ΕΡΕΥΝΑ: Το παιχνίδι ΖΗΝ με τον πατέρα είναι πολύτιμο

ΖΗΝ Τα παιδιά που παίζουν με τους μπαμπάδες τους σε μικρή ηλικία, μπορεί να ελέγχουν ευκολότερα τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά τους καθώς μεγαλώνουν, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η έρευνα με τίτλο «Παιχνίδι πατέρα-παιδιού: Μια συστηματική ανασκόπηση της συχνότητας, των χαρακτηριστικών και της πιθανής επίδρασης στην ανάπτυξη των παιδιών» που πραγματοποιήθηκε από την σχολή εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Cambridge και το Ίδρυμα LEGO, εξέτασε πώς το παιχνίδι με τους γονείς, επηρεάζει την ανάπτυξη των παιδιών ηλικίας 0 έως 3 ετών.
 

Όλες οι αλληλεπιδράσεις γονέα-παιδιού κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, συνδέονται με πιο θετικά γνωστικά και κοινωνικο-συναισθηματικά αποτελέσματα  

Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως το παιχνίδι πατέρα-βρέφους συνδέεται με θετικά κοινωνικά, συναισθηματικά και γνωστικά αποτελέσματα. Παιχνίδια που εμπεριέχουν σωματική επαφή, όπως γαργάλημα, κυνηγητό και βόλτες με το παιδί στην πλάτη, βοηθούν τα παιδιά να μάθουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν υπερδραστηριότητα, ενώ φαίνεται να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα την επιθετικότητά τους κατά τη διάρκεια διαφωνιών στο σχολείο.

«Το σωματικό παιχνίδι δημιουργεί συναρπαστικές καταστάσεις στις οποίες τα παιδιά πρέπει να δείξουν αυτοέλεγχο. Μπορεί να πρέπει να ελέγξεις τη δύναμή σου, να μάθεις πότε τα πράγματα έχουν παρατραβήξει ή μπορεί ο πατέρας σου να πατήσει το δάχτυλό σου κατά λάθος και να νιώσεις θυμό», λέει ο Paul Ramchandani, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Cambridge και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Είναι ένα ασφαλές περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά μπορούν να εξασκηθούν στο πώς αντιδρούν. Αν αντιδράσουν λάθος, ίσως να τα μαλώσουν, αλλά δεν χάλασε ο κόσμος. Την επόμενη φορά μπορεί να το θυμηθούν και να συμπεριφερθούν με διαφορετικό τρόπο», εξηγεί.

Τα παιδιά που ζουν μόνο με τη μητέρα τους δεν βρίσκονται απαραίτητα σε μειονεκτική θέση, επισημαίνουν οι συγγραφείς της μελέτης, καθώς όλες οι αλληλεπιδράσεις γονέα-παιδιού κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, συνδέονται με πιο θετικά γνωστικά και κοινωνικο-συναισθηματικά αποτελέσματα.

Η μελέτη δείχνει πως είναι απαραίτητη η αλλαγή νοοτροπίας και κουλτούρας, που σε πολλές περιπτώσεις θέλει κυρίως τη μητέρα να αναλαμβάνει τον κύριο ρόλο της ανατροφής των παιδιών. «Ακόμα και σήμερα, δεν είναι ασυνήθιστο ένας πατέρας που παίρνει το παιδί του σε μια ομάδα γονέων-μικρών παιδιών, να ανακαλύπτει ότι είναι ο μοναδικός πατέρας που βρίσκεται εκεί» λέει η Δρ Ciara Laverty, από το Ίδρυμα LEGO. «Μια αλλαγή σε αυτή την κουλτούρα έχει αρχίσει να συμβαίνει, αλλά έχει ακόμα μέλλον».


Διαβάστε επίσης:
ΕΡΕΥΝΑ: Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν
Πως δημιουργείται η κοινωνική φοβία στα πιτσιρίκια
Ο κανόνας 3-6-9-12

εμφάνιση σχολίων