Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΣΥΚΙΑΣ: Ένας δικαστικός ερευνητής που παίρνει προαγωγή από την υπηρεσία του μόνο και μόνο για να υπάρξει το απρόθυμο εκτελεστικό όργανο του Ιρανικού Καθεστώτος, προσπαθεί να διαχειριστεί την παράνοια και την πολιτική αναταραχή που κυριαρχεί στην Τεχεράνη, μετά την δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας που δεν φορούσε σωστά την μαντίλα (hijab). Φτάνει, όμως, στα όριά του, όταν διαπιστώνει πως το όπλο του λείπει και τότε, στρέφει την οργή του εις βάρος της συζύγου και των παιδιών των οποίων μέχρι τότε ήταν στοργικός σύζυγος και πατέρας, εφαρμόζοντας δρακόντεια μέτρα υποταγής στις εντολές του.
 
Η τελευταία ταινία που γύρισε ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ στο Ιράν, πριν από την περιπετειώδη φυγάδευσή του στη Γερμανία, μετά από περιορισμούς, δίκες, καταδίκες και φυλακίσεις, είναι ένα στιβαρό πολιτικό και ψυχολογικό θρίλερ που χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Το πρώτο αφορά τις ταραχές και την επίδρασή τους πάνω στις δύο κόρες του δικαστικού που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από τα κοινωνικά δίκτυα. Η προαγωγή του πατέρα τους σημαίνει ότι θα πρέπει οι ίδιες να είναι "τύπος και υπογραμμός" όπως τις συμβουλεύει η μητέρα τους που ως γυναίκα, αλλά και ως σύζυγος ενός εκτελεστικού οργάνου του καθεστώτος, διχάζεται και από τη μία τα βάζει με τις κόρες της που φέρνουν στο σπίτι μια τραυματισμένη στις διαδηλώσεις συμφοιτήτριά τους, από την άλλη, όταν η εν λόγω κοπέλα συλλαμβάνεται και "εξαφανίζεται", προσπαθεί να μάθει τι απέγινε παίρνοντας ρίσκα η ίδια.

Στο δεύτερο μέρος, όταν ο δικαστικός είναι πλέον σίγουρος (μετά και από μία αμφιλεγόμενη ανάκριση από έναν εξπέρ της μεθόδου συνάδελφό του), πως μία από τις τρεις γυναίκες έχει πάρει το όπλο του, τις οδηγεί στο πατρικό του, σε ένα εγκαταλειμμένο χωριό όπου τις αναγκάζει να του αποκαλύψουν την αλήθεια, γεγονός που τον μετατρέπει από στοργικό πατέρα, σε ανελέητο πατριάρχη.

Ρεαλιστικό στην αρχή, συμβολικό στη συνέχεια, παρά την μεγάλη διάρκειά του, το φιλμ του Ρασούλοφ (Δεν Υπάρχει Κακό, Ένας Ακέραιος Άνθρωπος), δεν χάνει την δυναμική του, υφαίνοντας πειστικές σχέσεις, ανάμεσα στην μητέρα με τις κόρες της, αλλά και όλων των προσώπων μεταξύ τους, χαρακτήρες που αποκτούν συμβολική δυναμική στη συνέχεια και ειδικά στο φινάλε που μοιάζει να είναι αλληγορικό. Υπέροχο και το μουσικό σκορ του Καρζάν Μαχμούντ.
 
info: Ο Σπόρος της Ιερής Συκιάς (Dane-ye anjir-e ma'abed/The Seed of the Sacred Fig). Πολιτικό Ψυχολογικό Δράμα. Γερμανία, Γαλλία, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μοχάμαντ Ρασούλοφ. Παίζουν: Σοχέιλα Γκολεστάνι, Μισάγκ Ζαρέχ, Μάχσα Ροστάμι, Σεταρέχ Μαλέκι, Νιουσά Ακσί, Αμινέ Αράνι. Διανομή: Ama Films. 
 

 
 
ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ: Οι νέες τεχνολογίες εισβάλλουν στην ωρολογοποιία του 19ου αιώνα στην Ελβετία. Η Ζοζεφίν, μια νεαρή εργάτρια το 1870, έρχεται αντιμέτωπη με τις νέες μεθόδους διαχείρισης χρημάτων, χρόνου και εργασίας στην ωρολογοποιία που εργάζεται. Στην πορεία, εμπλέκεται στο τοπικό κίνημα των αναρχικών ωρολογοποιών και γνωρίζει τον Ρώσο ταξιδιώτη και χαρτογράφο Πιοτρ Κροπότκιν.

Ένας παιγνιώδης διάλογος της αναρχίας και της ωρολογοποιίας σε μία ελβετική πόλη του 19ου αιώνα, φημισμένη για τα ρολόγια της, με επίκεντρο την συνάντηση μεταξύ του θεωρητικού του αναρχικού κινήματος, Πιοτρ Κροπότκιν  και μιας σουφραζέτας που ηγείται του κινήματος των γυναικών που εργάζονται σε ένα τοπικό εργοστάσιο, σε μια ταινία του 2022 που μας έρχεται λίγο καθυστερημένα είναι η αλήθεια, όχι χωρίς λόγο, καθότι ο τρόπος με τον οποίο ο Ελβετός σκηνοθέτης αντιμετωπίζει "ολιστικά", αλλά και υπερβατικά το θέμα της με όλους τους πολλούς χαρακτήρες να είναι όλοι τους πρωταγωνιστές, μέσω βινιετών που εν είδει κομματιών παζλ, συμπληρώνουν μια γενική, πολυπρισματική εικόνα, που τρεμοπαίζει φευγαλέα, ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικά γεγονότα (η γιαγιά του σκηνοθέτη δούλευε πάνω στον συγκεκριμένο μηχανισμό της τροχαλίας ισορροπίας ενός ρολογιού, στην ίδια αυτή ορεινή περιοχή της Ελβετίας), είναι ιδιαίτερα προσωπικός. 

Ο Κροπότκιν είχε ζήσει, πράγματι, επί χρόνια στην Ελβετία, αν και εδώ δεν βρίσκεται μονάχα αυτός στο πρώτο πλάνο της αφήγησης. Στο επίκεντρο βρίσκονται, συνειδητά, αλλά όχι απόλυτα, οι εργάτριες ωρολογοποιοί της κορυφαίας ίσως βιομηχανίας της χώρας, καθώς η επαφή τους με το αναρχικό κίνημα και το παράδειγμα της Παρισινής Κομμούνας τους φέρνει σε σύγκρουση με τις αρχές και τα αφεντικά.

Δανειζόμενη τον τίτλο από την τεχνική ορολογία (ένας βασικός μηχανισμός στο εσωτερικό των ρολογιών χειρός που εξασφαλίζει την κίνησή τους), η μοναδική αυτή δημιουργία, μόλις δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του Ελβετού Σιρίλ Σόιμπλιν, ανατρέχει στις ρίζες του σύγχρονου καπιταλισμού για να θυμίζει, όχι μόνο τη χρήση νέων τεχνολογιών με σκοπό τον έλεγχο και των παραμικρών κινήσεων (και συναισθημάτων), αλλά και τη δυνατότητα του ανθρώπου να αποσυμπιέζει τους μηχανισμούς καταπίεσης, που λειτουργούν με την ίδια συνέπεια και αυστηρότητα που λειτουργεί ένα ρολόι. Αυτά που κάνουν επιπλέον εντύπωση, είναι τα συχνά ασύμμετρα καδραρίσματα της που μοιάζουν να αντιστέκονται στους κανόνες της όποιας φιλμικής κανονικότητας, η ιδιαίτερα λεπτομερής ανασύσταση της εποχής, ο εξαιρετικός ήχος και οι ερμηνείες μιας μεγάλης ομάδας ηθοποιών.
 
info: Ωρολογιακός Μηχανισμός (Unrueh/Unrest). Πολιτική Κοινωνική Βιογραφία. Ελβετία, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Σιρίλ Σόιμπλιν. Παίζουν: Αλεξέι Εφστράτοφ, Βαλεντίν Μερτς, Μόνικα Στάλνερ, Ελιό Τιεμάρ. Διανομή: Weird Wave. 
 

 
 
ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΗ: Η Μαρία, ήδη χωρισμένη με παιδιά από τον πρώτο της γάμο βλέπει στη γνωριμία της με τον αντισυμβατικό Σίγκμουντ μια δεύτερη ευκαιρία. Λίγα χρόνια αργότερα και με τέσσερα πλέον παιδιά πρέπει να συμβιβαστεί με τον εαυτό της και τις επιλογές της όταν και αυτός ο γάμος οδηγείται σε αδιέξοδο. Μια ανατρεπτική ταινία σχέσεων με προορισμό έναν προδιαγεγραμμένο χωρισμό με αναπάντεχα όμως βήματα, αλλά επίσης μια σπουδή για την ευκαιρία που έχει μια γυναίκα για αυτογνωσία, αποδοχή και εξέλιξη, αντιμετωπίζοντας κατάματα υποσυνείδητες συνήθειες και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές που κρύβονται μέσα της.
 
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Λίλια Ινγκολφσντότιρ που έχει κάνει πολλές και βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες και διδάσκει σενάριο και σκηνοθεσία στο Norwegian Film School.
 
Η Λίλια Ινγκολφσντότιρ αποδεικνύεται πανάξια κληρονόμος της μεγάλης σκανδιναβικής παράδοσης να αφηγείται αριστοτεχνικά «σκηνές από ένα γάμο», στην σκιαγράφηση της οικογενειακής διελκυστίνδας ανάμεσα στη συνοχή του «εμείς» και στο φυγόκεντρο «εγώ» που αναζητά τη δική του ταυτότητα, πλέκοντας εδώ ένα γεμάτο εκπλήξεις σπινθηροβόλο χρονικό αποδόμησης μιας σχέσης όπου δεν υπάρχουν μεγάλα (μελο)δράματα ούτε καλοί και κακοί, παρά καθημερινοί άνθρωποι με όνειρα, χαρίσματα, αλλά και αδυναμίες, που αγαπούν όσο μπορούν και όπως μπορούν, αλλά κάποια στιγμή αυτό δε φτάνει.
 
Πάνω από όλα όμως δημιουργεί ένα ρηξικέλευθο, γυναικείο πορτρέτο που μακριά από τις εύκολες επιταγές και προσταγές της πολυφορεμένης γυναικείας ενδυνάμωσης προτάσσει αντί για ένα ευκαιριακό σύμβολο, μια αληθινή γυναίκα με σάρκα και οστά αποφασιστική και αναποφάσιστη, δυναμική και εύθραυστη, δοτική και εγωίστρια, θύμα και μαζί θύτης, μια τελικά αξιαγάπητη ύπαρξη.
 
info: Αξιαγάπητη (Elskling/Lovable). Κοινωνική. Νορβηγία, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Λίλια Ινγκολφσντότιρ. Παίζουν: Χέλγκα Γκούρεν, Οντγιρ Τούνε. Διανομή: One From the Heart. 
 

 
 
ΥΠΑΡΧΩ: H συγκινητική ιστορία ενός παιδιού μιας οικογένειας προσφύγων του Πόντου που κατάφερε να επιβιώσει και να μεγαλουργήσει χάρη στο τεράστιο ταλέντο του και κόντρα σε κάθε κοινωνική και προσωπική δυσκολία. Μουσική, έρωτες, οικογένεια, φίλοι, ψάρεμα, δημιουργία, μπράβοι της νύχτας, φανατικοί θαυμαστές, μεγάλες διαμάχες, δημιουργούν το ψηφιδωτό της ζωής του.
 
Μία ταινία - αφιέρωμα σε έναν μεγάλο τραγουδιστή, που η φωνή του «μίλησε» στις καρδιές όλων των Ελλήνων, ανά τον κόσμο, τον Στέλιο Καζαντζίδη - για όσους τον αγάπησαν, και όσους θέλουν να τον γνωρίσουν. Λέει ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος στο σκηνοθετικό του σημείωμα: "Σε αυτήν την ταινία θα προσπαθήσω να αγγίξω την ψυχή του ανθρώπου που με τα τραγούδια του μίλησε σε εκατομμύρια άλλες. Με τη δύναμη και τη μαγεία της φωνής του άνοιξαν όλες οι πόρτες για τον ίδιο και για τους γύρω του. Όμως η οικογένεια, οι έρωτες, οι διεκδικήσεις, η τεράστια απήχησή του, δεν άφηναν περιθώρια ευτυχίας για τον ίδιο.
 
Στην ταινία βλέπουμε να γεννιούνται μερικά τραγούδια ορόσημα για τους Έλληνες, που ακόμα τα τραγουδάμε και τα χορεύουμε στις παρέες και τα γλέντια μας. Παράλληλα βλέπουμε τη χώρα να αναπτύσσεται και να μεταλλάσσεται, τον κόσμο να περνάει από τη φτώχεια σε μια καινούρια εποχή που ξεφεύγει χωρίς μέτρο, προσφέροντας μια ματιά στις αρχές της σημερινής μας εξέλιξης.

Κινηματογραφικά, η ταινία είναι κυρίως πάνω στους χαρακτήρες και την αλήθεια τους. Καθώς περνούν τα χρόνια, τα ντεκόρ και τα ρούχα αλλάζουν ραγδαία και χωρίς να τα περιγράφουμε, τα αισθανόμαστε να γεμίζουν αντικείμενα, νέα υλικά και χρώματα.
 
Θα μπούμε σε χώρους και καταστάσεις που όλοι έχουμε δει στις κλασικές ασπρόμαυρες ταινίες, και θα κινηματογραφήσουμε με όλα τα μέσα του σήμερα τα παρασκήνια της γένεσης των πρώτων μεγάλων τραγουδιστών του ελληνικού σταρ-σύστεμ. Η μεγάλη πρόκληση του εγχειρήματος βέβαια, είναι να αγαπηθεί ξανά ο Στέλιος Καζαντζίδης σαν ήρωας της συγκεκριμένης ταινίας".
 
info: Υπάρχω. Δραματική Βιογραφία. Ελλάδα, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος. Παίζουν: Χρήστος Μάστορας, Κλέλια Ρένεση, Ασημένια Βουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Δημήτρης Καπουράνης, Αννα Συμεωνίδου. Διανομή: Tanweer. 
 

 
 
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΑΣ: Η οικογένεια Μπαλσάνο γιορτάζει τα τελευταία της Χριστούγεννα στην πατρική εστία, αφού η πώληση του σπιτιού έχει κρυφά δρομολογηθεί. Όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν όπως ξέρουν καλύτερα: με άφθονο φαγητό, οικεία πρόσωπα και άνευ όρων παράδοση στο απόλυτο τίποτα… Την ίδια στιγμή, δύο από τα νεαρά μέλη της οικογένειας κάνουν τη δική τους μικρή επανάσταση.
 
Κατά την Παραμονή των Χριστουγέννων, μια οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι όπου μεγάλωσε εν είδη αποχαιρετισμού, καθώς είναι πολύ πιθανό του χρόνου να μη βρίσκονται όλοι εκεί, ειδικά η ηλικιωμένη μητέρα. Καθώς εξελίσσεται το βράδυ και οι εντάσεις ανεβαίνουν σε σχέση με την πώληση του πατρικού και την εισαγωγή της μητέρας σε γηροκομείο, μία από τους έφηβους απογόνους φεύγει κρυφά από το σπίτι για να συναντήσει τους φίλους της και να προκαλέσει μια αγωνία στη φαμίλια που ίσως, παρόλα αυτά, επουλώσει τις σχέσεις της.

Φόρος τιμής στον indie αμερικανικό κινηματογράφο των τελευταίων 50 χρόνων, η χριστουγεννιάτικη αυτή πολυσυλλεκτική ταινία αποτελεί μια ευχάριστη εναλλακτική πρόταση για όσους βρίσκουν τις εορταστικές ταινίες της εποχής, που είναι από μόνες τους ένα ξεχωριστό είδος, γλυκερές.
 
Χαοτικά οικογενειακά τραπέζια, νοσταλγική μουσική, δεκάδες αγαπημένοι ηθοποιοί του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά και μαζί τους απόγονοι διάσημων σκηνοθετών (Φραντσέσκα Σκορσέζε και Σόγιερ Σπίλμπεργκ σε ρόλους-κλειδιά) είναι τα συστατικά ενός ζεστού γιορτινού γεύματος για όσους αγαπούν τις αναπάντεχες κινηματογραφικές εκπλήξεις από το “πουθενά”.

Μπήκε στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς για το New Yorker.
 
info: Τα Τελευταία Χριστούγεννα στο Πατρικό μας (Christmas Eve in Miller's Point). Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τάιλερ Ταορμίνα. Παίζουν: Ματίλντα Φλέμινγκ. Μαρία Ντιτζια, Μπεν Σένκμαν. Διανομή: Cinobo. 
 
 
 
 
ΜΟΥΦΑΣΑ: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ: Μέσα από αναδρομές στο παρελθόν, συναντάμε τον θρυλικό Μουφάσα όταν ήταν ένα ορφανό λιονταράκι, χαμένο και μόνο, μέχρι που συνάντησε ένα καλόκαρδο λιοντάρι με το όνομα Τάκα, τον διάδοχο μιας βασιλικής οικογένειας. Αυτή η τυχαία συνάντηση είναι η αφορμή για να ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι με συνοδοιπόρους μία παρέα απόκληρων που αναζητούν το πεπρωμένο τους. Οι δεσμοί τους θα δοκιμαστούν καθώς προσπαθούν να συνεργαστούν για να ξεφύγουν από έναν επικίνδυνο και θανάσιμο εχθρό. Η origin ιστορία του πατέρα του Βασιλιά των Λιονταριών σε ένα ψηφιακό spin off, δια χειρός Μπάρι Τζένκινς (Moonlight).

info: Μουφάσα: Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (Mufasa: The Lion King). Περιπέτεια. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μπάρι Τζένκινς. Φωνές: Άαρον Πιρς, Κέλβιν χάρισον Τζούνιορ, Τίφανι Μπουν, Μαντς Μίκελσεν, Σεθ Ρόγκεν, Θάντι Νιούτον. Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Βασίλης Δημακόπουλος, Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Ντίνος Σούτης, Βασίλης Αξιώτης, Βάσια Ζαχαροπούλου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Βασίλης Μήλιος, Φοίβος Ριμένας, Τάνια Παλαιολόγου, Κωνσταντίνος Ρεπάνης, Γιάννης Στεφόπουλος, Αλέξανδρος Λουζιώτης, Μυρτώ Κεραμέως, Κατερίνα Σούσουλα, Σοφία Τσάκα, Μαρία Πλακίδη, Ηλίας Ρέλλας, Μάριος Χρυσομάλλης, Εύα Τσάχρα, Γιάννης Λάφης Τραγούδια: Lin-Manuel Miranda. Διανομή: Feelgood Entertainment. 
 

 
 
142 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: Στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται καταδικασμένοι χιλιάδες πρόσφυγες ως διακινητές. Ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος συμμετέχει σε μια διεθνή προσπάθεια για να σωθούν 3 αθώοι άνθρωποι. Ο πρώτος έχει καταδικαστεί σε 142 χρόνια φυλάκισης και οι άλλοι δύο σε 50. Σε ένα δικαστικό θρίλερ που διαρκεί πάνω από έναν χρόνο, θα δικαιωθεί ο αγώνας τους για την ελευθερία; Βραβείο Έντουαρντ Σνόουντεν στο 22o Διεθνές Φεστιβάλ Signes de Nuit στο Παρίσι, προς τιμήν του διάσημου Αμερικανού whistleblower, το βραβείο απονέμεται σε ταινίες «που προσφέρουν ευαίσθητες, κυρίως άγνωστες πληροφορίες, γεγονότα και φαινόμενα εξέχουσας σημασίας, για τα οποία το φεστιβάλ εύχεται ευρεία διάδοση στο μέλλον».
 
info: 142 Χρόνια. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία-σενάριο: Στέλιος Κούλογλου. Φωτογραφία: Ξενοφώντας Βαρδαρός. Μοντάζ: Γωγώ Μπεμπέλου. Μουσική: Μίμης Νικολόπουλος. 
 

 
 
01 ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙ ΓΟΥΙΛΣΟΝ: Ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μουζακίτη για τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη και τη ζωγράφο Μαρί Γουίλσον. Τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, ο Βαλαωρίτης και η Γουίλσον συζούσαν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Ο Νάνος Βαλαωρίτης ανακλάται στον κινηματογραφικό φακό υφαίνοντας την προσωπική μνήμη στον χώρο και στον χρόνο. Ένας προσωπικός μικρόκοσμος όπου ξεδιπλώνονται οι πολύπλευρες εκφάνσεις της ζωής. 
 
info: 01 Νάνος Βαλαωρίτης και Μαρί Γουίλσον. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μουζακίτης. Φωτογραφία-μοντάζ: Κατερίνα Τζόβα. Μουσική: Νίκος Βογιατζάκης. 
 

 

 
 Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν
 
 

εμφάνιση σχολίων