Γουίτμαν: Η γη Α' ΠΡΟΣΩΠΟ μού είναι αρκετή

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Πεζός και ξένοιαστος παίρνω τον ανοιχτό δρόμο,
Είμαι υγιής και ελεύθερος, ο κόσμος απλώνεται μπροστά μου,
Ο μακρύς χωματόδρομος μπροστά μου όπου διαλέξω εγώ με πάει.

Εφεξής δεν ζητώ τύχη καλή, εγώ ο ίδιος είμαι τύχη καλή,
Εφεξής δεν κλαψουρίζω πια, δεν αναβάλω πια, δεν έχω ανάγκη τίποτα,
Αφήνω πίσω μου τις γκρίνιες των χώρων των κλειστών, τις βιβλιοθήκες, τα παράπονα και τις επικρίσεις,
Δυνατός και χαρούμενος ταξιδεύω στον ανοιχτό δρόμο.

Η γη μού είναι αρκετή,
Δεν θέλω πιο κοντά μου τους αστερισμούς,
Ξέρω πως είναι πολύ καλά εκεί που βρίσκονται,
Ξέρω πως επαρκούν γι’ αυτούς που εκεί ανήκουν.

(Μαζί μου πάντα κουβαλώ τα παλιά μου αγαπημένα φορτία,
Κουβαλώ γυναίκες και άντρες, τους κουβαλώ μαζί μου όπου κι αν πάω,
Κι ορκίζομαι πως μου είναι αδύνατον να τους ξεφορτωθώ,
Είμαι γεμάτος απ’ αυτούς, και κάποτε κι εγώ θα τους γεμίσω.)


Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου. Από το βιβλίο του Γουώλτ Γουίτμαν, Φύλλα Χλόης,  εκδ. Κέδρος. Ο Γουώλτ Γουίτμαν (Walter "Walt" Whitman, 31 Μαΐου 1819 - 26 Μαρτίου 1892) Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς ποιητές και συχνά αποκαλείται πατέρας του ελεύθερου στίχου. Το έργο του ήταν αμφιλεγόμενο κατά την εποχή του. Η ποιητική του συλλογή Leaves of Grass (Φύλλα Χλόης),  χαρακτηρίστηκε ως άσεμνη για τον προφανή αισθησιασμό της.


Διαβάστε επίσης:
ΜακΝτάνιελ: Ο ήσυχος κόσμος
Χικμέτ: Μικρόκοσμος
Σινόπουλος: Πρέπει να πάψεις να φοβάσαι

εμφάνιση σχολίων