«Ακούω τους ανθρώπους να μιλούν για δικαιοσύνη, ισότητα, διαφάνεια. Αλλά σχεδόν κανείς δεν αναφέρει το πραγματικό ζήτημα της φοροδιαφυγής και του γεγονότος ότι οι πλούσιοι δεν πληρώνουν όσα θα έπρεπε. Αυτό είναι το θέμα. Φόροι, φόροι, φόροι. Όλα τα υπόλοιπα είναι μαλακίες κατά την άποψή μου».
Ουσιαστικά ο Μπρέγκμαν είπε με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους πως οι «αυτοκράτορες» του Νταβός είναι γυμνοί: «Χίλια πεντακόσια ιδιωτικά αεροπλάνα ήρθαν μέχρι εδώ για να ακούσουν τον σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο να μιλάει για το πώς καταστρέφουμε τον πλανήτη».
«Είμαι μέρος ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος. Πριν από δέκα χρόνια, θα ήταν αδιανόητο κάποιος τυχαίος ιστορικός της Ολλανδίας να γίνει Viral ενώ μιλάει για φόρους. Όμως να που έγινε». Ως ιστορικός, ο Μπρέγκμαν σημείωσε ότι η πιο επιτυχημένη περίοδος για τον καπιταλισμό συνέβη στα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής στις ΗΠΑ ήταν πάνω από το 90%.
«Οι περισσότερες καινοτομίες έχουν προέλθει από τις κρατικές δαπάνες. Κατά την περίοδο της χρυσής εποχής (μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο), υπήρχαν υψηλότεροι φόροι επί του πλούτου, της περιουσίας, της κληρονομιάς και των ανώτατων εισοδημάτων. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα αν σκοπεύουμε να δαμάσουμε το θηρίο που ονομάζεται καπιταλισμός».
Ο Μπρέγκμαν σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και σκεφτόταν το διδακτορικό δίπλωμα όταν τελικά αποφάσισε πως δεν ήθελε καριέρα στον ακαδημαϊκό κόσμο. «Δεν ήθελα να χάσω τέσσερα χρόνια για ένα ασήμαντο θέμα που κανείς δεν ενδιαφέρεται». Αντ 'αυτού, η παγκόσμια οικονομική κρίση τον ώθησε σε μια διαφορετική κατεύθυνση.
Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία με θέμα την Ιστορία, τη Φιλοσοφία και τα Οικονομικά. Το Utopia for Realists: How We Can Build the Ideal World (Ουτοπία για τους Ρεαλιστές: Πώς μπορούμε να χτίσουμε τον ιδανικό κόσμο, εκδ. Ψυχογιός), έγινε μπεστ σέλερ στην Ολλανδία και αποτέλεσε αφετηρία για το Κίνημα του Βασικού Μισθού, που σύντομα έγινε πρωτοσέλιδο στη χώρα. Στο έργο του αυτό ο Μπρέγκμαν παρουσιάζει την ιδέα του για μία πιο δίκαιη ζωή βασισμένη σε τρεις κεντρικούς άξονες:
α. Ένα άνευ όρων παγκόσμιο βασικό εισόδημα για τους πολίτες
β. εργασία δεκαπέντε ωρών την εβδομάδα
γ. ανοιχτά σύνορα με ελεύθερη ανταλλαγή πολιτών μεταξύ των κρατών.
Ο Μπρέγκμαν θεωρεί πως η σκέψη αυτή έχει ρεαλιστική εφαρμογή ενώ καταδεικνύει ότι το πιο μη ρεαλιστικό οικονομικό μοντέλο είναι αυτό που εφαρμόζουμε σήμερα. «Γιατί εργαζόμαστε όλο και πιο σκληρά από τη δεκαετία του 1980 και μετά, παρόλο που είμαστε πλουσιότεροι από ποτέ; Γιατί εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας από τη στιγμή που είμαστε αρκετά πλούσιοι ώστε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό μια και καλή; Εντέλει, γιατί πάνω από το 60% του εισοδήματός μας εξαρτάται από τη χώρα στην οποία απλώς έτυχε να γεννηθούμε; Οι ουτοπίες δεν προσφέρουν έτοιμες απαντήσεις, πόσο μάλλον λύσεις. Παρ’ όλα αυτά, θέτουν τις σωστές ερωτήσεις».
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε 31 γλώσσες και κυκλοφορεί σε 17 χώρες. Ο συγγραφέας έχει προταθεί επίσης δύο φορές για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Δημοσιογραφίας για το έργο του στην ολλανδική εφημερίδα De Correspondent. Άρθρα του έχουν εμφανιστεί επίσης στην Washington Post και στο BBC.