ΣΙΝΕΜΑ: «Λόρενς για ΣΙΝΕΦΙΛ πάντα»

ΣΙΝΕΦΙΛ Το παιδί θαύμα του γαλλόφωνου καναδικού σινεμά επιστρέφει. Με εξασφαλισμένη για άλλη μια φορά τη γαλλική συμπαραγωγή κι έχοντας την Arte France Cinema και το Canal + να τρέχουν ξωπίσω του, «κλείνει» Μελβίλ Πουπό και Ναταλί Μπέι για το cast του και μας παραδίδει ένα σχεδόν τρίωρο έπος για την παρενδυσία.

Ο Λοράνς Αλιά (Μελβίλ Πουπό) είναι ένας 35χρονος ετεροφυλόφιλος καθηγητής της Λογοτεχνίας σε σχολείο του Μόντρεαλ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η σύντροφός του, Φρεντ (Σουζάν Κλεμάν), παραμένει μαζί του, παρόλο που εκείνος της αποκαλύπτει ότι ανέκαθεν αισθανόταν πως ήταν γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άνδρα και πείθοντάς την ότι είτε ως άνδρας είτε ως γυναίκα, τα αισθήματά του για εκείνη παραμένουν τα ίδια. Η Φρεντ θα του συμπαρασταθεί σε όλη τη διάρκεια της «μεταμόρφωσής» του, καθώς εκείνος θα ξεκινήσει να κυκλοφορεί παντού ντυμένος σαν γυναίκα. Μαζί θα «ανακαλύψουν» τη συμπάθεια των λίγων και τις προκαταλήψεις των πολλών, ενώ ο Λοράνς θα βρεθεί αναπόφευκτα αντιμέτωπος με τους γονείς των μαθητών του, αλλά και με τη μητέρα του (Ναταλί Μπέι). Όταν βρεθεί άνεργος και μόνος, θα τον υιοθετήσει μια «οικογένεια» τρανσέξουαλ καλλιτεχνών. Οι δρόμοι τους όμως με τη Φρεντ θα τους ξαναφέρουν κοντά με αφορμή την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, την οποία θα της στείλει. Η επανασύνδεσή τους όμως δε θα είναι ανώδυνη.

Έχοντας ξεφύγει από το ημι-αυτοβιογραφικό στυλ των δύο προηγούμενων ταινιών του («Σκότωσα τη μητέρα μου» και «Φανταστικοί έρωτες», που προβλήθηκαν και οι δύο στις Κάννες), ο 24χρονος Ξαβιέ Ντολάν παντρεύει ξανά την κομεντί με το μελόδραμα, χωρίς να παραλείπει τις υπογραμμίσεις κοινωνικής κριτικής αλλά και το camp, το οποίο, ευτυχώς, δεν αποδυναμώνει τη δραματική υπόσταση των χαρακτήρων. Είναι αξιοσημείωτο πως ο ρόλος της Φρεντ έχει ισόβαρη αντιμετώπιση στις διακλαδώσεις του σεναρίου (γραμμένο κι αυτό από τον Ντολάν).

Κομψευόμενος και νάρκισσος για πολλούς άσπονδους φίλους, υπερβολικά ταλαντούχος και young prodigy για τους φαν του, σίγουρα μόνο αδιάφορος δεν είναι. Όσο για τα queer στοιχεία του έργου του (η ταινία κέρδισε το Queer Palm d’Or στις Κάννες πέρυσι), δεν το καθορίζουν ούτε «ενοχλούν», όπως στην περίπτωση του Μπρους Λα-Μπρους -το πάλαι ποτέ «τρομερό παιδί» του αγγλόφωνου καναδικού σινεμά.

Ανοικονόμητο σε διάρκεια -σίγουρα ένα πιο σφιχτοδεμένο μοντάζ θα συμμάζευε την ταινία, αλλά για πόσες αγαπημένες ταινίες μας δε θα μπορούσαμε να το πούμε αυτό; Όσο για το soundtrack, από το Romeo and Juliet του Prokofiev (στην εκπληκτική σκηνή στο πλυντήριο αυτοκινήτων) μέχρι το Fade To Grey των Viggage (μεταξύ των, κυρίως ’80s, κομματιών) και την πρωτότυπη μουσική του καναδέζικου γκρουπ Noia, ο μικρούλης Ξαβιέ θα μας έχει πάλι να τρέχουμε και να ψάχνουμε. Τέλος, για όσους αυτό λέει κάτι, η ταινία κέρδισε και το βραβείο Καλύτερης Καναδικής Ταινίας για τη χρονιά που μας πέρασε.


Info: «Λόρενς για πάντα» (Laurence Anyways) -Κοινωνική. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία. Ξαβιέ Ντολάν. Παίζουν: Μελβίλ Πουπό, Σουζάν Κλεμέν, Ναταλί Μπέι, Μόνια Σοκρί. Διανομή: Videorama Films

εμφάνιση σχολίων