Οι ενοχές του ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΔΝΤ

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Αργά το βράδυ, στις 7 Δεκεμβρίου. δόθηκε στην δημοσιότητα η έκθεση του ΔΝΤ, που εγκρίθηκε από το ΔΣ του Ταμείου. Η έκθεση φέρνει στο φως με κάθε λεπτομέρεια το πως η συνταγή λιτότητας στην Ελλάδα ήταν μια θυσία, για να κρατηθούν ζωντανές οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Το ΔΝΤ από πλευράς του δηλώνει πως «Κάναμε λάθος, αλλά συνεχίζουμε» και υπογραμμίζει πως η απόδοση των μεταρρυθμίσεων ήταν κατώτερη των προσδοκιών, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για την μη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Πιο συγκεκριμένα:

-Στην έκθεση αναφέρεται πως το 2010 για το θέμα της Ελλάδα, «το Ταμείο δεν μπορούσε να βεβαιώσει ότι το χρέος ήταν βιώσιμο, μια βεβαίωση παγίως απαραίτητη προκειμένου μία χώρα να έχει πρόσβαση σε έκτακτη χρηματοδότηση από το ΔΝΤ.»

-Επιπλέον, «ο κίνδυνος συστημικών διεθνών επιπτώσεων, με δεδομένη την απουσία διχτυών προστασίας για τη θωράκιση των άλλων μελών της ευρωζώνης, αποτέλεσε τη δικαιολογία για να παρακαμφθεί η προϋπόθεση της εμπροσθοβαρούς μείωσης του χρέους προκειμένου να συναφθεί η συμφωνία έκτακτης χρηματοδότησης από το Ταμείο».

-Επειδή οι ευρωπαϊκές τράπεζες επένδυσαν, εκείνη την περίοδο, σε ελληνικά ομόλογα προστέθηκε «μια ρήτρα συστημικής εξαίρεσης στο πλαίσιο χρηματοδότησης από το Ταμείο, η οποία ενεργοποιήθηκε και στα ανάλογα προγράμματα της Ιρλανδίας (2010), της Πορτογαλίας (το 2011) και ξανά της Ελλάδας το 2012».

-Το ΔΝΤ παραδέχεται πως η εσωτερική υποτίμηση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, με τη βαθιά μείωση των μισθών δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επίσης η υφεσιακή επίδραση της εσωτερικής υποτίμησης, της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μπορεί να ήταν μεγαλύτερη από ότι είχε υπολογιστεί αρχικά.

-Τoo little, too late: «Η εμπειρία αποκαλύπτει τα προβλήματα των προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από το ΔΝΤ όταν δεν διασφαλίζεται εξ αρχής η βιωσιμότητα του χρέους. Όταν ήρθε τελικά η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πολύ λίγη =και πολύ αργά. Όταν αποφασίστηκε το PSI (αναδιάρθρωση χρέους ιδιωτικού τομέα) το 2012, το «κούρεμα» ήταν μεγάλο για τους πιστωτές σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, ενώ την ίδια ώρα ήταν εμφανώς ανεπαρκές για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους».
 

εμφάνιση σχολίων