Γιατί δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό;
ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΤΖΗΜΑΓΙΟΓΛΟΥ
3 Νοεμβρίου 2010
ΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ Η ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ; Κι αν μετανοήσω και το επαναλάβω δε θα είμαι κάλπικος; Ή μήπως ανθρωπένιος; Κι αν δε μετανιώνω για τίποτα γιατί αυτό είμαι, δεν είναι απόλυτα αλαζονικό και μόνο που τολμώ να το εκστομίσω;
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ. Η προσωπική ηθική του καθένα από μας καθορίζει και το βαθμό συνειδητοποίησης του λάθους. Η οικογένεια, το σχολείο, η κοινωνία αναμφίβολα μας βάζουν χοντρό χέρι στο τι πρέπει να πράξουμε. Αλλά εγώ προτιμώ το κόκκινο φωτάκι στο δωμάτιο του μυαλού μας. Εκείνο που με την πρώτη στραβοτιμονιά ανάβει επίμονα, δε σε αφήνει να ηρεμήσεις, να κοιμηθείς… Παρά μόνο αφού αποκαταστήσεις μέσα σου την αλήθεια, αποδεχτείς τον τρωτό, αδύναμο, μικρόνοο εαυτό σου και τον συγχωρέσεις. Ως εδώ καλά;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ. Όσο ενοχικός κι αν είμαι, θα καταφέρω με μαγγανείες του νου, δικαιολογίες του κώλου και ευκολίες στην επικοινωνία με το μέσα μου και να παραδεχτώ το λάθος μου και να με συγχωρήσω μεγαλόψυχα. Θα με χαϊδέψω λίγο, τόσο όσο, για να με ηρεμήσω. Το θέμα είναι το παρέκει. Το παρακάτω. Η αλλαγή. Για να βγω από την πεπατημένη, για να ξεκολλήσω από τα λιμνίσια νερά πρέπει να αναμετρηθώ με τους δαίμονες μου, να σπάσω σε χίλια κομμάτια συνήθειες, καταστάσεις, σχέσεις αποκοιμιστικές. Να αλλάξω ρότα. Να βγω στο φως. Να δω εμένα με μάτια ορθάνοιχτα μπας και μπορέσεις και με δεις και συ ο απέναντι όπως πραγματικά είμαι και έρθεις ένα βήμα πιο κοντά μου. Να μην το ξανακάνω. Να μην το ξανακάνω. Κι αν το ξανακάνω;
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΜΑΙ… Μετανιώνω για τα λάθη μου αρκεί να με αγαπήσεις γι΄αυτό που προσπαθώ να είμαι.
*Φλουοξετίνη: Εκλεκτικός ανταγωνιστής της επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή SSRI. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό στη θεραπεία της κατάθλιψης.
εμφάνιση σχολίων