Το ίδιο εκείνο Α' ΠΡΟΣΩΠΟ τραγούδι

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ * Εδώ και ώρα ακούω το ίδιο τραγούδι. Ακούω το ίδιο τραγούδι εδώ και ώρα.

* Κάτι τέλειωσε. Δεν ξέρω όμως τι. Και έτσι εδώ και μέρες κυκλοφορώ με μια τελεία στην τσέπη μου, χωρίς να ξέρω πού να την τοποθετήσω. Μια τελεία ασήκωτη.

* Και ύστερα ακούω το ίδιο εκείνο τραγούδι. Που λέει πως είναι η ώρα να ζωγραφίσω τα σπαθιά μου.

* Τα σπαθιά μου είναι μόνο για να τα ζωγραφίζω. Γιατί δεν υπάρχει κάτι να χάσεις και κάτι να κερδίσω. Αυτό έγινε ήδη. Τώρα αν είναι κάτι να χάσουμε ή να κερδίσουμε είναι ο ένας τον άλλο.

* Διερωτώμαι πού υπήρξαμε πιο αληθινοί. Σε κείνα που είπαμε ή στ’ άλλα που δεν είπαμε. Γι’ αυτό γράφω. Γιατί δεν μπορώ να κουβαλάω μαζί με τις τελείες και λέξεις κρυμμένες. Ασήκωτες.

* Κυριακή σχεδόν απόγευμα. Με ένα γκρίζο ουρανό. Το σκυλί κοιμάται δίπλα μου πάνω σε μια κόκκινη κουβέρτα. Πότε θα τελειώσει επιτέλους αυτή η γέφυρα πάνω στην οποία περπατώ; Την περπατώ χρόνια τώρα. Τυλιγμένη πότε σε ένα γκρίζο ουρανό και πότε σε μια κόκκινη κουβέρτα.

* Μα κάτι έχει τελειώσει. Ακόμα δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Και έτσι τις νύχτες κυκλοφορώ με μια τελεία μέσα στην τσέπη μου. Ασήκωτη.

* Και ύστερα σκέφτομαι πως δεν πρόλαβα να σου χαρίσω όλα τα γιασεμιά που τα ‘κοψα εδώ και χρόνια. Και τα πότιζα ένα ένα. Κανένα δεν μάρανε. Γιατί τα πότιζα εδώ και χρόνια.

* Ακούω εκείνο το ίδιο τραγούδι. Και θέλω να πάρω το ποδήλατο μου και να ποδηλατήσω μέχρι τον ουρανό. Σήμερα που είναι γκρίζος κάτι έχω να του πω. Κάτι έχει να μου πει. Πρέπει να προλάβω λοιπόν. Πριν βγει ξανά ο ήλιος.

* Γιατί όταν βγει ξανά ο ήλιος θα ξέρω πού θα βάλω την τελεία. Και θα ‘ναι ήδη ζωγραφισμένα τα σπαθιά μου. Και κείνη την κόκκινη κουβέρτα θα την φυλάξω. Μέχρι να δω ξανά γκρίζο.

* Και συ γιατί πήρες την ευχή μου και την φόρεσες; Δεν βλέπεις πως σου πέφτει μεγάλη;

* Ακούω εκείνο το ίδιο τραγούδι εδώ και ώρα. Και μυρίζω ξανά τα γιασεμιά μου. Δεν έχει μαράνει ούτε ένα. Έστω κι αν στην τσέπη μου κουβαλώ μια άστεγη τελεία.

* Καμιά τελεία δεν μπορεί να κάνει τα γιασεμιά μου να μαράνουν. Γιατί τα πότιζα χρόνια. Ένα-ένα. Για τον έναν.


Η Ελένη Ξένου είναι δημοσιογράφος. Ζει στη Λευκωσία. Τη γνωρίσαμε ως διευθύντρια στο καλό Κυπριακό περιοδικό Υστερόγραφο. Ανάμεσα στα κείμενά της που μπορείτε να διαβάσετε στο DOC TV είναι και η στήλη Το Νησί που έγραψε κατοικώντας επί έξι μήνες σε μια καλύβα στην Ταϊλάνδη.

εμφάνιση σχολίων