CULTURE PLAYER: Children Underground

CULTURE Τα λένε και παιδιά του Τσαουσέσκου. Σε μια προσπάθεια να αυξήσει το εργατικό δυναμικό της χώρας, ο Νικολάε απαγόρευσε την αντισύλληψη και τις εκτρώσεις. Χιλιάδες ανεπιθύμητα παιδιά βρέθηκαν σε ορφανοτροφεία, μεγαλώνοντας σε τρομερές συνθήκες. Με την πτώση του κομμουνισμού, πολλά από αυτά μετακόμισαν στους δρόμους. Κάποια άλλα το έσκασαν από οικογένειες με αλκοολικούς και αμόρφωτους γονείς που έμειναν άνεργοι.

Περίπου 2.000 άστεγα παιδιά έζησαν μέσα σε σήραγγες κάτω από την πόλη. Κατέφυγαν στην κλοπή και την επαιτεία για να επιβιώσουν, ενώ τα ναρκωτικά και οι συμπλοκές με τον νόμο έγιναν η καθημερινότητά τους.

«Τα παιδιά του υπόγειου» σιδηρόδρομου που βλέπουμε στο ντοκιμαντέρ σύντομα πέρασαν σε εγκαταλειμμένα κτίρια-φαντάσματα (μιας ευημερίας που δεν ήρθε ποτέ) και στις συμμορίες των δρόμων. Το κράτος πρόνοιας δεν μπόρεσε να τα αναλάβει ενώ έδειξε χαρακτηριστική δυσαρέσκεια απέναντι στα παιδιά-ναρκομανείς των 8 και 10 ετών.

Τα χαμίνια που ενηλικιώθηκαν, ζουν σήμερα μέσα σε κλειστοφοβικές σήραγγες του Β' Παγκ. Πολέμου και ξαναήρθαν στο φως της δημοσιότητας αυτές τις μέρες. Οι περισσότεροι είναι φορείς του Aids, ναρκομανείς, ντίλερ και υιοθετούν νέα χαμίνια που εργάζονται για εκείνους.

Τα παιδικά τους χρόνια ξεδιπλώνονται στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ του 2001 Children Underground της Edet Belzberg μέσα από την πορεία πέντε παιδιών που ζουν σε ένα σταθμό τρένου. To ντοκιμαντέρ προτάθηκε και για βραβείο Όσκαρ το 2002.




Διαβάστε επίσης: Τα χαμίνια της Ευρώπης

εμφάνιση σχολίων