Η επιθυμία της Α' ΠΡΟΣΩΠΟ καρδιάς

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΛΩΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ το σενάριο που επί χρόνια υφαίνει, μόλις συναντήσουμε ένα πρόσωπο που, περίπου και κάπως, προσαρμόζεται στις προσδοκίες μας. Μπορεί και να μην είναι και τόσο επιπόλαιο, ίσως η ροπή για το υπέρτατο σμίξιμο να ξεπερνά την απογοήτευση των δεδομένων και να προσπαθεί να διορθώσει πραγματικότητες, έτσι όπως η τέχνη αναζητά να δημιουργήσει το ιδανικό, ξεπερνώντας τις μετριότητες της επιφάνειας.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ που θεωρούμε ότι συνιστούν έμπνευση. Κουρδίζουμε τις διαθέσεις μας σε τέτοιο έντονο βαθμό, ώστε να φτάσουν μια ώρα να γίνουν πάθη, λατρείες, πόθοι, εκδίκηση, οργή. Το σπίρτο το ανάβει στα φρύγανα μια απόφαση, εκείνη που φωνάζει πως “θέλω να νιώσω έτσι!” Η φωτιά μετά, η πυρκαγιά ύστερα, ξεπερνούν την πρώτη ευθύνη μας, ακυρώνουν τον έλεγχο και τον αυτοέλεγχο. Ελεγχόμαστε πια από εκείνο που στην αρχή ελέγχαμε. Μας σκηνοθετεί το έργο που σκηνοθετήσαμε, μας κατακτά το πλάσμα που κατακτήσαμε».

«ΣΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ποτέ δε χάνονται, ακόμη κι αν δεν επικοινωνούν με ραντεβού, τηλεφωνήματα, γράμματα, λόγια και αγγίγματα. Η ασημένια κλωστή, που τους έδεσε κάποτε με αυθεντικά αισθήματα, μπορεί να μακραίνει, να τυλίγει όλη την υδρόγειο, να προχωρά και να πηγαίνει πέρα, στον ουρανό, στην άλλη, τη μετά το θάνατο ζωή, αλλά ποτέ δε θα λυθεί εκείνος ο μοιραίος κόμπος. Πάντα μας συνδέει, μας περιτυλίγει, πότε-πότε τραβάει και μας ξυπνά από το λήθαργο της λησμονιάς, της ανίας, μας αποκαλύπτει την αληθινή μας έκταση, μας υπενθυμίζει τις προοπτικές μας. Μας θυμίζει ποιοι μπορέσαμε να είμαστε, έστω και λίγες ώρες, πού μπορούμε να φτάσουμε, έστω και λίγες στιγμές. Για να συμβεί τότε, μπορούμε! Για να συμβεί τότε, συμβαίνει!».


Αποσπάσματα από το βιβλίο της Μ. Βαμβουνάκη, Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα, εκδ. Ψυχογιός. Η Μάρω Βαμβουνάκη είναι Ελληνίδα συγγραφέας.

 
Διαβάστε επίσης: Ο Φόβος για τη Μοναξιά
 

εμφάνιση σχολίων