Ο Αλέν Μπαντιού Α' ΠΡΟΣΩΠΟ για την αγάπη και τον έρωτα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν δεν υπήρχε η αγάπη, τότε για τι πράγμα θα μιλούσαν οι άνθρωποι; Ο έρωτας είναι από τα πιο δυνατά και υποκειμενικά συναισθήματα. Όλοι ήξεραν από πάντα γιατί βρίσκεται στα βιβλία, στα θεατρικά έργα, στις τραγωδίες… Διότι είναι η κινητήριος δύναμη.

Πρέπει να ενδιαφερθείτε για όλα όσα συμβαίνουν στα μεγάλα πάθη της ανθρωπότητας. Μέσα σε αυτά τα μεγάλα πάθη η ανθρωπότητα δημιουργεί το μέλλον της. Έτσι βγαίνει από το παρόν της και δημιουργεί κάτι νέο. Οπότε, να μια ερώτηση που αξίζει να κάνουμε στον εαυτό μας: που βρισκόμαστε σήμερα σε σχέση με την αγάπη;
 

Πρέπει να υπερασπιστούμε την αγάπη ως μία περιπέτεια, ως ρίσκο, ενάντια στα εγωιστικά μας οράματα  

Είναι απαραίτητο να υπερασπιστούμε την αγάπη. Η αγάπη είναι ο πιο δυνατός τρόπος ώστε ένα άνθρωπος να δημιουργήσει στενή σχέση με κάποιον άλλο. Μας τοποθετεί σε κατάσταση εξάρτησης, κάτι που είναι δομικά αντίθετο με τον σύγχρονο ατομικισμό.

Αν ο αποκλειστικός σκοπός του ανθρώπου είναι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντά του, πράγμα που αποτελεί και τη βασική ιδέα του σύγχρονου κόσμου,  τότε πραγματικά η αγάπη μπορεί να θεωρηθεί ως κίνδυνος.

Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην αγάπη και κυρίως απέναντι σε αυτό που συμβαίνει στις ιστοσελίδες γνωριμιών, όπου προσπαθούμε να εγγυηθούμε προκαταβολικά μια ρομαντική συνάντηση, και να εξασφαλίσουμε πως όποιος γνωρίζουμε είναι σαν κι εμάς. Πως έχουν τα ίδια γούστα, τις ίδιες επιθυμίες και την ίδια αποφασιστικότητα με εμάς. Νομίζω πως αυτό είναι αντίθετο ως προς τον ορισμό της αγάπης. Δεν υπάρχει το στοιχείο της περιπέτειας, το ρίσκο. Η αμοιβαία ικανοποίηση πρέπει σήμερα να είναι εγγυημένη -μοιάζει σαν επαγγελματικό συμβόλαιο. Και αυτό νομίζω πως αποτελεί μια σοβαρή απειλή απέναντι στην αγάπη. Πρέπει να υπερασπιστούμε την αγάπη ως μία περιπέτεια, ως ρίσκο, ενάντια στα εγωιστικά μας οράματα. Διότι η αγάπη δεν μπορεί να περιοριστεί στα δικά μας εγωιστικά οράματα.
 

Η εγκατάλειψη και η απογοήτευση είναι φοβερά αισθήματα. Αλλά αν γι αυτό, αποποιηθούμε την αγάπη, τότε μπορεί να απορρίψουμε τη μεγαλύτερη εμπειρία που μπορούμε να βιώσουμε στην ύπαρξή μας  

Κατά κάποιο τρόπο, η αγάπη είναι ένα μάθημα θάρρους. Στους γάμους με προξενιό, δεν υπάρχει ρίσκο. Το ίδιο γίνεται και στις ιστοσελίδες γνωριμιών. Προσπαθούμε να αποφύγουμε το ρίσκο. Νομίζω πως όλη η δημιουργικότητα και η αλήθεια με την πραγματική της σημασία, είναι πάντα συνδεδεμένες με γεγονότα. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς καθημερινές συνέπειες της ζωής. Δεν είναι δημιουργία, δεν είναι εφεύρεση, είναι απλώς συνέχεια.

Τι σημαίνει το να ξεκινάμε κάτι; Αν θέλουμε να θεωρήσουμε κάτι ως αρχή, θα πρέπει να υπάρχει το στοιχείο της αλλαγής. Αν δεν υπάρχει αλλαγή, δεν υπάρχει αρχή, διότι είναι κάτι που απλώς υπάρχει, συνεχίζει και είναι προκαθορισμένο. Έτσι, όταν εστιάζουμε στο ρίσκο, εστιάζουμε στο γεγονός πως η αγάπη, ως δημιουργία, ως μία εφεύρεση, είναι στενά συνδεδεμένη με μία συνάντηση. Μία συνάντηση που εμπεριέχει το ρίσκο. Και μπορεί να είναι μία συνάντηση ανθρώπων από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Διότι ο ρόλος που παίζει η αλλαγή, είναι η δημιουργική διάσταση της αγάπης. Έτσι αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα και παγκόσμια. Η πραγματική αγάπη, κάνει πιθανό αυτό που πριν ήταν απίθανο.
 

Το πέρασμα από τη μονάδα στη δυαδικότητα είναι επανάσταση. Ξαφνικά ο κόσμος αποκτά μία επιπλέον διάσταση η οποία μας δείχνει πως η αλήθεια του κόσμου συντηρείται από το πλήθος, όχι από το άτομο  

Ο μοντέρνος ατομικισμός, είναι ο κόσμος της μονάδας. Η πιο αγνή φόρμα της αγάπης, είναι το πέρασμα από την ατομικότητα ή την δυαδικότητα, στην εμπειρία της ζωής. Η αγάπη δημιουργεί μια προοπτική στον κόσμο και στην ύπαρξη, η οποία δεν είναι υπό το πρίσμα του ενός, αλλά και των δύο. Το πέρασμα από τη μονάδα στη δυαδικότητα είναι επανάσταση. Ξαφνικά ο κόσμος αποκτά μία επιπλέον διάσταση η οποία μας δείχνει πως η αλήθεια του κόσμου συντηρείται από το πλήθος, όχι από το άτομο.

Στον σύγχρονο κόσμο έχουμε την τάση όταν συναντάμε ένα πρόβλημα, να φεύγουμε και να περνάμε παρακάτω. Αν εμμείνουμε στην ιδέα πως όταν κάτι γίνεται δύσκολο πρέπει να το παρατήσουμε, τότε θα συμβιβαστούμε με μία αδιάφορη ζωή. Δεν αρνούμαι ότι η αγάπη μας λυπεί. Η εγκατάλειψη και η απογοήτευση είναι φοβερά αισθήματα. Αλλά αν γι αυτό, αποποιηθούμε την αγάπη, τότε μπορεί να απορρίψουμε τη μεγαλύτερη εμπειρία που μπορούμε να βιώσουμε στην ύπαρξή μας.


Ο Αλαίν Μπαντιού (17 Ιανουαρίου 1937) είναι Γάλλος φιλόσοφος της Μαρξιστικής σχολής και καθηγητής στο European Graduate School, πρώην κάτοχος της έδρας της Φιλοσοφίας στην École Normale Supérieure (ENS). Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή στοχαστές και από τους σπουδαιότερους Γάλλους φιλόσοφους της δεκαετίας του '60. Εκτός από αμετανόητος κομμουνιστής είναι και υπέρμαχος του Μαοϊσμού και της Κινέζικης πολιτιστικής επανάστασης, καθώς γοητεύτηκε από τις ιδέες τους. Ο ίδιος έχει ταχθεί υπέρ ενός μη- Σταλινικού Κομμουνισμού και παρότι έχουν σχολιαστεί κατά καιρούς οι ακροαριστερές του απόψεις, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να δώσει δεκάδες διαλέξεις σε πολλά μέρη του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Συχνά δίνει συνεντεύξεις στον τύπο, όπου εκφράζει την άποψή του για ζητήματα της επικαιρότητας.

εμφάνιση σχολίων