Αυτά που αγαπήσαμε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ βαθιά

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ‘ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΥ ΛΕΝΕ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ. Καθώς όμως οι πιο πολλοί άνθρωποι δε θέλουν να ζουν, βρίσκουν κάτι ή κάποιον, ταυτίζονται, προβάλλουν και ερμηνεύουν, δημιουργούν κάτι φανταστικό, σαν θεό, και όταν βιώνουν την απώλεια, λυτρώνονται μέσα στην ηδονή της θλίψης που τους προσφέρει η εξορία από τον παράδεισο, και η βύθιση στην άρνηση.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΞΟΥΝ ΕΤΣΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ώστε να μην μπορούν να βρουν νόημα στις πράξεις τους αν χαθεί ο σύντροφος τους, είναι σπάνια και ιερή για όσους την βιώνουν. Εμείς έχουμε κάνει την αγάπη ψωμοτύρι. Χαβαλέ. Μόστρα. Καταφύγιο και ναρκωτικό. Θύτες και θύματα θρηνούμε την απώλεια του τενεκέ. (Βρε, άμα άξιζε και ήταν αυτό που ονειρεύτηκες, θα ήταν αμοιβαίο. Αναγκαστικά. Όποτε θα κράταγε .Κλείνε τους κύκλους και προχώρα).

ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ. Όλα αυτά που αγαπήσαμε βαθιά είναι πάντα παρόντα κι έτσι ξέρουμε και τι αγαπήσαμε βαθιά, επειδή είναι πάντα εκεί. Και μας γεμίζουν ζωή και δύναμη .Αγάπη. Και επιθυμία να ζούμε μέσα στον κόσμο ότι κι αν αυτό σημαίνει. Μόνο και μόνο γιατί είναι για μια φορά και κρατά λίγο μέσα στην αιωνιότητα.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΩ ΣΑΝ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ Η ΑΧΙΒΑΔΑ. Για την τωρινή μνήμη και συνείδηση μιλάω, που μου αποκαλύφθηκε σε αυτή μου την μορφή, διάσταση και ιδιότητα, η οποία μεταμορφώνει το παρόν σε αιωνιότητα οπότε μου αρκεί η στιγμή. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Μέσα στην καρδιά του καθενός μας κρύβεται η αλήθεια της ζωής του, κι όταν δεν την βρίσκει, την ψάχνει κάπου έξω στον κόσμο, σε κάποια μορφή.

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΨΑΧΝΕΙ, ΤΗ ΧΑΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ. Αν βρει την αλήθεια πρώτα μέσα του, τον λόγο για να κάνει κάτι, μπορεί μετά να υποστηρίξει αυτήν την αλήθεια , με όλο του το είναι, με όλη του την καρδιά, με την δύναμη που δίνει η χαρά και η θέληση, και τότε οι πιθανότητες  είναι πιο πολλές να βρεις το ταίρι σου, αν είσαι τυχερός, και να πάτε μια βόλτα πιασμένοι χέρι-χέρι..

«Είτε νυχτώνει , είτε φέγγει , μένει λευκό το γιασεμί …»  - Γ. Σεφέρης

εμφάνιση σχολίων