Τρία ποιήματα από τον Νίκο Καρούζο
DOCTV.GR
17 Ιουλίου 2023
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ
Δεν υπάρχει στις λέξεις μου πρόβλημα
Και σ' αυτό το παιχνίδι δύο κανόνες υπάρχουν:
H αγάπη και ο θάνατος.
Που σημαίνει για μένα για σένα
Eίμαστε με ό,τι ανεβάζει τους ανθρώπους
Eίμαστε με τους καημούς τους
Eίμαστε με τα όνειρά τους
Kαι τούτο
Kαθώς ο πιο μεγάλος ήλιος του καλοκαιριού
Eίναι η ερημική τιμή μας.
ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ
Χαρά της νύχτας ω φώτα ηχηρά
θαυμάσιο βράδυ
ο έγχρωμος θόρυβος της πόλεως
τη μοναξιά μου διαιρούσε πότε κίτρινη
πορτοκαλένια κυανή και τώρα κόκκινη
βάφοντας πράσινο το περπάτημα.
Είχε λευκά σημάδια η αγάπη.
Στοπ. Επιστροφή.
Είχε λευκά σημάδια του κόσμου η ταραχή.
Τα νέφη αόρατα.
Όχι.
Στις ερημιές του φεγγαριού μέσ' στα κλήματα
μαρμαίρει ο άγγελος ενώ
γελιέται ο θάνατος και η νύχτα
διασκεδάζει με διάττοντες.
Όχι, όχι.
Ο χρόνος πλησιάζει τα οράματα
νυχοπατώντας.
Απληστία!
Έπρεπε να βυθίσω περισσότερο
τη θλίψη μέσα στην ψυχή μου.
Όχι.
Στολίζει την έκταση ο γρύλος.
Η νύχτα κατεβαίνει τη σκάλα του σκοταδιού
κάθεται στον έρωτα της Μαίρης.
Έρημες αναπνέουν στους κήπους οι προτομές.
Στοπ. Όλα σβήνονται.
Θέλω να βγω απ΄ τις λέξεις
βαρέθηκα.
Ν' ακούω καλύτερα στο απέναντι μπαλκόνι
τι λένε οι δυο μόνιμες γριές
που κάθονται με τις ώρες.
ΕΦΤΑΧΡΩΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Άμα δειπνήσει ο ήλιος έρχεται ο στεναγμός
αναστημένος με λογχώδη αναβρύσματα.
Γενναιότερα τα δέντρα
και γι’ αυτό τα ζηλεύω.
Αλλ’ όμως ο ζόφος του λάκκου κάτω-κάτω
δεν είναι των ματιών.
Έχουμε, βέβαια, παρηγοριά τη διάθλαση.
Ωστόσο δεν τη γλεντούμε.
Χρειάζεται να ξηλώσουμε κάθε φαντασίωση.
Να πετάξουμε τα χωρίσματα.
Δράση παράξενη το καθαρό θέαμα των αντικειμένων...
Η άφωνη σαύρα
στις ηλιόλουστες πέτρες όταν αναπνέει
lacrymosa.
Ο αγέρωχος κόκορας
όταν πλήττει τα χαράματα.
Ο Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και έζησε στην Αθήνα για 40 χρόνια. Η ποίηση του Καρούζου έχει χαρακτηριστεί ως φιλοσοφική, θρησκευτική, μυστική, μα δεν είναι τόσο η μεταφυσική διάσταση που τη διακρίνει, αλλά «μια υπαρξιακή πλησμονή, που τον ωθεί πέρα από τα όρια του εγώ, προς τη συγχώνευση με το αισθητό σύμπαν». Έχει βραβευτεί με το Β' Κρατικό Βραβείο ποίησης, το Α΄Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα και το Κρατικό Λογοτεχνικό βραβείο ποίησης (1988).
Διαβάστε επίσης:
Μπέργκμαν: Ο έρωτας
12 συμβουλές του Ν. Καρούζου
Δεν υπάρχει στις λέξεις μου πρόβλημα
Και σ' αυτό το παιχνίδι δύο κανόνες υπάρχουν:
H αγάπη και ο θάνατος.
Που σημαίνει για μένα για σένα
Eίμαστε με ό,τι ανεβάζει τους ανθρώπους
Eίμαστε με τους καημούς τους
Eίμαστε με τα όνειρά τους
Kαι τούτο
Kαθώς ο πιο μεγάλος ήλιος του καλοκαιριού
Eίναι η ερημική τιμή μας.
ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ
Χαρά της νύχτας ω φώτα ηχηρά
θαυμάσιο βράδυ
ο έγχρωμος θόρυβος της πόλεως
τη μοναξιά μου διαιρούσε πότε κίτρινη
πορτοκαλένια κυανή και τώρα κόκκινη
βάφοντας πράσινο το περπάτημα.
Είχε λευκά σημάδια η αγάπη.
Στοπ. Επιστροφή.
Είχε λευκά σημάδια του κόσμου η ταραχή.
Τα νέφη αόρατα.
Όχι.
Στις ερημιές του φεγγαριού μέσ' στα κλήματα
μαρμαίρει ο άγγελος ενώ
γελιέται ο θάνατος και η νύχτα
διασκεδάζει με διάττοντες.
Όχι, όχι.
Ο χρόνος πλησιάζει τα οράματα
νυχοπατώντας.
Απληστία!
Έπρεπε να βυθίσω περισσότερο
τη θλίψη μέσα στην ψυχή μου.
Όχι.
Στολίζει την έκταση ο γρύλος.
Η νύχτα κατεβαίνει τη σκάλα του σκοταδιού
κάθεται στον έρωτα της Μαίρης.
Έρημες αναπνέουν στους κήπους οι προτομές.
Στοπ. Όλα σβήνονται.
Θέλω να βγω απ΄ τις λέξεις
βαρέθηκα.
Ν' ακούω καλύτερα στο απέναντι μπαλκόνι
τι λένε οι δυο μόνιμες γριές
που κάθονται με τις ώρες.
ΕΦΤΑΧΡΩΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Άμα δειπνήσει ο ήλιος έρχεται ο στεναγμός
αναστημένος με λογχώδη αναβρύσματα.
Γενναιότερα τα δέντρα
και γι’ αυτό τα ζηλεύω.
Αλλ’ όμως ο ζόφος του λάκκου κάτω-κάτω
δεν είναι των ματιών.
Έχουμε, βέβαια, παρηγοριά τη διάθλαση.
Ωστόσο δεν τη γλεντούμε.
Χρειάζεται να ξηλώσουμε κάθε φαντασίωση.
Να πετάξουμε τα χωρίσματα.
Δράση παράξενη το καθαρό θέαμα των αντικειμένων...
Η άφωνη σαύρα
στις ηλιόλουστες πέτρες όταν αναπνέει
lacrymosa.
Ο αγέρωχος κόκορας
όταν πλήττει τα χαράματα.
Ο Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και έζησε στην Αθήνα για 40 χρόνια. Η ποίηση του Καρούζου έχει χαρακτηριστεί ως φιλοσοφική, θρησκευτική, μυστική, μα δεν είναι τόσο η μεταφυσική διάσταση που τη διακρίνει, αλλά «μια υπαρξιακή πλησμονή, που τον ωθεί πέρα από τα όρια του εγώ, προς τη συγχώνευση με το αισθητό σύμπαν». Έχει βραβευτεί με το Β' Κρατικό Βραβείο ποίησης, το Α΄Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα και το Κρατικό Λογοτεχνικό βραβείο ποίησης (1988).
Διαβάστε επίσης:
Μπέργκμαν: Ο έρωτας
12 συμβουλές του Ν. Καρούζου
εμφάνιση σχολίων