Μόνο όταν φεύγω Α' ΠΡΟΣΩΠΟ είμαι ευτυχισμένος

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Έχει κερδίσει ανάμεσα σε άλλα το σημαντικό Διεθνές Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Loewe 2012, με το έργο του Atenas (Αθήνα). Τα τελευταία 35 χρόνια ζει και εργάζεται μακριά από την Ισπανία. Ανάμεσα στις πόλεις έζησε περιλαμβάνεται και η Αθήνα όπου εργάστηκε στο Iνστιτούτο Θερβάντες από το 2007 ως το 2012. Ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας (Ντούκες ντε Ρεκένα, 1960) είναι βραβευμένος ποιητής και φιλόλογος. Θεωρείται ένας από τους πιο μοναχικούς και αυθεντικούς ποιητές της σύγχρονης ισπανικής ποίησης. Έχει εργαστεί ως εκφωνητής ραδιοφώνου, ηθοποιός, σεναριογράφος, μεταφραστής και καθηγητής ισπανικών. Βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά: Πατέρας (2019), εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα (2014), εκδ. Γαβριηλίδης, Τι κάνω εγώ εδώ, (2012) εκδ. Γαβριηλίδης, Ιστορία της δίψας, (2008) Instituto Cervantes. Η εξομολόγηση του φυγά μεταφράστηκε από τα ισπανικά από τον Παναγιώτη Αλεξανδρίδη.


Η εξομολόγηση του φυγά
Μόνο όταν φεύγω είμαι ευτυχισμένος.
Όχι ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, με δρόμους κλειστούς,
μα ανάμεσα στο εδώ και στο εκεί, στο ’να σπίτι ή στ’ άλλο,
και τα δυο κατά προτίμηση αλλονών.

Δεν μπορώ πια, ούτε θέλω, να μένω ήσυχος.
Ούτε τώρα ούτε μετά. Ούτε εδώ ούτε εκεί.
Εκεί που τελοσπάντων είσαι εσύ,
όποια και να ’σαι εσύ, το όνομά σου βάλε
στα χείλη μου τα διψασμένα, τα αχόρταγα.

Εγώ δεν είμαι εγώ ούτε έχω σπίτι.
Δεν λέω πια, γιατί ποτέ δεν ήμουν,
ποτέ δεν είχα, πάντα ήμουν ξένος
μέσα μου ή έξω μου. Είμαι αυτός που δεν:
ο αλήτης που κοιμάται κάτω απ’ το γεφύρι
που τις όχθες μου ενώνει και το περνώ
χωρίς σταματημό, μέρα και νύχτα.

Γράφω γιατί ψάχνω, γιατί ελπίζω.
Όμως πια δεν ξέρω τι, το ’χω ξεχάσει.
Ελπίζω πως γράφοντας, κάποια στιγμή
θα θυμηθώ. Επιμένω κόντρα στους καιρούς.

Αγωνιώ ανάμεσα σε παρενθέσεις
σε τόπο ζωντανό, χρόνο νεκρό
κάποιας ελπίδας, ανάμεσα σε δύο εδώ.
Ποτέ σε κάτι μα ανάμεσα. Άσε με,
όποια και να ’σαι εσύ, στην ησυχία μου
ή τέλειωνε πια μαζί μου και με το μέλι το πικρό
του να ’μαι μόνος μιλώντας μόνος.

Αποφάσισα να μην αποφασίζω,
να μην είμαι πουθενά αλλά στον δρόμο,
σε γεφύρια, σε πλοία, σε τρένα
όπου θα είμαι απλώς ο επιβάτης
που ξέρω πως είμαι, και να αισθάνομαι
πως με ανησυχεί η γαλήνη,
πως η ησυχία με τρομάζει,
πως η ασφάλεια δεν με ενδιαφέρει,
κι ευτυχισμένος είμαι μόνο στη φυγή.
 

Διαβάστε επίσης:
Εγώ στη θέση σου
15 βραβευμένοι ποιητές
10 ποιήματα για τον έρωτα

εμφάνιση σχολίων