Iστορία αδικίας και ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ αναρχίας

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Στη θέση της δειλής φράσης «υπακούστε το νόμο», η κραυγή μας είναι «Εξεγερθείτε ενάντια σε όλους τους νόμους!», γράφει ο πρίγκιπας Πιότρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν, θεωρητικός του αναρχοκομμουνισμού στο δοκίμιό του Νόμος και εξουσία, το 1886.

Eκατόν τριιάντα χρόνια αργότερα, οι όροι έχουν αντιστραφεί: ένας αναρχικός, ο Κώστας Σακκάς, προφυλακισμένος 31 μήνες μετά την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να επεκτείνει κατά έξι ακόμη μήνες την ήδη, κατά ένα χρόνο, παραταθείσα κράτησή του, διεκδικεί από τους παρανομούντες δικαστές απλώς υπακοή στους νόμους. Διαμαρτυρόμενος για την κατάφωρη παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας, ο Σακκάς ξεκίνησε απεργία πείνας πριν από 38 μέρες, και οι γιατροί που τον παρακολουθούν προειδοποιούν ότι κινδυνεύει η ζωή του. Oύτε στην προοπτική να βρεθεί με τη σορό ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει μάρτυρας και να προκαλέσει αναζωπύρωση της δράσης των αντιεξουσιαστών, φάνηκε να ευαισθητοποιείται η ελληνική Δικαιοσύνη.

Η περίπτωση του Κώστα Σακκά φαίνεται να είναι πρωτοφανής, ακόμη και για τις άθλιες επιδόσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης. Προφυλακίστηκε το Δεκέμβριο του 2010 με κατηγορίες για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, η οποία δεν κατονομαζόταν. Στη συνέχεια, οι αρχές τον ενέταξαν στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, παρ’ όλο που ο ίδιος το αρνείται, όπως και η οργάνωση.

Προτού συμπληρωθεί το ανώτατο όριο προφυλάκισης, 18 μήνες δηλαδή, του απαγγέλθηκαν νέες κατηγορίες και αποφασίστηκε παράταση της προφυλάκισης κατά ένα χρόνο. Τέλος, ήρθε η νέα απόφαση για ένα ακόμη εξάμηνο. Έγκυροι νομικοί, που καμία σχέση δεν έχουν με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, έχουν φρίξει.

Αενξάρτητα από την ασάφεια των κατηγοριών εις βάρος του, το πρόβλημα στην υπόθεση είναι άλλο: Αν οι ίδιοι οι θεσμοί παραβιάζουν το κράτος δικαίου, τι να περιμένουμε από τους πολίτες; Όταν οι δικαστικοί λειτουργοί παραδέχονται ότι αδυνατούν να απονείμουν δικαιοσύνη σε εύλογο χρονικό διάστημα και καταφεύγουν σε τέτοιου είδους τερτίπια, πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε έλληνας να ελπίζει να βρει -εν ζωή- το δίκιο του στα δικαστήρια;

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για την απαξίωση των θεσμών και την αποξένωση των ελλήνων από το πολιτικό σύστημα. Όταν υπουργοί και βουλευτές κρύβονται πίσω από το νόμο περί ευθύνης υπουργών (οι μεν) και την ασυλία (οι δε), όταν τα αδικήματά τους παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες και τελικά παραγράφονται, είναι δυνατό να μην εξοργίζεται κανείς με την επιλεκτικότητα της Δικαιοσύνης; Η οποία ακολούθως αντισταθμίζει σπασμωδικά την ατιμωρησία των περισσότερων πολιτικών, καταφεύγοντας σε τελετουργική ανθρωποφαγία για μία χούφτα μοιραίων θυμάτων, στα οποία αποφασίζει να εξαντλήσει την αυστηρότητά της, ενίοτε μέχρι παρανομίας;

Πηγή: Η Καθημερινή
 

εμφάνιση σχολίων