να έρθω όσο πιο κοντά σε αυτήν μέσα από όλα όσα είμαι και πράττω, μέσα από όλα όσα μπορώ να γίνω μέχρι το τέλος. Από πιτσιρικάς γνωρίζω πως είμαι περαστικός σε αυτό τον πλανήτη, έχω την επίγνωση πως το αληθινό μου σπίτι δεν είναι αυτό που αγόρασα με δάνειο στον Βοτανικό, ούτε καν το πατρικό μου. Το αληθινό μου σπίτι είναι η αγάπη, αλλά όχι αυτή η αγάπη που όλοι μας αντιλαμβανόμαστε με το μικρό μας μυαλό. Ψάχνω όλα τα χρόνια να συνδεθώ με αυτή τη γαλήνια χώρα, μέσα από σκληρή άσκηση και συνεχή μάθηση και, πίστεψέ με, συμβαίνει έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Η μουσική είναι ένα ύψιστο μέσο με το οποίο μπορώ και επικοινωνώ με αυτό που μέσα μου βαθιά σαλεύει σαν σπίθα, με αυτό που με καθοδηγεί. Είμαι εδώ μαθητής και πολεμιστής, με πλήρη επίγνωση της ευθύνης που έχω ως ατελές ον. Με την επίγνωση της αποδοχής αυτής της ατέλειας και με την ελευθερία που μου προσφέρει ηθικά.

Η ψυχοθεραπεία με καθόρισε και με ολοκλήρωσε. Αν υπήρξα ένα πρόχειρο ή άσχημο σκίτσο, οι συναντήσεις με τον θεραπευτή μου χρωμάτισαν την εικόνα μου και της έδωσαν ζωή. Η αυτογνωσία είναι ο πλούτος του ανθρώπου, η συνειδητότητα η αληθινή του υπόσταση. Η πνευματικότητα είναι η παράλληλη πραγματικότητα της υλικής. Εγκαταλείψαμε τη χαρά που αξίζουμε και εστιάσαμε σε οτιδήποτε αναλώνεται και φθείρεται. Περπατάμε και δεν κοιτάζουμε ποτέ τους ουρανούς, περπατάμε σκυφτοί ή κοιτάζουμε καχύποπτα τους περαστικούς.

- Ο κόσμος αυτή την εποχή έχει περισσότερο ανάγκη να μοιράζεται την τέχνη; Εσύ τι βλέπεις, εισπράττεις, νιώθεις; Μπα, δεν βλέπω περισσότερη ανάγκη για τέχνη, νομίζω έχει χάσει ο κόσμος τη γεύση που έχει το ενδιαφέρον ως υπαρξιακή αναγκαιότητα. Βγαίνει, παρευρίσκεται, αλλά δεν είναι παρών. Στις συναυλίες, για παράδειγμα, κάνουν φασαρία, μιλάνε για τα προβλήματά τους, δεν συμμετέχουν πνευματικά ή συναισθηματικά. Έχουν διάσπαση προσοχής από τον βομβαρδισμό των media και τους αρέσει να καλύπτουν ό,τι εξαντλείται στην εικόνα τους.

Αναλογίσου πολύ απλά πόσες καφετέριες και μπαρ έχουν ανοίξει με την κρίση και πόσοι χώροι συναυλιακοί. Σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Είναι μπλοκαρισμένοι οι άνθρωποι με όλα όσα συμβαίνουν, τους κατανοώ αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι προσπαθούν να αλλάξουν αυτή την κατάσταση δραστικά και συνειδητά.

- Τι αγαπάς αυτή τη στιγμή περισσότερο στην Αθήνα και στον τρόπο που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της; Αγαπώ όλους τους νέους εκείνους που αντιστέκονται στον φασισμό, είτε μέσα από πορείες και συγκρούσεις με το σύστημα, είτε στις παρέες τους, είτε μέσα από ειρηνικές διαδικασίες και φεστιβάλ που προσπαθούν να προκαλέσουν αντίλογο στην αθλιότητα που μας επιβάλλουν. Είναι αξιέπαινοι, δεν είναι πολλοί ακόμα αριθμητικά, αλλά είναι πολύ σημαντικοί. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα νέα παιδιά θα ήμουν βαθύτατα θλιμμένος. Ας αναλογιστούμε σε τι συνθήκες ζούνε την εφηβεία τους και ας διαφυλάξουμε τα όνειρά τους ως ευνοημένοι από πλευράς μας. Έχουμε απόλυτη ευθύνη στο να σταθούμε ηθικά και ψυχολογικά στον αγώνα τους.

- Πώς και δεν μετακόμισες σε μια άλλη πόλη της Ευρώπης -π.χ. στο Βερολίνο- όπως έκαναν άλλοι παραγωγοί των χωρών του Νότου; Το αγαπώ το Βερολίνο. Με εμπνέει αφάνταστα, με φιλοξενεί με ζεστασιά και τονώνει την αξιοπρέπειά μου. Πηγαίνω για πέντε μέρες για παράδειγμα και παρακολουθώ πολλά πράγματα κάθε μέρα που με ανακουφίζουν σαν ζεστή σούπα. Όλα ανατρέπονται σε μια μέρα στη ζωή μου. Και θέλουν πολλά χρόνια για να επανέλθουν σε μια ισορροπία. Αφελής και τεμπέλης εκείνος που πιστεύει πως οι αλλαγές γίνονται χωρίς κόπο, ή δεν γίνονται ποτέ. Δεν έφυγα για το Βερολίνο που το ήθελα το 2000 όταν ήμουν εκεί, για προσωπικούς λόγους που με κράτησαν εδώ. Δεν αποκλείω το να φύγω τώρα και να μείνω στο Βερολίνο.

- Αν υπήρχαν ηχεία για μουσική στην πόλη των Αθηνών ποια μουσική θα διάλεγες για να μας παίξεις πρώτη απ’ όλες; Μάνος Χατζιδάκις, Όταν έρχονται τα σύννεφα. Με αυτό το κομμάτι ανοίγω όλα τα DJ sets μου.

-  Ποια είναι η γνώμη σου για τα ποσοστά που παίρνουν τα shops και οι πλατφόρμες τύπου beatport/spotify από τους καλλιτέχνες; Υποτίθεται ότι προσφέρουν μια εναλλακτική, αλλά τα ποσοστά τους είναι ανάλογα με εκείνα που έπαιρναν οι δισκογραφικές, χωρίς να προσφέρουν και τίποτα. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι οι δημιουργοί πορεύονται στο θέμα των δικαιωμάτων με τα μάτια δεμένα. Δεν είναι ακόμα εφικτό το να έχω τον έλεγχο των πωλήσεών μου στις αγορές με τόσους διαμέσους. Ακόμα και νομικά το σύστημα εδώ στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό δεν στέκεται ικανό στο να διασφαλίζει τη διαφάνεια και μια καθαρή εικόνα ποσοστών μέσω τρίτων. Πικρή ιστορία. Μας έβγαλε νοκ άουτ η τεχνολογία

- Ποια κοσμογονική αλλαγή της ανθρωπότητας θα ευχόσουν να ξεκινούσαμε όλοι μαζί από αύριο το πρωί; Έναν παγκόσμιο διαλογισμό σε όλα τα σημεία της Γης την ίδια ώρα. Είμαι βέβαιος πως θα ακούγαμε τη φωνή της Γης να μας μιλά.

- Νομίζεις ότι «η αγάπη θα μας σώσει»; Είναι μια ατάκα που επαναλαμβάνεται ολοένα και περισσότερο, σε μια χώρα που αναπαράγει την κουλτούρα του μίσους και της διχόνοιας σε κρεσέντο. Εσύ τι πιστεύεις; Τι θα μας «σώσει»; Όταν λέμε «Η αγάπη θα μας σώσει» μιλάμε αποκλειστικά για τον εαυτό μας. Δεν φαντάζομαι να διαφωνεί κανείς σε αυτό. Ας είμαι εγώ καλά και εντάξει, δεν καίγομαι με το τι γίνεται παραδίπλα, «δεν θα σώσω εγώ τον κόσμο». Αυτή η αγάπη θα μας σώσει; Δεν μπορώ να ξέρω τι θα μας σώσει. Η ιστορία έχει δείξει ότι ποτέ κανείς δεν σώθηκε. Όλοι γεννήθηκαν και έζησαν κατά μήκος της Γης βιώνοντας τρομαχτικές σκληρότητες, απάνθρωπες στιγμές βίας και πόνου. Είτε ήταν δούλοι είτε αφέντες, ευτυχία δεν είχαν. Σωτηρία δεν βρήκαν πουθενά κι από κανέναν.

Και οι «καλοί» και οι «κακοί» πάλεψαν και ακόμα παλεύουμε για να ξορκίσουμε τον βαθύτατο τρόμο της ανυπαρξίας μας με όποια μέσα και τρόπους ο καθένας εφευρίσκει. Η αρσενική βία έχει τα πρωτεία και βλέπω απροκάλυπτα το πόσο τρώει τους άντρες το θέμα του θανάτου, από το γεγονός και μόνο της πολεμικής κατακτητικής και εγκληματικής  τους πολιτικής και της πείνας για εξουσία. Είναι άμεση ανάγκη να υπάρξει μια θηλυκή αντίληψη της πραγματικότητας, να θεραπευτεί η αγριότητα της αρσενικής αιμοδιψούς φύσεως.

Θηλυκή αντίληψη -άνοιγμα συνείδησης- σημαίνει το να κατανοήσουμε τη μικρή διάρκεια της ζωής μας ως το ύψιστο δώρο της φύσης και της πηγής των πάντων και ως μια μοναδική εμπειρία και ευκαιρία για τη χαρά της δημιουργικότητας και της αγάπης. Θα μπορούσε ταυτόχρονα να είναι μια νέα παιδεία αφύπνισης η αποδοχή του τέλους μας, η φυσική εξέλιξη του υλικού μας εαυτού. Θυμήσου πώς αισθάνεσαι όταν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που πλέον δεν ζει. Υπάρχει ένας αυτόματος ψυχικός μηχανισμός, σαν μια ανώτερη συχνότητα μνήμης, σαν η ψυχή μας που ταξιδεύει ανά τους αιώνες να ξέρει την αλήθεια  και να μας ψιθυρίζει στο αφτί «Όλα είναι μάταια». Η σωτηρία μας λοιπόν θα μπορούσε να είναι το να αναγνωρίσουμε πως «Όλα είναι μάταια», εάν δεν εκπορεύονται από ανθρωπιά και συνειδητότητα.

Αυτό ως αξίωμα φέρνει σταγόνες αγάπης από ψηλά. Για να μιλήσουμε για αγάπη, οφείλουμε πρώτα να αρθρώσουμε την αλήθεια μας, την οργή και τα σκοτεινά μας αισθήματα που ενοχικά κλειδαμπαρώνουμε από παιδιά και να τα  φωνάξουμε στον εαυτό μας, στους γονείς, στους φίλους, στους συντρόφους, έτσι ώστε να απαλλαγούμε  από τα άγρια και παραμορφωμένα που φωλιάζουν μέσα μας, για να ανοίξει ο χώρος στην αγάπη. Η αγάπη δεν είναι συλλογικά αντιληπτή σε αυτό τον κόσμο, ειδικά αυτή την ισοπεδωτική εποχή. Διάβαζα πρόσφατα σε ένα βιβλίο, «Ο 19ος αιώνας σκότωσε τον Θεό και ο 20ός τον άνθρωπο». Ας μην υποκρινόμαστε πίσω από λέξεις, κοίτα τι έκαναν οι ηγέτες σε όσους μίλησαν για την αγάπη, τον John Lennon, τον Ιησού, τον Mahatma Gandhi.

Η αγάπη που είναι η σύσταση της καταγωγής μας δολοφονείται και θανατώνεται όταν απειλεί τις εξουσίες. Κι αυτό επειδή η αγάπη είναι η μεγαλύτερη μη ενσαρκωμένη επανάσταση που ναι, θα άλλαζε αυτό τον ταλαιπωρημένο κόσμο. Για αυτό τον λόγο και το μίσος ως μέσο του συστήματος για τη διάσπαση του συλλογικού νου αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μια πιθανότητα εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Βλέπεις, αν ο πολιτισμός πορευτεί διαμέσου του δρόμου της αποδοχής της αλληλεγγύης και της συσπείρωσης, οι εξουσίες δεν θα έχουν τον λόγο πια.


Δείτε επίσης DOC TV VIDEO: Mikaël Delta Στο σπίτι του Μιχάλη και του Soma

εμφάνιση σχολίων