Η δεύτερη ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη μετακομίζει στα Εξάρχεια
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ
28 Μαρτίου 2013
Μας διηγείται την ιστορία της Ηλέκτρας, μιας 30χρονης κατοίκου των Εξαρχείων, αναρχικών πεποιθήσεων, της οποίας ο σύντροφος βρίσκεται στη φυλακή μετά την καταδίκη του για σύσταση συμμορίας και τρομοκρατική δράση. Τη βλέπουμε στην καθημερινότητά της να επισκέπτεται τον κρατούμενο φίλο της, τους διανοούμενους γονείς της, ένα μικρό αγόρι απόντων πλουσίων γονέων, το οποίο φροντίζει εκείνη, τον μεγαλύτερο σε ηλικία φίλο, γείτονα της πλατείας, αλλά και την προετοιμασία μιας παιδικής εκδήλωσης σε μια κατάληψη της περιοχής ένα μεσημέρι στο κέντρο-απόκεντρο της καλοκαιρινής Αθήνας.
Έξυπνη, μορφωμένη, με έμφυτη τρυφεράδα, νιώθει αποξενωμένη κι από τον πολιτικά απόλυτο διδακτισμό του συντρόφου της, αλλά κι από τους, αριστερών πεποιθήσεων μεν, αλλά γεμάτους μικροαστικές ανησυχίες και συναισθηματικούς εκβιασμούς δε (σε ό,τι αφορά εκείνην) γονείς της. Αντίθετα, η μητρική της σχέση με το μικρό αγόρι και οι συζητήσεις με τον φίλο της πλατείας τη βοηθούν να εξισορροπήσει μέσα της όλα τ’ αντιφατικά συναισθήματα που της γεννούν οι δικοί της άνθρωποι.
Η καινούργια ταινία της Βούλγαρη -πέντε χρόνια μετά την προηγούμενή της, “Valse Sentimentale” -γυρίστηκε με τη φιλική, από βάθους ψυχής συμμετοχή, που έφτασε και μέχρι την οικονομική χορηγία όλων των συντελεστών της (σε παραγωγή της Ελένης Αφεντάκη και της Mitos που πίστεψαν στο σενάριο από την αρχή). Απλή και καίρια σε μια πρώτη ματιά, διεισδυτική και ακριβής στην περιγραφή της ψυχολογίας της ηρωίδας της και του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται. Δεν αφορά στην κρίση του σήμερα άμεσα. Η ιδέα της ταινίας είναι παλιότερη και έχει να κάνει με την καθημερινότητα των Εξαρχείων-τόπο κατοικίας της Κωνσταντίνας.
Κάποιοι θα τη βρουν απλοϊκή στο ιδεολογικό της επίπεδο κι άλλοι χωρίς την απαραίτητη κλιμακούμενη δραματουργική κορύφωση. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι της λείπουν κάποιες επιμέρους πολύ δυνατές σκηνές. όπως για παράδειγμα το ξέσπασμα της Ηλέκτρας στο μπάνιο (εξαιρετική η Μαρία Γεωργιάδου), ενώ καταφέρνει με πολύ άμεσο τρόπο να εκπέμψει όλη τη ζεστασιά, την αγωνία και την τρυφερότητά της για την πιο παρεξηγημένη γωνιά της πόλης μας. Γι’ αυτήν ουσιαστικά μιλάει η ταινία, αυτή είναι το σκηνικό της και για τους ανθρώπους της που την αγαπάνε και που δεν την εγκαταλείπουν, όσο πολύπαθη και τραυματισμένη κι αν είναι. Παραμένει ολοζώντανη και συνεχίζει να πάλλεται όσο καμιά άλλη «αστική καρδιά». Ο τίτλος της είναι κλεμμένος από ένα κόμικ της Μαφάλντα, αγαπημένης ηρωίδας και πηγή έμπνευσης της Κωνσταντίνας Βούλγαρη.
Η ταινία πήρε μέρος και στα Premiere Plans του Φεστιβάλ της Ανζέρ, το οποίο ειδικεύεται στην παρουσίαση νέων ευρωπαίων δημιουργών και που έχει λανσάρει από το 1989 όλα τα μεγάλα ονόματα του σήμερα, από τον Φατίχ Ακίν μέχρι τον Τόμας Βίντερμπεργκ.
Info: «Συγχαρητήρια Στους Αισιόδοξους?» -Κοινωνική-Δραματική. Ελλάδα 2012. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Μαρτίου. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Κωνσταντίνα Βούλγαρη. Παίζουν: Μαρία Γεωργιάδου, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Πιατάς, Κώστας Γανωτής, Αλέξης Χαρίσης. Παραγωγή: Ελένη Αφεντάκη, Μίτος. Διανομή: Feelgood
εμφάνιση σχολίων