Συγκατοίκηση με γονείς; ΖΗΝ Οι 25άρηδες μιλάνε

ΖΗΝ
Όνομα: Κωνσταντίνα. Ηλικία: 27. Σπουδές: BA in Architecture. Τι επάγγελμα εξασκείς τώρα: Junior Architect. Πόσο καιρό συγκατοικείς με τους γονείς σου: 4 χρόνια.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όφελος και ποια η δυσκολία της συγκατοίκησης για σένα; Το μεγαλύτερο «όφελος» είναι η επιμονή της μητέρας μου όσον αφορά τα καθημερινά πράγματα (φαγητό, πλύσιμο ρούχων κτλ.). Η δυσκολία για κάποιον θα μπορούσε να είναι η έλλειψη προσωπικού χώρου. Αυτό στην περίπτωσή μου δεν ισχύει γιατί πάντα είχα αρκετή ελευθερία, ακόμη και ως έφηβη. Επίσης το γεγονός ότι συγκατοικούσα όσο σπούδαζα με βοήθησε στο να μάθω να ζω σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι όταν γύρισα οι γονείς μου με αντιμετώπισαν ως ενήλικο άτομο με όλες του τις ανάγκες. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι είσαι 27 και μένεις με τους γονείς σου.

Πώς μπορούμε επιστρέφοντας στο σπίτι της οικογένειάς μας να μην πέσουμε στην παγίδα της απογοήτευσης και να διατηρήσουμε την αυτονομία μας; Η προοπτική ότι κάποια στιγμή θα ξαναφύγεις και όταν δουλεύεις, τα ελάχιστα χρήματα που βγάζεις τα χρησιμοποιείς ώστε να μην αισθάνεσαι ότι τους «βαραίνεις» περισσότερο.

Ποιοι είναι οι όροι-δικλείδες για ειρηνική συγκατοίκηση από την κάθε πλευρά; Δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα ώστε να χρειάζονται κανόνες για να συγκατοικούμε με τους γονείς μου.

Ποια προβλήματα πιστεύεις ότι αμβλύνονται και ποια οξύνονται στις σχέσεις με τους γονείς μας όταν συγκατοικούμε; Γενικά θεωρώ ότι τα καθημερινά προβλήματα μεταξύ συγκατοίκων, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, λύνονται εύκολα. Αυτό που ίσως δοκιμάζει περισσότερο τα παιδιά είναι το γεγονός ότι αισθάνονται εγκλωβισμένοι και αυτό δημιουργεί τριβές στην καθημερινότητά τους και κατ’ επέκταση και στους γονείς.

Τα κλισέ είναι ότι α) Είμαστε συνεπέστεροι απέναντι στους φίλους μας απ’ ό,τι στους γονείς μας. β) Οι γονείς μας αιωνίως μας βλέπουν παιδιά. Ισχύουν αυτά στη δική σου περίπτωση; Τι κάνεις για να τα ξεπεράσεις; Μέχρι ένα βαθμό ισχύουν. Προσπαθώ με ήρεμο τρόπο να διαφυλάξω την προσωπική μου ζωή από την επήρεια της γονικής υπερπροστασίας. Βέβαια αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά οι γονείς μου αντιλαμβάνονται ότι θέλω τον χώρο μου και πιστεύω ότι συγκρατιούνται.

Ποιες είναι οι καθημερινές ατάκες-παράπονα που ακούγονται περισσότερο από την κάθε πλευρά; Γονείς: «Κλείσε επιτέλους τον θερμοσίφωνα, δεν φτάνει που έχεις αναμμένο το αερόθερμο;» Παιδί: «Πάλι δεν έχει ζεστό νερό; Ανάβω τον θερμοσίφωνα (και το αερόθερμο)!».

Το δικό σου plan Β; Μάλλον η συγκατοίκηση με το αγόρι μου κάποια στιγμή.

Τι θα σου έλειπε αν έφευγες; Τίποτα συγκεκριμένο, αλλά αν έπρεπε να πω κάτι, θα ήταν η αίσθηση σιγουριάς που σου προσφέρει το πατρικό.

Με τι τρόπους αξιοποιείς τo οικονομικό όφελος από τη συγκατοίκηση/ή επιστροφή στο πατρικό; Προσπαθώ να κάνω αποταμίευση για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου. (Δύσκολο είναι).

Ποιο είναι το όνειρο που θέλεις να πραγματοποιήσεις σύντομα; Να πάρω το Diploma και να εξασκήσω κανονικά το επάγγελμά μου.


Όνομα: Ελίνα. Ηλικία: 27. Σπουδές: ΑΣΟΕΕ. Τι επάγγελμα εξασκείς τώρα: Κάνω πρακτική. Πόσο καιρό συγκατοικείς με τους γονείς σου: Μόλις γύρισα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όφελος και ποια η δυσκολία της συγκατοίκησης για σένα; Το όφελος είναι η μεγαλύτερη ευελιξία. Η δυσκολία είναι ότι πολύ εύκολα πέφτεις στον ρόλο του παιδιού και άρα του θύματος που συνέχεια γκρινιάζει – γιατί δεν έχεις σπίτι, χρήματα, αυτονομία… Ανεξάρτητος είσαι όταν δεν βασίζεσαι στους γονείς σου, οπότε προσπαθώ να είμαι όσο πιο ανεξάρτητη και αυτάρκης, ζώντας στο εφηβικό μου δωμάτιο.

Πώς μπορούμε επιστρέφοντας στο σπίτι της οικογένειάς μας να μην πέσουμε στην παγίδα της απογοήτευσης και να διατηρήσουμε την αυτονομία μας; Να ξέρουμε τι θέλουμε, τι επιδιώκουμε, πού πάμε. Να έχουμε ένα στόχο. Αν δεν έχουμε, μας φταίνε όλοι – και ο εαυτός μας.

Ποιοι είναι οι όροι-δικλείδες για ειρηνική συγκατοίκηση από την κάθε πλευρά; Ο σεβασμός. Ακούγεται δύσκολο αλλά δεν είναι.

Τα κλισέ είναι ότι α) Είμαστε συνεπέστεροι απέναντι στους φίλους μας απ’ ό,τι στους γονείς. β) Οι γονείς αιωνίως μας βλέπουν παιδιά. Ισχύουν στη δική σου περίπτωση; Το να ξεκουράζεσαι πάνω στα κλισέ είναι εύκολο – γι’ αυτό υπάρχουν κιόλας. Χρειάζεται μια σχετική τυπικότητα στις υποχρεώσεις. Και στην μη ανάμιξη με τα προσωπικά του καθενός, Έτσι ξεπερνιούνται όλα όπως και σε κάθε συγκατοίκηση, που δεν είναι εύκολη σε καμία περίπτωση.

Ποιες είναι οι καθημερινές ατάκες-παράπονα που ακούγονται περισσότερο από την κάθε πλευρά; Από τη μία: «Κλείσε το τηλέφωνο, χαμήλωσε τη μουσική». Από την άλλη: «Πρόσεχε τη διατροφή σου».

Το δικό σου plan Β; Ένα πρότζεκτ που έχω στα σκαριά.

Τι θα σου έλειπε αν έφευγες; Ο κήπος μας. Όλα τα άλλα υπάρχουν, αν τα χρειαστώ.

Με τι τρόπους αξιοποιείς τo οικονομικό όφελος από τη συγκατοίκηση; Πληρώνω δίδακτρα και προσωπικά έξοδα.
Ποιο είναι το όνειρο που θέλεις να πραγματοποιήσεις σύντομα; Να πετύχει το πρότζεκτ μου.


Όνομα: Νάσος. Ηλικία: 28. Σπουδές: Πολιτικές Επιστήμες. Τι επάγγελμα εξασκείς τώρα: Σκηνοθέτης. Πόσο καιρό συγκατοικείς με τους γονείς σου: Ενάμιση χρόνο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όφελος και ποια η δυσκολία της συγκατοίκησης για σένα; Έχουν μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τα έξοδά μου και δεν χρειάζεται να μαγειρεύω.

Πώς μπορούμε επιστρέφοντας στο σπίτι της οικογένειάς μας να μην πέσουμε στην παγίδα της απογοήτευσης και να διατηρήσουμε την αυτονομία μας; Πλήρη αυτονομία δεν μπορείς να έχεις. Απλά επιστρέφεις προετοιμασμένος ψυχολογικά και έχοντας τη γνώση ότι πολύς κόσμος την τελευταία πενταετία έχει αναγκαστεί να κάνει το ίδιο.

Ποιοι είναι οι όροι-δικλείδες για ειρηνική συγκατοίκηση από την κάθε πλευρά; Χρειάζεται κατανόηση του γεγονότος ότι οι γονείς δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι σημαίνει πλέον η αυτονομία για σένα. Από την άλλη, πρέπει να συζητάς συχνά ό,τι σ’ ενοχλεί στη συγκατοίκησή σας.

Ποια προβλήματα πιστεύεις ότι αμβλύνονται και ποια οξύνονται στις σχέσεις με τους γονείς μας όταν συγκατοικούμε; Όλα είναι σχετικά. Δε μπορώ ν’ απαντήσω στο συγκεκριμένο ερώτημα. Εξαρτάται από τους ανθρώπους και τους χαρακτήρες τους.

Τα κλισέ είναι ότι α) Είμαστε συνεπέστεροι απέναντι στους φίλους μας απ’ ό,τι στους γονείς μας. β) Οι γονείς μας αιωνίως μας βλέπουν παιδιά. Ισχύουν αυτά στη δική σου περίπτωση; Τι κάνεις για να τα ξεπεράσεις; Υπομονή, κατανόηση και όταν αυτά εξαντλούνται, τσακώνομαι.

Ποιες είναι οι καθημερινές ατάκες-παράπονα που ακούγονται περισσότερο από την κάθε πλευρά; Με κράζουν για θέματα καθαριότητας και τους κράζω για πιο συγκεκριμένα ζητήματα (άσχετα από τη συγκατοίκηση) κάθε φορά.

Το δικό σου plan Β; Ετοιμάζομαι να φύγω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό και δουλειά, άρα θα μένω μόνος ή θα συγκατοικώ στο εξωτερικό.

Τι θα σου έλειπε αν έφευγες; Αυτό θα το μάθω μάλλον όταν φύγω. Μπορεί και τίποτα. Δεν ξέρω.

Με τι τρόπους αξιοποιείς τo οικονομικό όφελος από τη συγκατοίκηση/ή επιστροφή στο πατρικό; Χρησιμοποιώ τα λεφτά στη δουλειά μου.

Ποιο είναι το όνειρο που θέλεις να πραγματοποιήσεις σύντομα; Να γίνω αυτόνομος και να βρω τους ρυθμούς ζωής που θα έχω επιλέξει.


Όνομα: Δήμητρα. Ηλικία: 25. Σπουδές: Digital Film Making, TΕΙ Γραφιστικής. Τι επάγγελμα εξασκείς τώρα: Digital Film Making. Πόσο καιρό συγκατοικείς με τους γονείς σου: Έμενα με τους γονείς μου ανέκαθεν.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όφελος και ποια η δυσκολία της συγκατοίκησης για σένα; Το μεγαλύτερο όφελος είναι η συναισθηματική στήριξη πρωτίστως και η οικονομική. Επίσης η βοήθεια-λύση σε καθημερινά ζητήματα, π.χ. φαγητό, ψώνια, καθαριότητα κτλ. Οι δυσκολίες είναι κυρίως η έλλειψη προσωπικού χρόνου και χώρου.

Ποιοι είναι οι όροι-δικλείδες για ειρηνική συγκατοίκηση από την κάθε πλευρά; Ειρηνική συγκατοίκηση = κατανόηση. Από την πλευρά των γονιών, η μείωση της πίεσης όσον αφορά τα πρότυπα ζωής που έχω/έχουμε. Από την άλλη πλευρά, τη δική μου, η παροχή βοήθειας και η ένδειξη ενδιαφέροντος σε καθημερινά και μη προβλήματα.

Ποια προβλήματα πιστεύεις ότι αμβλύνονται και ποια οξύνονται στις σχέσεις με τους γονείς μας όταν συγκατοικούμε; Τα προβλήματα που οξύνονται είναι αυτά της επικοινωνίας και των απαιτήσεων του καθενός και αυτά που αμβλύνονται αφορούν στην ανασφάλεια - νιώθεις λιγότερη μοναξιά σε όλα τα επίπεδα.

Τα κλισέ είναι ότι α) Είμαστε συνεπέστεροι απέναντι στους φίλους μας απ’ ό,τι στους γονείς μας. β) Οι γονείς μας αιωνίως μας βλέπουν παιδιά. Ισχύουν αυτά στη δική σου περίπτωση; Τι κάνεις για να τα ξεπεράσεις; Ισχύουν. Έχουμε την εντύπωση ότι οι δικοί μας είναι δεδομένοι. Γι’ αυτό περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ μαζί τους και μιλάμε καθημερινά. Τους λέω πράγματα για μένα, ώστε να καταλάβουν πως μεγάλωσα, για την καθημερινότητά μου, και τους στηρίζω όσο μπορώ σε σοβαρά θέματα.

Ποιες είναι οι καθημερινές ατάκες-παράπονα που ακούγονται περισσότερο από την κάθε πλευρά; Γονείς: «Δεν μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο;». «Δεν σε βλέπουμε πια με αυτόν τον υπολογιστή». Εγώ: «Ναι, μαμά, έφαγα». «Όχι, δε θ’ αργήσω».

Το δικό σου plan Β; Συγκατοίκηση με φίλους, μείωση περιττών εξόδων ώστε να καταφέρω να ζήσω μόνη μου.

Τι θα σου έλειπε αν έφευγες; Θα μου έλειπαν οι ίδιοι, η καθημερινή τους φροντίδα και αγάπη.

Με τι τρόπους αξιοποιείς τo οικονομικό όφελος από τη συγκατοίκηση/ή επιστροφή στο πατρικό; Κάνω πράγματα, σεμινάρια, λίγα ταξίδια κτλ., που ίσως δεν θα έκανα αν έμενα μόνη μου. Συνεισφέρω όσο μπορώ στο σπίτι.

Ποιο είναι το όνειρο που θέλεις να πραγματοποιήσεις σύντομα; Να κάνω περισσότερα ταξίδια, να μπορέσω να αμείβομαι καλύτερα ώστε να βοηθάω συμπληρωματικά και τους δικούς μου ανθρώπους.

εμφάνιση σχολίων