Γάζα, ο φόβος Α' ΠΡΟΣΩΠΟ και το μίσος

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Συγγενείς των 4 παιδιών που σκοτώθηκαν ενώ έπαιζαν στην παραλία από Ισραηλινή επίθεση


Ποιος χρειάζεται την εκεχειρία στη Γάζα; Στην ηλεκτρονική της έκδοση, η εφημερίδα Haaretz του Ισραήλ κυκλοφορεί με ένα άκρως επιτυχημένο τίτλο. «Αλήθεια γιατί συζητάμε για εκεχειρία, όταν το Ισραήλ διαθέτει το αντιπυραυλικό σύστημα Iron Dome;» αναρωτιέται. Η αλήθεια είναι πως οι απώλειες του Ισραήλ θα ήταν σε άλλο επίπεδο εφόσον δεν διέθετε το συγκεκριμένο όπλο. Υψηλόβαθμος αξιωματούχος του υπουργείου άμυνας της χώρας άλλωστε, προχώρησε σε μια δήλωση νωρίς το πρωί σημειώνοντας πως, «η Χαμάς αποτελεί την καλύτερή διαφήμιση για την προώθηση του Iron Dome». Η εφημερίδα ασκεί κριτική και δεν είναι το μόνο μέσο που κινείται σε αυτή την κατεύθυνση αναφορικά με την επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα, τους στόχους και τα ζητούμενά της.

Η καλύτερη διαφήμιση στην οποία αναφέρεται ο αξιωματούχος του υπουργείου άμυνας του Ισραήλ έχει κοστίσει τη ζωή σε περισσότερους από 170 Παλαιστίνιους. Ο αριθμός των τραυματιών δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί διότι, αλλάζει με τα λεπτά που κυλούν (…). Στην αντίπερα όχθη, οι αριθμοί που σχετίζονται με τη ζωή και το θάνατο είναι σε καλύτερη μοίρα. Περίπου 7 τραυματίες συνολικά, μόλις δυο σε σοβαρή κατάσταση. Όμως τα παιδιά μεγαλώνουν με τους ήχους των σειρήνων που τρομάζουν εξίσου. Μεγαλώνουν με το φόβο και το μίσος για αυτούς που στέλνουν τις ρουκέτες στα μέρη τους. Αλλά αυτό δεν απασχολεί και ιδιαίτερα. «Σε λίγο καιρό οι στρατιωτικές δυνάμεις άλλων χωρών θα στέκουν στην ουρά για να παραγγείλουν το Iron Dome».

Αλήθεια, ακόμα κι αν το αντιπυραυλικό σύστημα του Ισραήλ δεν άφηνε ούτε μια ρουκέτα να πέσει στο έδαφος, ακόμα κι αν υπήρχε η δυνατότητα εξαφάνισης, εξάλειψης της Χαμάς, της ισλαμικής Τζιχάντ και των όποιων παλαιστινιακών ισλαμικών οργανώσεων, αυτό θα αποτελούσε νίκη; Η βία γεννά τη βιά. Ό.τι σπέρνεις, θερίζεις. Όπως τα παιδιά στο Ισραήλ σχηματίζουν την εικόνα του τέρατος, του αιμοσταγούς δολοφόνου, για αυτούς που στέκουν πίσω από τους εκτοξευτήρες ρουκετών στη Γάζα, αντίστοιχη είναι η εικόνα και για την πλειοψηφία των παιδιών στη Γάζα, σχετικά με τους πιλότους των μαχητικών αεροσκαφών, των ελικοπτέρων, των στρατιωτών του Ισραήλ. Οι γενιές που μεγαλώνουν με το φόβο του άλλου, δεν έχουν τις πιθανότητες με το μέρος τους για μια ειρηνική συνύπαρξη.

Ο Μαχάτμα Γκάντι του οποίου το Ισραήλ έχει δώσει το όνομά του σε μια από τις εθνικές οδούς που διασχίζουν το ανατολικό τμήμα της χώρας είχε πει σε μια από τις ομιλίες του, όταν οι βρετανοί στρατιώτες τον ακολουθούσαν στην ξυπόλυτη περιπλάνησή του πως η τακτική του «οφθαλμός αντί οφθαλμού θα επιφέρει απλά την τύφλωση όλων μας». Είχε επίσης αναφέρει πως: «Οι πεποιθήσεις σας γίνονται οι σκέψεις σας, οι σκέψεις σας γίνονται οι λέξεις σας, τα λόγια σας γίνονται οι πράξεις σας, οι ενέργειές σας γίνονται οι συνήθειές σας, οι συνήθειες γίνονται ο αξίες σας, οι αξίες σας είναι το πεπρωμένο σας».

Δεν ξέρω γιατί ξεκίνησα το κείμενο κατά αυτό τον τρόπο. Για να είμαι ειλικρινής άλλα είχα στο μυαλό μου όταν επέστρεφα στο ξενοδοχείο από το βόρειο τμήμα της Γάζας όπου χιλιάδες παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν τις εστίες τους κατόπιν της οδηγίας –προειδοποίησης από το Ισραήλ ό,τι οι συνοικία τους θα αποτελέσει στόχο. Πρόσφυγες για πολλοστή φορά οι παλαιστίνιοι του συγκεκριμένου τομέα της Γάζας οδηγήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη σε οχτώ από τα σχολεία της περιοχής. Όσοι τουλάχιστον χωρούν εκεί. Οι υπόλοιποι σε φίλους συγγενείς ή σε ό,τι άλλο προσφέρει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.

Μια από τις οικογένειες που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, ήταν αυτή του Μοχάμεντ Αλ Μάσρι. Παρατήρησα τα εφτά παιδιά τους να βγαίνουν από το σπίτι σε απόλυτη τάξη, κρατώντας το χέρι ο ένας του άλλου. Δεν άφησαν από το χέρι τους το διπλανό αδελφό τους ακόμα κι όταν μπήκαν στο αυτοκίνητο που θα τους μετέφερε στο σχολείο που θα αποτελέσει τη νέα τους κατοικία για όσο χρειαστεί. Πλησίασα τη μητέρα και ρώτησα γιατί κρατιούνται κατά αυτό τον τρόπο.«Έτσι κοιμήθηκαν όλο το βράδυ» μου απάντησε. «Οι βόμβες έπεφταν δίχως σταματημό για τουλάχιστον τρείς ώρες. Οι ισραηλινοί ήθελαν να καταλάβουμε πως πρέπει να φύγουμε από εδώ και το σπίτι δεν σταμάτησε να κουνιέται. Είδα το μεγάλο μου γιό να μιλάει στα υπόλοιπα παιδιά μας και μετά να πιάνουν το ένα το χέρι του άλλου. Δεν ήξερα τί τους είπε κι έτσι πήγα να τον ρωτήσω. Μου απάντησε πως αν κάτι συνέβαινε, αν μια βόμβα χτυπούσε το σπίτι, έτσι που κρατιόνταν θα έφευγαν όλοι μαζί και δεν θα έμενε κάποιος πίσω, μόνος του. Έπειτα μας ζήτησαν να βάλουμε τα χέρια μας μαζί για να είμαστε όλη η οικογένεια ενωμένη ό,τι κι αν συμβεί. Παιδιά είναι καταλαβαίνεις…» μου είπε κι έκλεισε τη φράση της. Με αυτή της τη φράση ήθελα να ξεκινήσω το κομμάτι ετούτο. Όμως στη διαδρομή το βλέμμα ταξίδεψε στα χαλάσματα των χθεσινών βομβαρδισμών.

Ο ήχος που βασάνιζε την ακοή όλη τη νύχτα απέκτησε εικόνα, η εικόνα συνοδεύτηκε από λέξεις, η λογική όμως δυσκολεύτηκε να τα βάλει σε τάξη. Πλέον οι ξένες δυνάμεις, με την όποια επιρροή διαθέτουν, αναμένεται να πιέσουν στο βαθμό που μπορούν ή επιθυμούν το Ισραήλ για μια εκεχειρία. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους, κυρίως γιατί ο τρόπος με τον οποίο το επιχειρούν, δεν θα αποδώσει. Δεν αναφέρομαι στη Χαμάς σε ότι αφορά την εκεχειρία, διότι είναι έτοιμοι να τη δεχθούν χωρίς πιέσεις. Επικοινωνιακά και τουλάχιστον στις τάξεις των Παλαιστίνιων η οργάνωση φέρεται να έχει αποκομίσει τα ζητούμενα που δεν ήταν άλλα από την αντίσταση. Και μόνο το γεγονός ό,τι ακόμα, είναι επιχειρησιακά ενεργοί και μάλιστα με το Ισραήλ να αναζητά τους εκτοξευτήρες ρουκετών μεγάλης εμβέλειας, μετά από έξι ημέρες βομβαρδισμών, έχει επαναφέρει τη δημοτικότητά της σε ποσοστά παρελθόντος.

Όμως για το Ισραήλ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και οι δυο πλευρές θέλουν να κλείσουν αυτή την αναμέτρηση ως νικητές. Για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό το σενάριο της νίκης δεν προκύπτει για την ώρα. Για αυτό και οι επόμενες ημέρες ασχέτως των κινήσεων στη σκακιέρα της διεθνούς διπλωματίας, αναμένεται να κυλήσουν πολεμικά. Και πιθανότατα πολύ πιο βίαια και έντονα από τα μέχρι τώρα δεδομένα. Γάζα 13/07/2014

Από τον Έλληνα δημοσιογράφο και ανταποκριτή στη Μέση Ανατολή Πάνο Χαρίτο


Διαβάστε επίσης: Ένας ήχος ξερός

εμφάνιση σχολίων