ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: Ιατρείο Μικρών CULTURE Ζωών #14

CULTURE Λοιπόν, σας ακούω. Ποιο είναι το πρόβλημά σας; Νυστάζετε, μα ο ύπνος δε σας κάνει την τιμή; Κοιμάστε και δεν τολμάτε να ξυπνήσετε; Δεν είστε σίγουροι αν όλο αυτό τριγύρω σας είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Μία είναι η λύση: Διαβάστε! Διαβάστε καταρχάς τη στήλη αυτή, που κάθε βδομάδα θα σας συνταγογραφεί βιβλία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν και ύστερα, μετ’ ευτελείας και άνευ μαλακίας, διαβάστε τα ίδια τα βιβλία αυτά. Και όλα θα πάνε καλά, θα δείτε.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ: Η γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου. Με την άνεση που μας δίνει η ψευδαίσθηση της ικανότητας ανάλυσης του πρόσφατου ιστορικού προϊόντος, μπορούμε να αντιληφθούμε καταρχάς την κρίσιμη -σίγουρα μεταιχμιακή- στιγμή που γράφτηκε και κυκλοφόρησε αυτή η συλλογή διηγημάτων. Ο Βακαλόπουλος, ο ιδιοφυής συγγραφέας-γεφυροποιός, που πρόλαβε να ζήσει τα απατηλά «τρελά χρόνια» των δεκαετιών ’70 και ’80, αλλά και να μαντέψει την εποχή της απομάγευσης που ακολούθησε, είναι ενδεχομένως και ο μόνος λογοτέχνης της γενιάς του που θα επιβιώσει τελικά από αυτό το μακελειό που ονομάζεται σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Παρά την πολυπραγμοσύνη του, ο πρόωρος θάνατός του δεν άφησε μεγάλα περιθώρια στο τόσο υποσχόμενο, πριν από είκοσι και κάτι χρόνια, συγγραφικό του έργο. Να όμως που μπορούμε σήμερα εμείς, οι αμήχανοι θεατές της τόσο σιχαμερά προβλέψιμης πολιτικής αφήγησης των «κόκκινων γραμμών», διαβάζοντας τη δική του ανεπανάληπτη «γραμμή», να αναζητήσουμε ξανά εκείνον της προδομένης μας ψυχής απολεσθέντα ορίζοντα.

Τι είναι αυτό το βιβλίο; Ο ίδιος ο συγγραφέας του είχε πει: «η Γραμμή του Ορίζοντος είναι ένας ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου, ένα μελαγχολικό σημείο ισορροπίας, που μέσα στην καρδιά του θέρους αναλογίζεται τις ζάλες του βίου, μια παράκληση υπέρ νοσούντων, καμνόντων και αιχμαλώτων της δεκαετίας του ’70». Το «Ιατρείο», ως επίμονος αναγνώστης του έργου του Χρήστου Βακαλόπουλου, τολμά να συμπληρώσει πως είναι η κορυφαία, ενδεχομένως, πράξη πραγματικής αντίστασης που η λογοτεχνία μας των τελευταίων δεκαετιών έχει να επιδείξει. Αντίστασης στις πανταχού παρούσες συμπληγάδες της αρπαχτής και της ευτέλειας που ακόμα εξακολουθούν μπροστά στα πάντα έκπληκτά μας μάτια να συνθλίβουνε αυτήν τη χώρα, την τόσο μίζερη και γοητευτική ταυτόχρονα.

Το ξέρω, η εποχή έχει πια για τα καλά αναστατώσει την καθημερινότητά σας κι επιθυμείτε να σας συνταγογραφώ βιβλία πιο αδιάβροχα, που την αλμύρα των παραθεριστικών σας διαθέσεων καλύτερα να την αντέχουν. Μην ξεγελιέστε όμως! Για όπου κι αν ξεκινήσετε, αργά ή γρήγορα ξανά στο ίδιο το σημείο θα βρεθείτε. Ποιος ξέρει; Ίσως τελικά αυτοί οι δύο μήνες να φέρουνε ονόματα Ρωμαίων Αυτοκρατόρων μόνο και μόνο για να θυμίζουν, σε εμάς τους ταπεινούς, τις ιμπεριαλιστικές τάσεις -και τα μοιραία αποτελέσματα αυτών- των καλοκαιρινών απωθημένων μας. Ως εκ τούτου, το «Ιατρείο» τη στιγμή αυτή δεν έχει παρά να σας προτείνει, απόψε κιόλας, να επιβιβαστείτε και να αναχωρήσετε προς τον ορίζοντα ετούτου του βιβλίου. Η γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου, εκδ. Εστία, 1991.

ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Πού ήσασταν όλοι, Paolo di Paolo, εκδ. Ίκαρος, μετάφραση Ανταίος Χρυσοστομίδης. Ο νεαρός (μέχρι ποια ηλικία μπορεί ένας συγγραφέας να επικαλείται τη νεότητά του;) και ήδη πολυβραβευμένος ρομάνος έρχεται με το πρωτότυπο αυτό μυθιστόρημα να μας δείξει πώς μπορεί να γραφτεί ένα σωστό πολιτικό βιβλίο για την αμήχανη γενιά του πιο πολιτικοποιημένου ίσως λαού της Ευρώπης. Η ηθική κρίση προηγήθηκε της οικονομικής, μην το ξεχνάτε. Οι σειρήνες της Αλεξάνδρειας, François Weerts, εκδ. Πόλις, μετάφραση Αριάδνη Μοσχονά. Πάνω που είχα αρχίσει να ετοιμάζω τις αποσκευές μου (ξανά) για τις Βρυξέλλες, ήρθε αυτό το βελγικό νουάρ. Εξαιρετική η επιλογή του σκηνικού: με τόσες κραυγαλέες αντιφάσεις, με τόσα πολιτικά, κοινωνικά, ακόμα και ερωτικά συμπλέγματα, δύσκολα οι σύγχρονοι λάτρεις του είδους θα βρουν αλλού καλύτερα από τη σκοτεινή, μα τόσο όμορφη ευρωπαία ψευτομητρόπολή μας.
 

εμφάνιση σχολίων