CULTURE Ημερολόγια Ανέργων

CULTURE «Με το Ημερολόγιο ενός Ανέργου θέλουμε να εκφραστούμε και να εκφράσουμε όλον αυτό τον διάχυτο καημό, τον πανικό, όχι για να συμβιβαστούμε μ’ αυτόν, αλλά για να τον μετατρέψουμε σε κάτι άλλο - σε δύναμη, σε αυτο-οργάνωση, σε δράση, πείτε το όπως θέλετε, αλλά μην το σκεφτείτε πολύ, δεν υπάρχει χρόνος». Στο site Ημερολόγιο Ανέργου ανεβαίνουν καθημερινά ιστορίες που στέλνουν άνεργοι απ’ όλη την Ελλάδα. Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης έφτιαξε το σχετικό ανθολόγιο που κυκλοφορεί τώρα από τις εκδ. Καστανιώτης. Αυτές είναι μερικές από τις πραγματικές ιστορίες των Ημερολογίων.

Συμπτώματα ανεργίας: Μετά από 4 χρόνια ανεργίας διαπίστωσα ότι εκτός της κατάθλιψης που με τριγυρίζει εμφανίζονται και μυοσκελετικά προβλήματα. Αυτό το κατάλαβα όταν έκανα κάποιες δουλειές στο σπίτι ενός φίλου. Οι πόνοι ήταν φοβεροί στα άκρα και στη μέση. Έλλειψη ασκησης.

Το άσχημο είναι ότι καταλαβαίνω το σώμα μου να διαλύεται σιγά σιγά και δεν παίρνω απόφαση να γυμναστώ. Ποιος; Εγώ, που όταν δούλευα έκανα οχτάωρα ορθοστασίας και μετά έτρεχα 8-10 χλμ. Μια παγωμάρα τυλίγει το μυαλό μου και μετά το σώμα μου. Η τέλεια αποδόμηση του ανθρώπου. Στο κομοδίνο μου είναι στοίβα τα βιβλία. Λογοτεχνικά, πολιτικά, ιστορικά. Το μυαλό δεν μπορεί να συγκεντρωθεί.

Στο κέντρο βοήθειας μακροχρόνια ανέργων, η σύμβουλος εργασίας επιμένει ότι δεν πρέπει να σταματάς την αποστολή βιογραφικών, να είσαι θετικός, να ψάχνεις συνέχεια. Σε μια κοινωνία αρνητική, που είσαι κομμάτι της, καλείσαι να έχεις τη θετική ενέργεια του χυμού. Ο στόχος είναι να μας φτάσουν στο σημείο 0, έτσι ώστε να γίνει η σωτηρία όλων των άλλων εκτός από μας που πάντα δουλεύαμε και ζούσαμε. Και τώρα που δεν δουλεύουμε, μας δουλεύουν.

Μήπως δεν ξέρουν ότι το ποσοστό κατανάλωσης αλκοόλ στους ανέργους είναι υπεραυξημένο; Το ίδιο και στις ουσίες (μαλακά ναρκωτικά, νικοτίνη); Ο χρόνος γίνεται αφόρητος. Βέβαια, το καλύτερο απ’ όλα είναι η επαφή με τους ανθρώπους. Έχω καταλάβει ότι οι από πάνω τη θεωρούν μη επιθυμητό σύμπτωμα. Γι’ αυτό έχουν βάλει κάτι τύπους που έχουν το ίδιο επώνυμο (ΜΠΑΛΟΥΡΔΟΙ) να αποτρέπουν τους πολίτες να έχουν πολλά πολλά μεταξύ τους, οπότε θα ένιωθαν ανθρώπινα.

Βέβαια, εδώ έχει γίνει ένα λάθος. Έχουμε αποχαρακτηριστεί και σαν πολίτες, γιατί δεν έχουμε δικαιώματα, και σαν καταναλωτές, γιατί δεν έχουμε λεφτά και από οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα μας ομαδοποιεί. ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΕΙ. 

χαλ., 48 χρ.


Ενοικιάζεται μεσήλιξ: Ενοικιάζεται μεσήλικας 58 ετών, υγιέστατος (τσεκάπ ΙΑΝ. 2014), ακμαίος, συνεργάσιμος, φιλικός, ευχάριστος. Μιλάει αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά & γαλλικά. Κάτοχος πτυχίων ανώτατης εκπαίδευσης ημεδαπής και αλλοδαπής, καθώς και διπλώματος οδήγησης. Διαθέτει Ι.Χ.

Έχει άριστη γνώση όλων των προγραμμάτων Η/Υ και κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης έχει λευκό ποινικό μητρώο. Γνωρίζει και διαθέτει όλα τα εργαλεία για ξυλουργικές, υδραυλικές, ηλεκτρολογικές, οικοδομικές, και κηπουρικές εργασίες.

Είναι φιλικός με τα παιδιά και τα ζώα και είναι άριστος μάγειρας. Χρειάζεται στέγη, τροφή και λίγα ένσημα για να βγει στη σύνταξη. Διατίθεται για κάθε ηθική και νόμιμη χρήση. Πληροφορίες 697676**** κος Παύλος.

Άνεργος Νο 14765, 58 χρ., Θεσσαλονίκη


Βρες το λάθος: Δεν είμαι άνεργη αλλά ούτε δουλεύω. Γιατί; Γιατί, διδάσκω αγγλικά. Αυτό σημαίνει εποχιακή, part time δουλειά από Σεπτέμβριο έως Ιούνιο, χωρίς Χριστούγεννα και Πάσχα. Προσωπικά φέτος δούλευα δύο φορές την εβδομάδα σε φροντιστήριο (150 ευρώ μηνιαίως) και είχα δύο ιδιαίτερα. Το φροντιστήριο τελείωσε πριν από δύο εβδομάδες, το καλοκαίρι δεν άρχισε καν κι εγώ ψάχνω στο σπίτι για δεκαράκια. Ασφάλεια και επίδομα εννοείται πως δεν δικαιούμαι, λάθος μου; Αντικειμενικά, ναι. Υποκειμενικά, δεν ξέρω. Όταν δεν έχω χρήματα να πληρώσω τους λογαριασμούς μου δεν το παίρνω προσωπικά, κι έτσι έχω το κεφαλάκι μου ήσυχο. Σωστό; Πολύ σωστό, γιατί έτσι γλιτώνω από τη στενοχώρια.

Εχθές ήταν 12 του μηνός και χρειαζόμουν 50 ευρώ για τη ΔΕΗ.  «Κανένα πρόβλημα», σκέφτηκα, «θα δανειστώ από τη γιαγιά μου και της τα δίνω την άλλη εβδομάδα». Μου έχει απομείνει ένα ιδιαίτερο, θεωρούμαι από τους τυχερούς του επαγγέλματος, οπότε δεν παραπονιέμαι. Η γιαγιά, η χήρα, η μαυροφορούσα παίρνει μια μικρή σύνταξη κάθε μήνα. Μπαίνω μέσα στο σπίτι μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.

«Γιαγιαααά, μήπως έχεις να μου δανείσεις  50 ευρώ;». Σηκώνει η γιαγιά το κεφάλι της και με καρφώνει με ύποπτο βλέμμα. Με κοιτάζει, την κοιτάζω. Εντάξει, θέλω να έχω το κεφαλάκι μου ήσυχο, αλλά ωστόσο εκείνη τη στιγμή θέλησα να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου και τον εγωισμό μου άθικτο.

«Έχω, απλά τα έριξα μέσα σ’ ένα βιβλίο και δεν θυμάμαι σε ποιο».
«Πού το 'χεις το μυαλό σου;», με ρωτάει.

«Στη σελίδα 79 αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο βιβλίο». Επαναλαμβάνω αμήχανα, όχι για το ψέμα που της ξεφούρνισα αλλά γιατί όντως δεν διαχειρίστηκα σωστά τον τελευταίο μισθό από το φροντιστήριο. Θα ‘πρεπε να είχα πληρώσει το νοίκι του Ιουνίου ή έστω τη ΔΕΗ, αλλά αντί για όλ’ αυτά εγώ πήρα βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών (μετά από έναν ολόκληρο χρόνο),  πήγα στο σουπερμάρκετ για να γεμίσω τα ντουλάπια με σαμπουάν, καθαριστικά κτλ., αφού η επόμενη φορά που θα πληρωθώ «στα σίγουρα» θα είναι τέλος Σεπτεμβρίου, όταν θ’ αρχίσω να δουλεύω πάλι στο φροντιστήριο. Τα υπόλοιπα χρήματα πραγματικά μάλλον τα έφαγα σε παγωτά, αλλιώς δεν εξηγείται. Λάθος μου; Λάθος.

Η γιαγιά ψάχνει στο πορτοφόλι της. «Έχει; Δεν έχει;», αναρωτιέμαι. Μήπως τελικά ήταν λάθος που  σπούδασα; Τώρα θα είχα «στα σίγουρα» ένα επίδομα μετά από τόσα χρόνια ενσήμων.

«40 σου κάνουν;»
«Τέλεια!» απαντώ.

«Σελίδα 79;» Με κοιτάζει, την κοιτάζω. «Πάλι καλά που θυμάσαι τη χρονιά που γεννήθηκες!», μου λέει. «Όπα», σκέφτομαι, πώς μας τη βγαίνει η γιαγιά έτσι; Μπράβο! Α, ρε γιαγιά γάτα, που τελείωσες μόνο το δημοτικό και ντρέπεσαι να το πεις!

Και συνεχίζει ακάθεκτη: «Πού το ‘χεις το μυαλό σου;» Πού το 'χω το μυαλό μου εγώ και κάπου 10.500.000 Έλληνες; Στη σελίδα 79! Ψάξε βρες το βιβλίο τώρα, κι άμα το βρεις, διόρθωσε και το τυπογραφικό λάθος.

euaggelia K.

εμφάνιση σχολίων