2
1
σχόλια
465
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Η Πτώση της Ρωμαϊκής Αριστοκρατίας, διά χειρός Πάολο Σορεντίνο. Άλλο ένα μαγικό τρικ από τον σκηνοθέτη του Il Divo

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
28 Νοεμβρίου 2013
Ο Τζεμπ Καμπαρντέλα (Τόνι Σερβίλο) είναι ένας ευκατάστατος δημοσιογράφος και συγγραφέας ενός και μοναδικού μυθιστορήματος, το οποίο έγραψε κάποια στιγμή, στην αρχή της νεότητάς του. Με ειδικότητα στις συνεντεύξεις, κάθε λογής «διασημοτήτων», έχει περάσει τη ζωή του πηγαίνοντας από δεξίωση σε δεξίωση κι από πάρτι σε πάρτι, συμμετέχοντας πολύ ενεργά, μ’ ένα απαράμιλλο κράμα ευφράδειας, εξυπνάδας και στεγνού χιούμορ. Έτσι επέπλεε μ’ επιδεξιότητα στον αφρό της «καλής» κοινωνίας της Ρώμης των πλουσίων και των καλλιτεχνών. Όμως, μετά από ένα εξεζητημένο πάρτι για τα 65α γενέθλιά του, θα νιώσει την ανάγκη για ενδοσκόπηση, αλλά και μια πιο προσεκτική παρατήρηση του κόσμου που τον περιβάλλει (συνεργάτες, φίλους, γνωστούς, την Αιώνια Πόλη) και όλα όσα αυτός ο κόσμος αντιπροσωπεύει.



Ο Πάολο Σορεντίνο, μετά από το αμερικάνικο διάλειμμά του με το «Εκεί που χτυπάει η καρδιά μου» (2011), επιστρέφει στην Ιταλία για να μας επιβεβαιώσει (όπως και στην περίπτωση του “Il Divo”) ότι είναι ο πιο ενδιαφέρον και ο πιο πρωτότυπος σκηνοθέτης των ημερών μας, στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Στην «Τέλεια Ομορφιά» καταφέρνει και πάλι να συνδυάσει πολλά κι ετερόκλιτα στοιχεία μεταξύ τους, σ’ ένα πετυχημένο αμάλγαμα διαφορετικών ειδών κινηματογράφησης, μουσικής κι εναλλαγών διάθεσης.

Πατώντας στη στέρεα όσο κι επικίνδυνη, για έναν σκηνοθέτη του σήμερα, παράδοση ενός Φελίνι κι ενός Μπουνιουέλ, απεικονίζει γκροτέσκα και σαρκαστικά την παρακμή της παλαιάς και νέας ρωμαϊκής αριστοκρατίας, μέσα από ένα καλειδοσκοπικό βλέμμα το οποίο εμπεριέχει ισόποσα το πικρό χιούμορ, τη συγκίνηση, την ειρωνεία και το παράδοξο. Οι διάλογοι είναι εξαιρετικοί και πυκνογραμμένοι, τα πλάνα (ημερήσια και νυχτερινά) της Ρώμης (το μεγαλείο και την ελαφρότητα της οποίας εξυμνεί η ταινία), ξεπερνούν επιδέξια την τουριστική απεικόνισή της, με χιουμοριστικές ή άλλου ύφους, πινελιές και ασυνήθιστες οπτικές γωνίες.

Η σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα (κορυφαίος και πάλι ο Σερβίλο), αλλά και των περισσοτέρων από αυτούς που τον περιβάλλουν, είναι πλήρης και σφαιρική, με λεπτομέρειες εκφραστικές, ενδυματολογικές, υφολογικές, δουλειά ενός επιδέξιου κάστινγκ (Anna Maria Sambucco) και μιας σειράς εξαιρετικών καλλιτεχνών: Κοστούμια (Daniela Ciancio), σκηνικά (Ludovica Ferrario), σχεδιασμός παραγωγής (Stefania Cella), όλες γυναίκες.



Η θέασή της είναι τόσο απολαυστική και τόσο μαγική, που ευχόμασταν να μην τελειώσει ποτέ. Μονάχα το τελευταίο κομμάτι με την «Αγία» είναι μεγαλύτερο, κατά τη γνώμη μας, απ’ όσο χρειαζόταν. Βρήκαμε επίσης το τέλος λίγο απλοϊκό. Αυτό δεν αφαιρεί δράμι από την αξία της και την σπουδαιότητά της. Όπως μας λέει κι ο σκηνοθέτης μέσα από την, σε πρώτο πρόσωπο, αφήγηση του πρωταγωνιστή της: «Όλα είναι ένα τέχνασμα», έτσι κι αλλιώς.


Info: «Η Τέλεια Ομορφιά» (“La Grande Bellezza”) -Κοινωνική. Ιταλία 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο. Φωτογραφία: Λούκα Μπιγκάτζι. Μουσική: Λέλε Μαρτσιτέλι. Παίζουν: Τόνι Σερβίλο, Κάρλο Βερντόνε, Σαμπρίνα Φερίλι, Κάρλο Μπουκιρόσο, Πάμελα Βιλορέζι, Γκαλατέα Ράνζι, Φράνκο Γκρατσιόζι, Λούκα Μαρτινέλι, Ιάια Φόρτε. Διανομή: Feelgood Entertainment.


Διαβάστε επίσης όλες τις ταινίες της εβδομάδας
 
εμφάνιση σχολίων