ΣΙΝΕΜΑ: Μια στάση ΣΙΝΕΦΙΛ πριν το τέλος

ΣΙΝΕΦΙΛ Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2008. Ο Όσκαρ είναι ένας 22χρονος αφροαμερικανός, που ζει στη περιοχή Bay του Λος Άντζελες, μαζί με την κόρη του και τη λατινικής καταγωγής γυναίκα του, Σοφίνα. Διαισθανόμενος κάτι στον αέρα και καθώς θα μάθει ότι έχει χάσει τη δουλειά του, αποφασίζει ν’ αλλάξει τον τρόπο ζωής του, να γίνει ένας καλύτερος πατέρας για την κόρη του, ένας καλύτερος σύζυγος για τη γυναίκα του, ένας καλύτερος γιος για τη μητέρα του, η οποία έχει τα γενέθλιά της το ίδιο αυτό βράδυ. Μετά το εορταστικό, οικογενειακό δείπνο στο σπίτι της τελευταίας, αυτός και η Σοφίνα σχεδιάζουν να υποδεχτούν το νέο χρόνο στους δρόμους της μεγαλούπολης, παρέα με τα φιλαράκια τους. Η μητέρα του, που ανησυχεί για το πώς και σε ποια κατάσταση θα επιστρέψουν το πρωί στο σπίτι τους, τους προτείνει ν’ αφήσουν το αυτοκίνητο και να πάνε ως εκεί με το μετρό. Στην επιστροφή, στο σταθμό Fruitvale BART, η μοίρα θα τους παίξει ένα άσχημο παιχνίδι.



Βασισμένη σε πραγματικό συμβάν που είχε συγκλονίσει την αμερικανική κοινωνία πριν από πέντε χρόνια, η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου, έγχρωμου σκηνοθέτη Ράιαν Κούγκλερ, αναπλάθει και μας αφηγείται τα όσα συνέβηκαν εκείνη την ημέρα. Το ότι το (αμερικανικό) κοινό γνωρίζει το  τέλος της ιστορίας της δεν τον πτοεί. Αντίθετα, η αναπαράσταση των περιστατικών εκείνης της ημέρας -κάποια από αυτά, φανταστικά υποθέτουμε (όπως η σκηνή με το σκυλί στο βενζινάδικο) εντείνουν το σκοτεινό suspence (πολύ σοφά, και για εμάς τους μη αμερικανούς, η ταινία ξεκινά με την τραγική κατάληξή της, μέσα από τη βιντεοσκόπησή της από ένα κινητό τηλέφωνο, κάνοντάς μας κι εμάς γνώστες του τέλους) -του δίνουν την ευκαιρία ν’ ανεβάσει τη συναισθηματική ένταση και να σφίξει τον κόμπο στο λαιμό μας, κόβοντάς μας, κυριολεκτικά, την ανάσα.

Ο Όσκαρ Γκραντ είναι ένα έγχρωμο παιδί της εργατικής τάξης, που έχει κάνει κάποιες λάθος επιλογές στη ζωή του. Φτάνοντας στο επεισόδιο του σταθμού, μας έχει γίνει ήδη οικείος, είναι ο φίλος μας, ο ξάδερφός μας, κάποιος από τους γνωστούς μας, κι ας μη ζούμε στις αφροαμερικανικές γειτονιές του Λος Άντζελες. Η απλή δομή και η λακωνικότητα της αφήγησης λειτουργούν υπέρ αυτής της οικειότητας. Ενώ το θέμα της τυφλής αστυνομικής βίας, με θύματα νεαρούς άντρες, το γνωρίζουμε κι εμείς (δυστυχώς) πολύ καλά, σ’ αυτήν τη χώρα.

Το «Μια Στάση Πριν το Τέλος» δεν περιορίζεται στο να είναι μια ταινία καταγγελίας, ούτε κοινωνικής κριτικής, δεν κραυγάζει κι ούτε το παίζει περήφανη για τη φυλετική καταγωγή της, δε φλυαρεί, δεν είναι αγιογραφία, δε χάνει το στόχο της ούτε στιγμή. Εξαιρετικός ο Μάικλ Μπι Τζόρνταν στο ρόλο του Όσκαρ. Συγκλονιστική η Οτάβια Σπένσερ («Οι Υπηρέτριες») στο ρόλο της μητέρας του. Παραγωγός, ο πολύς κι αγαπημένος μας Φόρεστ Γουίτεϊκερ.



Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Βραβείο Κοινού στο φετινό Φεστιβάλ του Σάντανς, προβολή στους Νέους Ορίζοντες, στις Κάννες. Πολλές στάσεις πριν από τα Όσκαρ.


Info: «Μια Στάση Πριν το Τέλος» (“Fruitvale Station”) -Κοινωνική, Δραματική. ΗΠΑ 2013. Προβολή: Πέμπτη 17 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία- Σενάριο: Ράιαν Κούγκλερ. Παίζουν: Μάικλ Μπι Τζόρνταν, Οτάβια Σπένσερ, Μέλονι Ντίαζ, Αριάνα Νιλ, Κέβιν Ντουράντ. Διανομή: Odeon


Διαβάστε επίσης όλες τις ταινίες της εβδομάδας
 

εμφάνιση σχολίων