Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Αγγελάκας μιλάει

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Νιώθω ευγνωμοσύνη όταν η τέχνη μπορεί να φωτίσει καινούργια τοπία μέσα μου. Γι’ αυτόν τον λόγο τολμώ να πω ότι ίσως και να είναι από τα ελάχιστα πράγματα που έχουν νόημα στη ζωή μου».

«Δεν ένιωσα ποτέ βολεμένος. Αλλιώς θα ήμουν ακόμη με τις Τρύπες ή σχήματα που πήγαιναν καλά. Δεν θα τα σταματούσα για να κάνω ένα επόμενο βήμα. Ποιος εξασφαλίζει έναν άνθρωπο ο οποίος πάντα αυτοανατρέπεται; Ποιος λέει ότι κάθε αυτοανατροπή του θα είναι και πετυχημένη; Παίρνω ρίσκο και το παίρνω συνειδητά, γιατί δεν παίρνω κανένα ρίσκο καριέρας. Δεν με απασχόλησε ποτέ η καριέρα».

«Ήμουν αποφασισμένος να χάσω το σπίτι μου, αν δεν μου έβγαινε το εγχείρημα (αναφερόμενος στους Επισκέπτες). Κάθε φορά που αλλάζω, λέω ότι στη χειρότερη θα παίζουμε σε 300 άτομα. Θα βγάζουμε όλοι ένα μεροκάματο, αλλά θα κάνουμε αυτό που θέλουμε. Υπερασπίζομαι τη χαρά μου στη δημιουργία. Δεν με ενδιαφέρει αν αύριο αδιαφορήσει ο κόσμος για μένα. Πάντα αυτό με κινητοποιούσε. Δεν είμαι ανασφαλής και δεν με ενδιαφέρει το εγώ μου-λεφτά, επιτυχίες, γυναίκες και δόξα. Το ήξερα ότι δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Με τόσους εκνευρισμούς και κακή ψυχολογία, δεν άργησε να διαλυθεί η προσπάθεια. Γι’ αυτό και στη συνέχεια θέλησα να πάω στον πυρήνα των ακουσμάτων: με κιθάρα, μπαγλαμά και μια φωνή. Δεν περίμενα ότι θα έχει επιτυχία. Έκανε όμως τον κύκλο του».

«Θέλω να βρίσκομαι σε κίνηση. Αυτό είναι ζωή. Δεν μπορώ να είμαι ήσυχος επειδή είμαι πετυχημένος. Αν σταματήσω να αφουγκράζομαι αυτό που συμβαίνει γύρω μου, θα σταματήσω να αγωνιώ για ένα ωραίο τραγούδι. Όλα πάνε κατά διαόλου».

«Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ αλλά την πρώτη φορά. Δεν είχα κάποια ελπίδα. Ήθελα να αλλάξουν οι πρωταγωνιστές του κωμικού δράματος. Είπα “λες;”. Τελικά δεν είχε καθόλου πλάκα. Ίδια αδιέξοδα πάλι. Δεν είχαμε ποτέ σοβαρή πολιτική σε αυτή τη χώρα. Είναι αστείο ακόμη και να μιλάμε γι’ αυτό. Αλλά και αν εμφανιζόταν ένας σοβαρός πολιτικός για να κάνει κάτι πέρα από αυτόν τον μαφιόζικο κύκλο όπου κινείται αυτή η κοινωνία, δεν θα ζούσε. Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι πρώτα στο μυαλό μας».

«Συναναστρέφομαι νέους. Τους ρωτάω εάν τους αρέσει που οι προηγούμενες γενιές, οι συνομήλικοί μου, οι γονείς τους, έβλεπαν τι είναι ζωή και τι είναι καλοπέραση. Αν τους αρέσει η χώρα στην οποία ζουν, αν συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη με τους πατεράδες τους. Το καλό είναι πως δεν μου απαντούν. Σκέφτονται. Και αυτό δίνει μια ελπίδα. Τη δική μου γενιά την κατηγορώ επειδή έσβησε τις μνήμες της στον βωμό μιας άθλιας καλοπέρασης».

«Όλοι μαζί ζούμε σε αυτόν τον χωροχρόνο και είτε τον ομορφαίνουμε είτε τον καταστρέφουμε. Δεν γίνεται ο καθένας μόνος του».


Αποσπάσματα από συνέντευξη που έδωσε ο Γιάννης Αγγελάκας στην εφημερίδα Τα Νέα.
 

εμφάνιση σχολίων