Με αφορμή την ρετροσπεκτίβα στην Πινακοθήκη του Παρισιού
ΜΑΡΙΕΤΑ ΔΗΜΟΥΛΑ
28 Απριλίου 2011
Κόρτο ήταν εκείνος ο άντρας χωρίς γραμμή της μοίρας στην παλάμη κι οι τσιγγάνες διάβαζαν τα ταξίδια του απ’ το ωροσκόπιο. Πάλη ενάντια στο άδικο και τα μάτια του πυξίδες. Στα σκίτσα του Πρατ πάντα τα σύγνεφα θα βολοδέρνονται και το λυμένο μαύρο παπιγιόν του ήρωα θα ανεμίζει από κάποιον μόρτη αέρα. Χονγκ Κονγκ, Βενετία, Νότιος Ειρηνικός, Παραμαρίμπο, Αμαζόνιος, Δουβλίνο. Ένας καπετάνιος δίχως πλοίο κι η αρμύρα κολλημένη στο καπέλο του. Όλο και κάποιο καβούρι σού τσιμπά το δάχτυλο όπως γυρίζεις τις σελίδες.
Στα 37 του, ο Κόρτο πίνει το φίλτρο του Παράκελσου και γίνεται αθάνατος. Ή μήπως ήταν όνειρο; Ο Κόρτο εξαφανίζεται, ποτέ δεν πεθαίνει. Λύτρωσις. Τα σκίτσα του Πρατ έχουν μια μέθη οπιούχα. Γυρίζει ο χρόνος τούμπα και μένεις με την αίσθηση πώς είσαι στο κατάστρωμα. Ναύτες, πόρνες, συμβολιστές και συγγραφείς, ένα γαϊτανάκι από ιστορίες και το βλέμμα του Κόρτο πάντα θα χει το νεύρο εκείνου που δεν θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο, αλλά και δεν τον αποδέχεται.
Στα ελληνικά οι ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μαμούθ Comix, εκτός από την Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας εκδόσεις Παρά Πέντε.
εμφάνιση σχολίων