H αναβίωση του ΣΙΝΕΦΙΛ Μεγάλου Γκάτσμπι

ΣΙΝΕΦΙΛ Η επιδίωξη της επιτυχίας, της κοινωνικής ανέλιξης, του πλούτου, η χρυσή εποχή της Τζαζ, τα πάρτι με άφθονο αλκοόλ, οι ακρότητες και τα χαλαρά ήθη. Μια τεράστια γιορτή. Και μετά ακολουθεί το χανγκόβερ. Η δεκαετία του ’20 της Χαμένης γενιάς πουθενά αλλού δεν αποτυπώνεται αρτιότερα από ό,τι στο Μεγάλο Γκάτσμπι του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ.

Ο ίδιος ο Γκάτσμπι ενσαρκώνει όσο κανείς άλλος το Αμερικανικό Όνειρο το οποίο καταφέρνει να εκπληρώσει μέσα σε τρία μόλις χρόνια (1919-1922). Ο αναγνώστης τον αγαπάει ακόμα κι όταν συναλλάσσεται με τον υπόκοσμο, πιο πολύ όμως τον λατρεύει για τον απόλυτο και εμμονικό του έρωτα με την όμορφη, πλην όμως «κατώτερη» της προσωπικότητάς του, Νταίζη. Ο Γκάτσμπι γεννήθηκε από την πέννα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, που στον πραγματικό κόσμο επίσης ταυτίστηκε με το Όνειρο της Αμερικής και με τις δυο του όψεις: τον έρωτα (η σχέση του με τη Ζέλντα Σέαρ ήταν καταστροφική και για τους δύο), τον πλούτο, την επιτυχία, κι από την άλλη την ακραία ζωή, το αλκοόλ, την ήττα.

Αυτός ο εμβληματικός ήρωας ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Οι εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν πρόσφατα το βιβλίο του Φιτζέραλντ σε μετάφραση Άρη Μπερλή. Κι από την άλλη μέσα στο 2013 έρχεται η πολυαναμενόμενη ταινία του Μπαζ Λούρμαν με τον ΝτιΚάπριο στο ρόλο του Γκάτσμπι σε 3D παρακαλώ (στην Ελλάδα θα κάνει πρεμιέρα το Μάιο). Όλοι περιμένουν να κάνουν τη σύγκριση με τον Γκάτσμπι και το αντίστοιχο δίδυμο Φ.Φ. Κόπολα-Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Το τρέιλερ πάντως είναι φαντασμαγορικό -αν και η εμπειρία του βιβλίου, όπως πάντα, δε συγκρίνεται με τίποτα, ειδικά με τη γραφή ενός από τους σημαντικότερους νεωτερικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.


Διαβάστε επίσης
Η Χαμένη Γενιά
Χέμινγουεϊ, θα έχουμε πάντα το Παρίσι

εμφάνιση σχολίων