Η ενσυναίσθηση καλλιεργείται αλλά και κληρονομείται
Γεννιόμαστε έτσι ή μαθαίνουμε να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου, να τον νιώθουμε και να τον ενσυναισθανόμαστε; Η μεγαλύτερη μελέτη μέχρι σήμερα για τη γενετική βάση της ενσυναίσθησης, υποστηρίζει ότι ένα μέρος της συμπόνιας και της κατανόησης μας για τους ανθρώπους προέρχεται από τα γονίδια μας.ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
21 Μαρτίου 2018
Η πλειοψηφία της ικανότητας ενός ατόμου να αναγνωρίζει και να ανταποκρίνεται κατάλληλα στις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, φαίνεται να βασίζεται σε κοινωνικούς παράγοντες, όπως η ανατροφή και το περιβάλλον.
Στη νέα μελέτη, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, του Ινστιτούτου Παστέρ, του Πανεπιστημίου Ντενί Ντιντερό του Παρισιού, του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και της εταιρείας γενετικών αναλύσεων 23andMe, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση, ανέλυσαν στοιχεία 46.000 ατόμων. Όλοι οι συμμετέχοντες έδωσαν δείγμα σάλιου για να γίνει ανάλυση DNA, ενώ παράλληλα συμπλήρωσαν ένα σχετικό ερωτηματολόγιο για να εκτιμηθεί ο βαθμός ενσυναίσθησής τους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως ο βαθμός ενσυναίσθησης ενός ανθρώπου οφείλεται και σε γενετικούς παράγοντες, σε ποσοστό 10%.
Με αυτή την έρευνα, οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν προηγούμενες μελέτες που λένε ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο ενσυναισθητικές από τους άνδρες, αλλά δεν μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κάποια γενετική βάση για αυτή τη διαφορά. Επίσης ανακάλυψαν ότι οι γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με χαμηλότερη ενσυναίσθηση, σχετίζονται επίσης και με υψηλότερο κίνδυνο για αυτισμό.
Ο διδακτορικός φοιτητής του Cambridge, Varun Warrier, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης, λέει: «Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση του μικρού αλλά σημαντικού ρόλου που παίζει η γενετική στην ενσυναίσθηση. Αλλά έχοντας κατά νου ότι μόνο το 10% του πληθυσμού οφείλει την ενσυναίσθηση στη γενετική, είναι εξίσου σημαντικό να κατανοήσουμε τους μη γενετικούς παράγοντες (π.χ. ορμονικές επιρροές, διαφορετική ανατροφή, κοινωνικοποίηση κ.ά.) που εξηγούν το άλλο 90%».
εμφάνιση σχολίων