Καροτενούτο: Οι προσδοκίες Α' ΠΡΟΣΩΠΟ του έρωτα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΑΝ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΗ, όταν αγαπούμε ξανανιώθουμε έντονα το αίσθημα της μοναξιάς. Μέσα μας υπάρχει μια τάση προς την ολότητα, προς την τελειότητα, σε σημείο που για κάποιους ανθρώπους, για τους μυστικιστές λόγου χάρη, η ιδανική αγάπη στρέφεται προς τον Θεό και όχι προς τα επίγεια πλάσματα. Με λύπη φτάνουμε σε τέτοια συμπεράσματα, γιατί είναι σαφές ότι μοιραία προσπαθούμε να έχουμε αυταπάτες. Εκ των πραγμάτων όμως η ερωτική διάσταση είναι μια εμπειρία απουσίας και η απουσία συνδέεται με τη νοσταλγία.

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ συμπίπτουν με το νόημα της ζωή μας. Είναι σαν να νιώθουμε διαρκώς ανικανοποίητοι, ανεξάρτητα από το τι έχουμε επιτύχει. Ενώ αυτό που μας κινητοποιεί είναι το αίσθημα του απεριόριστου, εκείνα που αποκτάμε είναι πεπερασμένα κι έτσι, ακόμη και τη στιγμή που κοιταζόμαστε στα μάτια με τον άνθρωπο που αγαπούμε, διαβάζουμε στα βλέμματά μας τη νοσταλγία».

«ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, η ανάγκη μάς σπρώχνει μπροστά, αλλά η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ, γιατί όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δεν μπορεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες μας. Ο άνθρωπος στην αδιάκοπη περιπλάνησή του, όμοια με του Οδυσσέα, παραμένει αιωνίως πικραμένος από την εμπειρία του, αλλά το ανικανοποίητο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να ωριμάσει. Ξέρουμε πως η προσωπικότητά μας αναπτύσσεται μόνο υπό την ώθηση αυτού που μας λείπει. Η ενηλικίωση συνδέεται και με την τεράστια επιθυμία να αποκτήσουμε αυτό που όταν ήμαστε παιδιά μάς ήταν απαγορευμένο».

«ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, τότε ενεργοποιείται η φαντασία μας. Αρχίζουμε να νιώθουμε την ανθρώπινη διάστασή μας, βλέπουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε εντελώς καινούργια πράγματα που δεν θα είχαμε υποψιαστεί καν ότι υπήρχαν, αν είχαμε μείνει με την αυταπάτη ότι η ανάγκη είχε εκπληρωθεί.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΠΩΔΥΝΕΣ. Να γιατί δεν υπάρχει σχέση που να μη μας εμποδίζει να νιώσουμε ότι μπορούμε να ωριμάζουμε και δεν υπάρχει ερωτική σχέση που να μην είναι φορτισμένη με πόνο. Ακόμη κι όταν νομίζουμε πως είμαστε ικανοποιημένοι, κατά βάθος ξέρουμε πως αυτό είναι αυταπάτη. Κάτι υπάρχει που διαψεύδει τις προσδοκίες μας, νιώθουμε αόριστα ότι η απατηλή εκείνη ικανοποίηση μας εμποδίζει να μεγαλώσουμε πραγματικά. Ο έρωτας που προσφέρουμε και ο έρωτας που αρνούμαστε είναι επώδυνη όσο και γόνιμη πηγή δυσαρέσκειας».


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Aldo Carotenuto, Έρως και Πάθος: Τα Όρια της Αγάπης και του Πόνου, εκδ. Ίταμος. Ο Άλντο Καροτενούτο (25 Ιανουαρίου 1933-13 Φεβρουαρίου 1995) ήταν Ιταλός ψυχαναλυτής και ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές της σκέψης του Γιουνγκ. Ήταν καθηγητής ψυχολογίας της προσωπικότητας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Έγραψε πολλά βιβλία, μερικά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και στα ιαπωνικά.


Διαβάστε επίσης: Καροτενούτο: Ο Έρωτας και η Ζήλια
 

εμφάνιση σχολίων