Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Χριστουγεννιάτικα κλισέ;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΩΣ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΛΙΣΕ. Αν πεις ότι σε καταθλίβουν, είναι κλισέ. Αν πεις ότι το καταναλωτικό όργιο είναι βλασφημία και ύβρις για τους μη έχοντες συνανθρώπους μας είναι -απολύτως αλήθεια αλλά και- κλισέ. Αν πεις για το ανούσιο κιτσαριό άνευ χριστιανικού (ή άλλου) συμβολισμού, είναι κλισέ. Αν από την άλλη πεις ότι σου αρέσουν τα στολίδια, τα κάλαντα από τα μεγάφωνα στους εμπορικούς δρόμους, οι κοιλαράδες άη-βασίληδες, το φουσκωτό Μπάμπι το ελαφάκι, είσαι μάλλον πεντάχρονο (και κλισέ).

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΞΥΠΝΑΝΕ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ. ΚΑΤΙ ΗΞΕΡΕ Ο ΝΤΙΚΕΝΣ. Είναι που οι νύχτες είναι οι πιο μεγάλες και σκοτεινές του χρόνου -κι ας πασχίζουν τα λαμπιόνια να ρίξουν φως, τυχαίο άραγε; Είναι που αλλάζει κι ο χρόνος και μας φορτώνονται οι ενοχές για όσα δεν κάναμε και το άγχος για όσα πρέπει να παλέψουμε στον επόμενο. Είναι και που κάνει κρύο και μας λείπουν περισσότερο οι αγκαλιές.

ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ ΑΠΛΗ: ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΛΙΣΕ. Τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Το ψεύδισμα των παιδιών που λένε τα κάλαντα. Τα μικρά χειροποίητα δωράκια από τους φίλους. Τις βόλτες στα φιλανθρωπικά παζάρια. Τα χιόνια στο καμπαναριό, αν κι εφόσον υπάρχουν. Χιόνια, γιατί από καμπαναριά, άλλο τίποτα. Την άλλη-μια-χρονιά που η γιαγιά είναι εδώ μαζί μας για να μαγειρέψει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Τους μικροτσακωμούς σε αυτό το τραπέζι και το «εγώ πότε θα γίνω γιαγιά;» της μάνας σου που δε λέει να το χωνέψει. Τα κρασιά με τους φίλους, ενώ ψυχοπλακώνεστε με Nick Cave στα πατώματα ή κάνετε καραόκε στο youtube. Τα άλλα κλισέ ας τα προσθέσει καθένας κατά βούληση και κατά προτίμηση.

ΔΕ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ. Πρέπει να επινοούμε τις ευτυχισμένες μας στιγμές, να τις κατασκευάζουμε με τα χεράκια και τα μυαλουδάκια μας. Πρέπει να ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε με αυτά που έχουμε. Κλισέ ή το νόημα της ζωής.
 

εμφάνιση σχολίων