1
1
σχόλια
452
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Η βραβευμένη ταινία του 'Eκτορα Λυγίζου

[email protected]
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ
9 Μαΐου 2013
Η ελληνική ταινία της χρονιάς βγαίνει επιτέλους για να συναντήσει το κοινό της. Έχοντας ήδη ξεκινήσει την πορεία της από το φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι από πέρυσι το καλοκαίρι, κατάφερε να αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις απ’ όπου κι αν πέρασε (Ταλίν, Θεσσαλονίκη, Τορόντο, Σεβίλη, Μόντρεαλ, αυστριακό Λιντς) και να βραβευτεί, κυρίως για την ερμηνεία του νεαρού πρωταγωνιστή της, Γιάννη Παπαδόπουλου. Αυτός είναι το αγόρι του τίτλου. Ένας άνεργος 22χρονος τενόρος, ο οποίος χάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα, περιπλανιέται στην Αθήνα της κρίσης ψάχνοντας απελπισμένα φαγητό για τον ίδιο και το καναρίνι του.

Με την κάμερα στο χέρι (έκανε μόνος του την εικονοληψία, με τον διευθυντή φωτογραφίας, Δημήτρη Κασσιμάτη, να φροντίζει μόνο το σωστό νετάρισμα), ο Έκτορας Λυγίζος τον ακολουθεί με σφιχτά κοντινά πλάνα, και καταφέρνει ν’ αποδώσει μοναδικά, πάντα μέσα από τη σωματική, χορογραφημένη ερμηνεία του Παπαδόπουλου, την κατάσταση μέθης στην οποία πέφτει σταδιακά ένα πεινασμένο πλάσμα. Όσο για το επίκαιρο του θέματος, ο σκηνοθέτης έχει πει πως, ενώ ξεκίνησε να γυρίζει την ταινία έχοντας στο μυαλό του τον πνευματικό αυτισμό των σύγχρονων ανθρώπων, που δε μπορούν να καταλάβουν την αξία τους όταν αδυνατούν να δουν τους εαυτούς τους να «καθρεφτίζονται στα πρόσωπα κάποιων άλλων ανθρώπων» (Knock, Knock! Who’s there?), στην πορεία των γυρισμάτων απέκτησε πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα.

Πολλοί, κυρίως ξένοι κριτικοί, μίλησαν για στυλ Μπρεσόν ή εκείνο των αδερφών Νταρντέν, θέλοντας να τον τοποθετήσουν κάπου και να δώσουν στους αναγνώστες τους να καταλάβουν τι θα έπρεπε να περιμένουν από την ταινία. Για τα ελληνικά χρονικά, ο τρόπος γραφής του Έκτορα Λυγίζου είναι μοναδικός. Καταφέρνει με το ελάχιστο τα μέγιστα. Το σινεμά του μοιάζει σαν φυσική, αν όχι αναπόφευκτη συνέχεια του νέου ελληνικού κύματος που έχει αποσπάσει τα τελευταία χρόνια (και λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι αλήθεια) το ενδιαφέρον των απανταχού κινηματογραφόφιλων.

Ήδη από το 2004, η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του, «Αγνά Νιάτα», μας είχε, προσωπικά, κινήσει το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Η επιτυχημένη ενασχόλησή του με το θέατρο (από φροντιστής στο Καθαροί Πια της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή το 2001, έφτασε να σκηνοθετεί τον Θείο Βάνια του Τσέχοφ και τις Βάκχες του Ευριπίδη, δουλεύοντας ακατάπαυστα για το Αμόρε, το Από Μηχανής Θέατρο, το Θέατρο Νέου Κόσμου, το Φεστιβάλ Αθηνών) μας είχε κάνει να πιστεύουμε ότι είχε ξεχάσει το σινεμά. Τελικά δεν τον είχε ξεχάσει εκείνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μισή ταινία ανήκει δικαιωματικά στον υπέροχο πρωταγωνιστή της. Χωρίς αυτόν θα ήταν μια άλλη ταινία. Καλή τύχη και καλή συνέχεια και στους δύο. We can’t wait!


Info: «Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού» -Κοινωνικό. Ελλάδα 2012. Πρεμιέρα: Πέμπτη 9 Μαΐου. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Έκτορας Λυγίζος. Φωτογραφία: Δημήτρης Κασσιμάτης. Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη, Βαγγέλης Κομματάς. Παραγωγή: Stefi Productions-Guanaco. Αποκλειστική Προβολή μόνο στο Δαναό.


 
εμφάνιση σχολίων